Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Divergent » cristina's eyes (tijdelijk gestopt) » 1

cristina's eyes (tijdelijk gestopt)

16 april 2014 - 18:52

325

0

322



1

ik heb ondertussen het boek ernaast liggen, elk hoofdstuk van mij is een hoofdstuk in het boek. zo is het volgens mij overzichtelijker en klopt t ook meer :) reacties zijn welkom. (als je tips wil geven let dan niet op de hoofdletters, mijn caps doet t niet dus ik kan ook geen hoofdletters gebruiken :$)

ik neem een hap van mijn brood. ondertussen loopt mijn zusje naar beneden. 'yara je mascara is uitgelopen' zeg ik tegen haar. 'nee, is het erg?' vraagt ze. 'mwah, kan beter kan slechter maar je ziet er sowieso uit als een clown' zeg ik schouderophalend. 'ben je zenuwachtig?' hoor ik ineens een stem achter mij. ik draai mij om en zie mijn vader. 'zo ongeveer, maar de test hoeft niet mijn keuze te bijeenvloeden' antwoordt ik. dan kijk ik op de klok. 'ik moet gaan tot straks' zeg ik terwijl ik snel mijn thee opdrink en de rest van mijn boterham in mijn mond duw. ik sta op en pak mijn tas. ik werp nog snel een blik in de spiegel. dan ren ik naar buiten. ik kom tegelijkertijd met de bus bij de busstop aan. hijgend stap ik in en baan mij een weg naar achteren. ik laat mij met een plof op een van de banken vallen. de bus stopt voor de school en ik spring weer overeind. ik loop snel naar voren terwijl ik op iemands voet sta. als ik buiten ben sta ik even stil bij een groot metalen standbeeld waar de onverschrokkenen altijd op klimmen. als ik bij onverschrokkenheid zat zou ik ook meedoen. ik weet nog dat vorig jaar een meisje van het standbeeld viel en haar been brak. er rende toen iemand van zelfverloochening weg om de schoolzuster te halen. ik loop door. als ik de gang inloop zie ik iemand van zelfverloochening op de grond vallen. ik blijf even staan kijken om te zien of het gaat maar dan loop ik door. als ik langs een raam loop met uitzicht op het spoor blijf ik staan kijken. de trein dendert langs. dan springt er een zwarte golf aan mensen uit de trein. 'was ik maar zoals hun' denk ik bij mezelf. dan gaat de bel. ik schrik op en ren naar het lokaal waar geschiedenis wordt gegeven.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.