Hoofdcategorieën
Home » Overige » *** Girls Things *** [ Afgerond ] » 14 > Flashback time
*** Girls Things *** [ Afgerond ]
14 > Flashback time
Ik lig te rusten in mijn bed, rusten? Nee, ik kan beter zeggen: te denken over wie ik zou kiezen. Nash of Niall, Niall of Nash, i don't know. Misschien is het beter niemand. Misschien is dat wel het beste? Maar het is misschien en niet zeker. Dit is zo'n moeilijke beslissing... Opeens schiet een flashback in mijn hoofd.
Na het knippen is Niall klaar. Ik loop naar de balie. 'Wat moet ik betalen?' Vraagt hij en ik schud mijn hoofd. Ik zie dat Niall breed grijnst en een briefje en een pen pakt die op de balie liggen. Hij schrijft iets op maar ik kan het niet lezen. 'Voor hulp kan je me altijd appen of bellen.' Zegt hij terwijl hij het briefje onder mijn neus schuift. 'Meen je dat?' Vraag ik en Niall knikt. 'Als je hem maar niet doorverteld, maar ik vertrouw je.' Ik buig me flexibel over de balie en geef Niall een knuffel. 'Wat aardig van je!' Roep ik en Niall lacht. 'Ik help mensen graag, nou ik zie je wel weer een keer, bye!' Roept Niall terwijl hij zwaait, ik zwaai terug en Niall is weg.
De allereerste keer dat ik Niall in het echt zag was bij de kapsalon... Ik had zijn moeder geknipt en hem ook, het was erg gezellig. Meteen schiet me weer een flashback te binnen...
Ik ben bij Niall thuis. Samen zitten we gezellig op de bank met een biertje, eigenlijk vind ik het zo vies maar ik drink het omdat Niall het zo lief vroeg. 'Ik heb een verrassing voor je, babe.' Zegt Niall en ik kijk verrast naar zijn handen die hij achter zijn rug heeft. Hij grijnst breedt. 'Ik heb gekeken op een fansite van een fan van je en daar staat alle informatie op van je. Ik heb gekeken wat je graag wilde en ik heb het gekocht.' Ik lach, en geef hem een kus op zijn wang. Hij geeft een mooie doos met een mooie rode strik aan mij. Ik maak de doos open en ik geef een gil. Een super schattige husky kijkt me aan. Ik kijk naar Niall en hij glimlacht. 'Oh my god, Niall!' Roep ik blij. Ik haal de puppy uit de doos en knuffel haar, ik weet dat het geen reutje is omdat ik die niet wilde. 'Het is een meisje toch?' Vraag ik toch voor de zekerheid, hij knikt en ik sta op. Ik zoen Niall. Na het zoenen kijk ik weer naar de puppy die ik nogsteeds in mijn handen heb. 'Snowy...' Fluister ik.
Oké, nu weet ik het zeker. Ik kies voor Niall. Ik aai Snowy die bij me in bed ligt. 'Snowy, je krijgt je oude baasje weer terug.' Fluister ik en ik druk mijn lippen op Snowy's neus. Ik sta op en roep mijn lovely dog, ik ga naar Niall en neem Snowy ook mee.
'Kom maar Snowy!' Roep ik en ze doet wat ik zeg: ze rent naar me toe en ik maak haar vast aan de riem. Vanessa, goed inademen, en uitademen... Snel druk ik op de deurbel en wacht gespannen totdat hij of Greg óf zijn moeder Maura de deur opent. 'Vanessa!' Roept Maura die de deur opent. 'Wat heb ik jou lang niet gezien meisje, zelfs niet in de kapsalon. Oh, Niall is al de hele dag aan het janken... Ik hoop dat je hem weer wil, voor kerst wil ik weer samen zijn met z'n alle...' De laatste zin mompelt ze en ik knik. Maura glimlacht en laat me binnen. Meteen hoor ik gesnik vanuit de kamer van Niall. 'Ga maar naar zijn kamer, liefje.' Fluistert Maura in mijn oor en ze aait Snowy. Ik en Snowy lopen naar Nialls kamer en ik open de deur geluidloos. Daar zit het kleine jongetje, te huilen op zijn bedje. 'Snowy, ga maar...' Fluister ik zo zacht dat alleen zij het kan horen. Ook dit geluidloos, maak ik haar riem los en ze rent naar Niall. 'Huh, Snowy? What the fack!' Hij aait en knuffelt Snowy en ik loop langzaam naar binnen. 'Hey...' Fluister ik en Niall kijkt verbaasd. 'Hoi.' Zegt hij droog. 'Niall, ik moet je iets vertellen...' Ik neem plaats op zijn bed en hij luistert aandachtig.
'Ja... Dat was het...' Mompel ik wanneer ik het hele flashback gebeuren heb verteld. Hij fronst zijn wenkbrauwen en schud zijn hoofd. 'En morgen wil je zeker Nash.' Zegt hij.
'Nee!'
'Jawel... Ik weet het niet hoor Vanessa.'
'Ik beloof het, alsjeblieft...'
'Je hebt me veel pijn gedaan Vanessa. Je hebt met me gespeeld, alsof ik een barbie was die je wanneer je wilde in de vuilnisbak kon flikkeren.'
'Ik weet het, het spijt me. Maar geef me nog één kans...'
'Ik denk dat ik je teveel kansen heb gegeven. Een relatie is niet zomaar iets, begrijp dat.'
'Ja, dat snap ik! Maar het spijt me... Please.'
'Het spijt me Vanessa, maar ik heb er genoeg van...' Zijn zijn laatste woorden, de woorden die mij in tweeën breekt. Maar, het is mijn eigen schuld. Dit alles is mijn eigen schuld. Ik heb hier voor gezorgd, ik heb er voor gezorgd dat Niall ook pijn in zijn hart heeft.
Ik adem diep in en kijk naar mijn spiegelbeeld. Het is beter dat ik dit doe... Ik bekijk het vlijmscherpe mes in mijn hand. Alles is mijn schuld, als ik er niet meer zou zijn is iedereen gelukkig. Ik weet het zeker. Dit moet ik snel doen, alleen maar dat mesje door mijn hart te steken. Of ik snijd in mijn ader. Nee, dat duurt te lang. Nogmaals bekijk ik mezelf en breng ik langzaam het mes naar mijn borst. Het puntje raakt mijn vel. Ik zet druk op het mesje, een klein beetje maar. Na mijn laatste adem zal ik het mes erin duwen, door mijn hart wat toch al is gebroken. Ik adem diep in. Heel diep, zo diep dat ik nog even kan denken aan die mooie herinneringen. Als ik mijn adem uitblaas, is het gebeurd. Hier komt het dan, langzaam blaas ik mijn adem uit. Ik wil het mes door mijn hart steken, maar de deur wordt geopend. Ik laat het mes onmiddellijk vallen en kijk naar Nash, die er uit ziet alsof hij ieder moment gaat flauwvallen. 'V-Vanessa...' Mompelt hij. 'Jij, jij... Je wilde z-zelfmoord plegen... Waarom? Waarom!' Roept hij en hij pakt mijn hand vast. 'Vanessa praat!' Schreeuwt hij, maar ik besluit niet te praten. 'Vanessa. Alsjeblieft, zeg me wat er aan de hand is.' Ook pakt hij mijn andere hand vast. Ik kijk naar mijn voet en schrik. 'M-mes, v-voet.' Stotter ik. Een pijnscheut gaat door mijn voet en het bloed loopt langs mijn voet, naar de tegels. 'Shit! We moeten de ambulance bellen!' Ik val neer op de grond en zoveel pijn heb ik nog nooit gehad in mijn voet. 'Nash... Snel.' Kreun ik en hij rent naar beneden. Luide kreunen echoën door de badkamer. Het bloed blijft stromen en de pijnscheuten houder maar niet op. Maar, ik voel iets... Iets raars... Verliefdheid! Ik ben verliefd op Nash en dat zal blijven en- 'Auw!' Schreeuw ik wanneer er weer een pijnscheut door mijn lichaam gaat. Ik hoor de sirenes al.
Reacties:
Ze weet nog steeds niet wat ze wil... Ik denk dat ze verliefd is op beide^^
Het is heel erg dat ze zelfmoord heeft gepleegd maar stiekem (heel stiekem!) Lach ik wel om het feit dat ze het mes in haar voet liet vallen
ohmygod