FanFic.nl

Flesh For Bones

Don't Fear the Reaper

Fight or flight.
Katniss is getraind om te vechten. Haar spieren onthouden niets anders. Iedereen die in haar persoonlijke bubbel stapt, loopt gevaar per direct kennis te maken met haar schoenen van wel héél dichtbij. Wanneer ze zich niet veilig voelt, spant alles op. Ze is alert, ze is klaar.
Haar schouders doen pijn van tegen de muur te zitten en de grond is niet langer comfortabel. Haar vingers trillen een beetje wanneer ze ze voor de zoveelste keer door een gaatje in haar sjaal duwt en de draadjes nog meer uit elkaar trekt.
Ze mag dan wel klaar zijn voor een knokpartij, er is iets heel anders op komst.
Voor haar legerdienst was haar natuurlijke reactie die van het vluchten. Problemen en gevaar drukten altijd hard op haar borst, alsof ze zich in haar ingewanden wilden klauwen. Nu houdt ze best wel van dat sprongetje vol adrenaline voor ze op haar voeten landt middenin dingen die ze niet kent, maar dat was eerst niet zo.
Daarom vertrok ze met de noorderzon toen ze oud genoeg was om dat te doen. Daarom liet ze haar verslaafde moeder en kleine zusje achter toen ze eindelijk kon ontsnappen.
En nu is ze terug.
Detroit voelt niet langer vertrouwd en de geur van ziekenhuizen doet haar niet meer denken aan brandwonden en een familie die versnippert maar aan vrienden die een kogel uit hun arm laten halen, gewoon omdat dat niet zo makkelijk slaapt.
Alles voelt een beetje vreemd, maar dat is slechts het puntje van de ijsberg.
Want ze zit niet zomaar in het ziekenhuis. Ze zit al uren voor de deur te wachten tot ze weer naar binnen mag.
Prim ligt opgekruld op een rij stoeltjes. Katniss vraagt zich af hoe ongemakkelijk dat is maar wilt het liever niet uitproberen.
Wanneer ze haar benen niet meer voelt tintelen, schudt ze haar voeten wakker en hijst zich overeind. Prim ontwaakt en kijkt door haar wimpers omhoog voor ze besluit dat ze liever haar ogen toehoudt.
Katniss strekt haar benen en loopt naar de kantine.
De oude Katniss dreigt boven te komen. Haar hele lichaam schreeuwt om te vluchten (en dat ze misschien iets langer had moeten wachten met recht staan), want meer nog dan haar moeder die vecht om te blijven leven is het Prim die haar haat dat werkelijk ondraaglijk is.
Ze probeert het weg te spoelen met bijna ondrinkbare koffie.

Ze weet niet goed meer waar haar thuis is nu, nog steeds gedesoriënteerd en met een heuse jetlag, maar het wordt heel duidelijk wanneer Finnick plots opduikt. Wanneer zijn armen om haar heen sluiten, weet ze het weer. Ze hoort bijna een “ohja, duh” maar alles wordt eindelijk stil, zowel vanbinnen als rondom haar, wanneer ze in zijn warmte nestelt. Hij ruikt naar chloor, heeft het heel zijn leven al als parfum gedragen, en ze snuift het op voor ze haar hoofd op zijn schouder legt en haar ogen sluit.
Hij drukt een kus in haar haar en houdt haar stevig vast. “Annie komt na school.”
“Goed,” antwoordt Katniss en ze glimlacht flauwtjes. “Ik denk niet dat ik met jou alleen ga overleven.”
Ze voelt zijn borst een beetje uitzetten wanneer hij geschokt ademhaalt. “Hoe dúrf je zoiets te zeggen, Katniss. Ik dacht dat wij vrienden waren!”
Daarna zegt Finnick niets meer. Zelfs niet wanneer het meisje in zijn armen begint te schokschouderen en de tranen in zijn nek druipen. Hij is wel aan wat water gewend.

Het komt net zo uit dat Finnick buiten het ziekenhuis zijn vriendinnetje staat op te wachten wanneer de zusjes Everdeen de kamer in geroepen worden. De vrouw die rechtop in bed zit, ziet er miserabel uit. Haar wangen zijn ingevallen en haar ogen zijn roodomrand, alsof ze gehuild heeft. Rondom de naald in haar arm zitten vele verse wondjes.
Katniss sluit haar ogen en knijpt in de brug van haar neus. Het is erger geworden, denkt ze. Zoveel erger.
Alexandra Everdeen klinkt vermoeider dan ooit wanneer ze haar meisjes toespreekt. Het voelt als een einde, dat beseffen ze allemaal. Prim knikt stilletjes toe bij alles wat haar moeder zegt, terwijl Katniss niet eens naar haar kan kíjken. Ze voelt zich zo’n watje.
Een sniper vasthouden? Geen probleem!
Naar haar moeder kijken?
"Trouw een goede jongen.", "Ga niet op zoek naar je vader.", "Neem nooit genoegen met minder dan wat je verdient." En dan is het plots gedaan. Gewoon, ineens, helemaal voorbij. Gepiep rekt zich uit tot het nog maar één geluid is. Finnick en Annie staan stil in de deuropening, hijgend, alsof ze gelopen hebben.
Wat een lieverds, denkt Katniss voor alles verandert in Fuck.
Annie schept Prim in haar armen en voor de tweede keer houdt Finnick haar vast—hij zet zichzelf tussen haar en de uitgang nog voor ze bedenkt dat ze weg wilt lopen.

Die avond loopt ze rondjes in de achtertuin tot haar longen branden.

Reacties: