FanFic.nl

monster in the deep

Chapter 5: the Romans arrive

Percy

Ik, Annabeth en Grover liepen weg van het Grote huis, nog steeds in shock van wat we net hadden gehoord. Was het zo ernstig? Zo ernstig dat alle quests moesten worden afgeblazen en dat kamp Jupiter er bij betrokken moest worden? blijkbaar wel. En dat beloofde niets goeds.
Een paar uren daarna stroomde het kamp vol met halfbloeden uit kamp Jupiter en blijkbaar wist geen van hen precies waarom ze hier waren gekomen. Net zo min als de kampers uit kamp halfbloed en dat veroorzaakte nogal wat onrust.
Ik keek om me heen of ik ergens mijn vrienden Hazel en Frank zag, twee halfbloeden waarmee ik veel had beleefd tijdens mijn verblijf in kamp Jupiter en ook een tijd daarna.
Ik zag ze iets verderop lopen, Frank voorop en Hazel iets meer naar achteren in de rij van Romeinse halfbloeden. Naast Frank liep Reyna een goede vriendin van Jason, maar ook van Annabeth en mij. Ze was een geboren leider en had dan ook de hoogste functie in het legioen samen met Frank. Zodra ze ons zag staan zei ze tegen de rest van het legioen dat ze vrij waren om te doen wat ze zelf wilden.
Reyna liep naar ons toe gevolgd door Hazel en Frank. Toe ze bij ons aangekomen waren omhelsden we elkaar. We waren allemaal blij om elkaar weer te zien, maar Reyna’s gezicht stond serieus.
“Chiron heeft ons dringend verzocht om onmiddellijk hier te komen.” Vertelde ze ons. “Ik heb geen idee wat er aan de hand is, maar ik weet dat hij het niet zou vragen als het niet heel dringend is.”
“Ja, weten jullie misschien wat er aan de hand is?” Vroeg Hazel aan ons.
Annebeth, ik en Grover wisselden een paar blikken uit, maar we wisten allemaal dat ze het recht hadden om te weten wat er nu precies aan de hand was. Dus vertelde Grover ze het hele verhaal, hoe hij reisde om de natuurgeesten te vertellen dat Pan dood was en hoe de natuurgeesten reageerden, hij vertelde ze over het monster in de diepte waar ze het steeds over hadden en over wat Chiron hen had verteld in het Grote Huis.
“Aha, dus daarom zijn we hier.” Zei Frank na een lang stilte.
“Ja” Zei ik. “Chiron is al voorbereidingen aan het treffen voor de quest die er gaat komen. Hij heeft zelfs alle kampers die op quest waren terug gestuurd. Dus Jason, Leo en Piper kunnen elk moment hier zijn.”
“Tenminste als ze naar hem hebben geluisterd en niet stiekem door zijn gegaan met hun quest” Vulde Annabeth aan.
Het was niet tot me door gedrongen dat ze dat ook nog zouden kunnen doen, maar nu Annabeth het had gezegd drong het tot me door dat er een kans bestond dat ze dat wel degelijk hadden gedaan. Jason kennende zou hij de quest erg graag willen voltooien. Het enige wat we konden doen was hopen dat Piper hem heeft kunnen overhalen om terug te gaan en met haar charmspeak zou dat niet zo moeilijk moeten zijn.
Toen hoorden ze een hoorn door het kamp. Het sein dat het avondeten klaar was en ze aan tafel konden gaan. Met zijn zessen liepen ze naar de tafels toen en Hazel liep naar haar broer Nico en Sophia, want zij was een dochter van Pluto, de Romeinse vorm van Hades. Ik zag hoe Nico, Sophia en Hazel aan elkaar voorstelden en hoe ze aan het eten begonnen, maar veel tijd om te kijken had ik niet want Chiron kwam naar voren gestapt in zijn volledige centaur vorm.
“Welkom halfbloeden uit kamp Jupiter.” Zei hij. “Ik hoop dat de maaltijd Jullie zal smaken, want na het eten heb ik een mededeling.” En hij stapte weer weg.
Daarna was de spanning om te snijden. Niemand had meer trek nadat Chiron had gezegd dat hij een mededeling had en iedereen was onrustig. Toen iedereen het op had – wat niet lang duurde aangezien niemand echt trek had. – Stapte Chiron weer naar voren met een serieus gezicht.
“Vanmorgen kwam de sater Grover Underwood weer terug.” Sprak Chiron terwijl Grover zo min mogelijk probeerde op te vallen. “Hij probeerde de natuurgeesten ervan te overtuigen dat de god Pan dood is, maar de natuurgeesten luisterden niet. Toch Grover?” Zei Chiron en hij draaide zich om naar Grover.
“Ja, d-dat klopt.” Zei Grover. Hij haatte het om in het middelpunt van de belangstelling te staan.
“Wil je de rest van de kampers vertellen waarom ze niet naar je wouden luisteren.” Vervolgde Chiron
“Nou, ze gingen maar door en door over een monster in de diepte en ze voelden zich erdoor bedreigd.” Zei Grover met een hoofd als een tomaat. Ik gaf hem een vriendschappelijk kneepje in zijn arm en glimlachte naar hem, hij knikte naar me en glimlachte terug.
“Ik heb een vermoeden wat dat monster is en ik ben bang dat dit een lastige quest gaat worden voor de halfbloeden die er in mee gaan doen. Ik heb een hoofd nodig voor deze quest die naar Rachel gaat voor een voorspelling.” Sprak Chiron alle kampers toe.
Rachel-Elizabeth Dare was het Orakel van Delphi en ze was een gewoon sterveling, maar ze kon door de mist heen kijken. De mist is dat wat de stervelingen ervan weerhoud om monsters of andere magische dingen te zien. Ze leefde op de zolder van het Grote Huis en gaf ons Orakels om ons te helpen op quests.
Ik zag dat niemand stond te popelen om de quest aan te nemen en dat Annabeth op het punt stond om het te doen. Annabeth had één keer eerder het Orakel bezocht en dat was toen het Orakel nog een mummie was. Het was een verschrikkelijke voorspelling geweest die voorspelde dat een vriend van haar zou sterven. Als deze voorspelling net zo slecht was mocht Annabeth hem niet te horen krijgen, ik zou haar geen pijn kunnen zien lijden.
“Ik ga!” Riep ik.

volgende keer is het Sophia's point of view. Wat zal de voorspelling zijn? Zullen Piper, Jason en Leo weer terug komen? en wie gaat er met Percy mee op quest? stay tuned en kom het te weten!

shadowlight

Reacties: