FanFic.nl

Secrets about his dead

Het besef

Ik sta op en loop naar binnen toe. Die brief van tom, zijn laatste woorden, gedachte mening. Zo belangrijk voor mij. Alsof het het kostbaarste is op de wereld. Moe laat ik me op bed vallen en val vrijwel meteen in slaap. De volgende dag ben ik al vroeg op en ga meteen naar de dokter toe. Ik krijg een echo uitdraai en te horen dat alles goed is. Opgelucht ga ik terug naar de bus. Daar aangekomen kijkt de rest me blij aan. Sunny komt meteen op me af gekropen. Ik til haar op en houd haar dan vast. Na een tijdje zet ik Sunny neer en ga dan op de bank zitten. Tevreden kijk ik naar de echo foto. Ik loop naar een kast en pak daar een babyboekje uit. Ik hou het bij. Alles wat er gebeurd. Tevreden plak ik de foto in en schrijf er dan bij: Vandaag in België een echo laten maken. Alles gaat goed met je. Je groeit goed. Vandaag ook te horen gekregen dat je een jongen bent. Jouw naam weet ik al sinds de dood van je vader. Je zal net als hij de naam tom dragen.
Ik doe het boekje dicht en leg het dan weer weg. Ik zet een glimlach op en loop dan terug naar de rest. Daar aangekomen zie ik wat bladen liggen. Voordat bill ze wegpakt pak ik ze snel. Ik ga zitten en begin te lezen. Overal ongeveer hetzelfde. Dat de fans het niet eens zijn met mijn keuze, dat ik mijn kinderen verraad en dat ik tom verraad.
Het is inmiddels twee dagen later. Hup weer een concert. Nu in frankrijk. Als we opkomen lijkt alles goed te gaan. Maar bij in die nacht komen de borden weer. Ik probeer door te spelen maar het gaat niet. Een beetje boos loop ik naar voren toe richting bill. Tranen staan in mijn ogen. Ik kijk bill aan en dan stapt hij opzij zodat ik bij de microfoon kan. Gelukkig spreek ik zeer veel talen. Ik kijk op en zeg dan in het Frans:”�Het spijt me maar ik ben niet in staat om verder te spelen, het concert zal helaas afgebroken moeten worden.”� Ik draai me om naar de jongens en herhaal dan in het Duits wat ik net gezegd hebt. Vervolgens loop ik af. Achter aangekomen vliegen de meiden me om de hals. Maar ik maak me los en loop door naar de bus. Daar aangekomen laat ik me op de bank vallen. Ik hoor gestomp op de deur en dan komt de rest binnen met manager. Hij kijkt me aan en zegt dan: “Wat wil je nu doen?”�
Ik kijk op en zeg dan: “ik wil een interview geven of een persconferentie. Zeggen wat ik vind, wat ik denk. Zeggen dat ze moeten ophouden. En als dat niet lukt dan moet ik kiezen tussen twee dingen die voor tom belangrijk waren. Zijn broer en zijn band.”�
Ik draai me om en loop weg naar de slaapkamer. Moe ga ik liggen en val vrijwel meteen in slaap.
De volgende ochtend word ik wakker gemaakt door Sunny. Moe sta ik op en maak me klaar. Straks een soort van interview. Iedereen mag me van alles vragen. Pers en fans. Een aantal fans zullen binnengelaten worden. Ik leed me om en loop dan naar de plek toe. De jongens en meiden gaan er bij staan. Maar aan de zijkant. Ze snappen ook dat ik dit alleen moet doen.
Ik kijk het publiek in en al snel krijg ik de eerste vraag. “Waarom van al die mensen bill?”�
Ik kijk op en zeg dan: “Simpel, ten eerste omdat bill me geweldig steunt. En ten tweede omdat ik weet dat tom het zo gewild zou hebben.”�
Ik wijs iemand aan en hoor die persoon vragen: ‘Wat vind je van de reacties van de fans?”�
“Nou ik kan me er boos om maken. Als we allemaal niet beroemd waren geweest had niemand er wat over gezegd. Maar je hebt die beroemdheid nou eenmaal. En ja de jongens hebben ervoor gekozen. En ik wist wat me te wachten stond toen ik voor tom koos. Maar iedereen die een partner verliest heeft het recht om weer verliefd te worden. Waarom ik dan niet? Waarom mag ik niet opnieuw van iemand houden? Omdat de fans het willen zeker. Het is mijn leven. En ik leef het zoals ik dat wil. Ongeacht wat iemand zegt.”�
Ik zie een meisje staan wat op de een of andere manier de aandacht van mij trekt. Ik wijs haar aan en dan zegt ze: “Denk je niet dat het te snel is?”�
Ik kijk op en zeg dan: “Weetje dat vraag ik me ook wel eens af. Maar het is niet zo dat ik niet meer aan tom denk. Nee sterker nog ik ben dag en nacht met hem bezig. Als ik naar Sunny kijk of naar Bill denk ik meteen aan tom. Iemand van wie je zoveel hebt gehouden is niet weg als die persoon dood is. Tom is altijd aanwezig. En vergeten kan ik hem nooit. En wat is te snel? Ik snap wel dat de fans het zien als verraad. Zo zag ik het zelf eerst ook. Maar als ik zou gaan huilen, mezelf verwaarlozen en niet meer letten op van alles en nog wat zou ik juist doen wat tom niet wou. Hij wou dat ik doorging met mijn leven. Dat ik en onze kinderen gelukkig werden. En waarom gunnen zijn fans me dat niet. Hun idool zou het zo gewild hebben. Tom zou gewild hebben dat ik en onze kinderen gelukkig waren.”�
Ik probeer mijn tranen te verbergen maar dat gaat niet en ik laat ze gewoon lopen. Ze mogen zien dat het mij pijn doet. Dat ik tom mis. Ik kijk de zaal in. Alles is veranderd. Het leven is niet meer zo mooi als dat het was. Zuchtend kijk ik op en zeg dan: ‘Als jullie mij nu willen excuseren we moeten oefenen voor een concert en ik moet ook voldoende rust nemen.”�
Ik wil opstaan en weglopen als ik weer tom zie staan. Ik doe mijn ogen dicht kijk opnieuw en zie dat hij weg is. Het was tom niet. Ik heb het me verbeeld. Ik loop weg met de jongens achter me aan. Als bill zijn arm om me heen wil slaan duw ik hem weg. Verbaasd kijkt hij me aan en dan zegt hij ineens: ‘Jij zag hem ook he? Jij zag tom ook.”� Verbaasd kijk ik hem aan en ze dan :”� Jij zag hem ook?”� Bill knikt even en dan ze ik: ‘nee, het was verbeelding of een streek. Tom is dood Bill. Dood.”� Ik draai me om en loop weg. Voor het eerst heb ik echt gezegd dat hij dood is. Voor het eerst lijkt het wel alsof ik er zelf in geloof. Misschien wordt het ook tijd. Tom is er niet meer en ik moet verder. Moet vechten. Vechten tegen fans die het niet eens zijn met mijn keuze. Die…… Die wat eigenlijk?
Ik loop door de bus en pak alle foto’s van tom. Tranen vallen niet meer. Het lijkt wel alsof alles in 1 tel veranderd is.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.