FanFic.nl

The Outside World • One Direction

OO2

Met een harde klap beland ik op de grond. Even blijf ik roerloos liggen totdat ik me bedenk dat ik echt naar huis moet nu. Ik probeer mezelf omhoog te drukken maar gelijk trekt een pijnlijke steek door mijn pols. Kreunend val ik weer neer. 'Meisje! Gaat het! Kom maar overeind. Ik help je wel' Een stem dringt tot me door. Voorzichtig kijk ik naar diegene van wie het vandaan komt. Het is een jongen met bruin haar. Met grote ogen kijk ik naar hem. Een piepend geluid komt uit mijn mond. Hij gaat me pijn doen. Ik voel het gewoon. Ik weet het gewoon.
Bang probeer ik overeind te komen om daarna heel hard weg te rennen maar door mijn pols lukt dat niet. Nu komen ook de andere enge jongens op me af. Nog meer probeer ik achteruit te kruipen. 'Kom maar. Dan til ik je overeind' Zegt een jongen met bruin krullend haar en groene ogen. Nog banger kijk ik hem aan. 'N-nee' Piep ik zachtjes. Nogmaals probeer ik overeind te komen en de pijn in mijn pols negeer ik. Eindelijk sta ik overeind en ik kijk ze bang aan. Snel doe ik nog een stap naar achter, en ik draai me om. Ik begin te rennen op weg naar huis.
Plotseling sta ik stil. Het mandje. En ik moet de bramen nog plukken. Zuchtend begin ik weer de andere kant op te rennen naar het meertje. De jongens zitten weer aan het meertje en stilletjes loop ik naar de boom toe waar ik zojuist uit ben gevallen en waar het mandje waarschijnlijk nog ligt.
Bij de boom kijk ik snel rond. Geen mandje te zien. 'Kijk, ze heeft het mandje laten liggen' klinkt er hard. Bang kijk ik weer naar de jongens. Een jongen met een zwarte kuif staat met het mandje in zijn hand. Mijn mandje om precies te zijn. Dan krijgt hij mij in de gaten. 'Kijk jongens. Ze is er weer' Zegt hij. Gelijk kijken de jongens allemaal naar mij. Bang kijk ik toe. Het scheelt nu ongeveer 7 meter tussen mij en die enge jongens.
'Mag ik mijn mandje terug?' Piep ik. 'Natuurlijk' Zegt een andere jongen met bruin haar. Hij pakt het mandje van de engste jongen, die met het zwarte haar, en loopt naar me toe. Automatisch zet ik een paar stappen naar achter.
De jongen met het mandje werpt een vreemde blik op de andere jongens. 'Ik.. Eh.. Ik zet hem hier wel neer' Hij bukt en zet het mandje op de grond neer.
Gelukkig loop hij weer een paar stappen naar achter. Alle enge jongens staan nu op een rijtje en kijken me aan. Bang kijk ik terug.
Een klein stapje zet ik richting het mandje, en nog een, en nog een. Bijna ben ik bij het mandje. Snel buk ik om het mandje op te rapen en ik ren weer weg. 10 meter zit er nu tussen ons. En nu nog bramen plukken. Ik zucht diep. Net als ik me om wil draaien begint een jongen te praten.
'Waar kom je vandaan?' Vraagt een jongen met krullend haar. Bang kijk ik terug. 'Ik moet gaan' Piep ik. Als een speer draai ik me om en ik begin te rennen. Weg van de enge jongens. Op naar mijn enge moeder om het zo te zeggen.

Reacties: