Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » kelsey - book of trust. » Behind the glass.

kelsey - book of trust.

28 aug 2014 - 17:40

560

5

207



Behind the glass.

Voel de liefde achter het glas..

Koude druppels water vallen naar beneden in een plas dat naast mij ligt.
Drup.. drup..drup. steeds meer achterelkaar aan.
Nog steeds ligt het boek op mijn schoot dit keer gesloten.
De opgedroogde tranen plakken op mijn wangen.
Een koude windvlaag komt langs me heen en ik bibber.
Met mijn adem blaas ik wat warmte in mijn handen.
Door het koude water is mijn haar hard en koud geworden, het lijken wel ijspegels
“Het boek is nog zo dik..” en dat moet ik allemaal lezen” voor ik hier uit kom?
Ik zucht “natuurlijk krijg ik geen antwoord terug” zeg ik hardop.
In de verte zie ik een vage schim. “Zag ik dat nou goed?” Was dat een schim?”
Het boek leg ik op de tafel en loop voorzichtig naar het glas toe.
Een klein vel lichtje schijnt op het glas.
Ik kijk er met een schuin hoofd naar en leg mijn hand op het glas.
Opeens komen er allemaal lichtjes mijn kant op.
Hele mooie en glimmende sterretjes schitteren om me heen.
Mijn ogen worden groot van het mooie beeld wat ik zie.
Met mijn hand vang ik een sterretje. Ik moet er van glimlachen.
Het is een ster met allemaal kleine glittertjes die glimmen in het licht.
Het sterretje vliegt met een klein briesje weer uit mijn hand naar de rest van de mooie glitterende sterren.
De muren zijn nu helemaal belicht door de pracht van de sterren.
Ik draai langzaam in het rond om alles te zien.
Plots schrik ik en wrijf in mijn ogen “is het echt waar?”
Daar achter het glas, daar staat Delano…
Stap voor stap loop ik naar hem toe met een glimlach op mijn gezicht.
Met stalende ogen kijk ik in de zijne. Zijn diepe bruine ogen kijken terug in de mijne.
Hij wijst naar het boek dat achter mijn ligt.
Hij lacht en legt zijn hand op het glas.
Ik leg mijn hand op zijn hand, het voelt alsof ik hem echt aan raak.
“Delano” ik wil eruit! Zeg ik met een klein paniekerig stemmetje.
Delano schud zijn hoofd en wijst weer naar het boek.
“moet.. moet ik”stotterde ik. “Moet ik het boek weer lezen?
Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan. Zijn glimlacht doet me blozen.
Een warm gevoel stroomt door heel mijn lichaam heen en glimlach naar hem.
Hij kom dichterbij het glas staan en maakt het gabaar dat ik dichter bij moet komen.
Mijn hart bonst hard, dat verliefde gevoel is zo geweldig.
Delano staat dicht tegen het glas aan en drukt zijn lippen tegen het glas aan.
Zonder na te denken druk ik mijn lippen tegen het glas een en kus hem.
Ik sluit mijn ogen en probeer in te denken dat ik hem echt kus.
Plots voel ik een druppel op mijn wang vallen.
Met een schrik open ik mijn ogen weer .
Het is weer pikkedonker, het enige licht wat ik kan zien schijnt op het boek.
Alle mooie sterren zijn verdwenen.
Delano is ook verdwenen.. helemaal niets is meer van hem te zien.
Mijn lippen plakken nog steeds tegen het glas aan.
Voorzichtig haal ik mijn lippen van het glas af.
Mijn hand plak aan het glas alsof ik hem nog steeds kan voelen.
Met een zucht haal ik ook mijn hand van het glas af.
Het boek is weer open geslagen, dit keer liggen er meer foto`s op een bladzijde.
Ik loop weer terug naar het boek dat op de stenen tafel ligt.
De foto’s zijn verspreid over twee bladzijdes.

Het zijn de foto’s van Delano en mij…


Reacties:


Bella01
Bella01 zei op 19 jan 2014 - 21:21:

Dit is echt zoo good! ^.^
I want moreee of this!

Xo


Merula
Merula zei op 19 jan 2014 - 20:42:
Lekker beeldend ^^ Ik hou van mysterieuze ruimtes! En van liefde... Leuk! Ik hoop in het volgende hoofdstuk meer over die band tussen hun te lezen


Rebella
Rebella zei op 19 jan 2014 - 17:16:
Love...
Mooi!
Zo lief zo teder...
Maar ook de wanhoop die er doorheen schrijnt is voelbaar.
Zo mooi!
Echt je bent een kanjer!


Andrea
Andrea zei op 19 jan 2014 - 17:02:
Prachtig gedaan,
Je hebt echt een krachtige verbeelding nodig om dit stuk te kunnen schrijven :o


Monsteralien
Monsteralien zei op 19 jan 2014 - 15:55:
wauw mooi geschreven