FanFic.nl

Family

the stubborn patient

'Meneer, ik probeer het u nog een keer uit leggen. Willen we u een goede behandeling geven, dan moeten we bloed bij u afnemen.'
'Die naald blijft uit mijn buurt! Je mag alles met me doen, maar dat martelding blijft uit mijn buurt.'
Dokter Glenn Severide had de grootste moeite zijn gezicht neutraal te houden, ook al kookte hij van woede. Na een shift van bijna vierentwintig uur had hij er zo naar uitgekeken om eindelijk naar huis te gaan, maar zo goed als hij was had hij met veel plezier nog een patiënt over genomen, het was bijzonder druk en een collega had hem letterlijk om hulp gesmeekt. Die fijne collega had er alleen niet bij gezegd dat het om een reus van een kerel ging, met een bijna hysterische angst voor naalden.
'En wat als we u eerst verdoven? Dan voelt u helemaal niets van de naald.'
De meeste patiënten reageerden altijd opgelucht op deze oplossing, maar tot Glenn zijn grote verbazing bleef de man moeilijk doen.
'Het was idioot van me om te komen, eigenlijk voel ik me echt goed, en ik ga maar beter.'
Voor Glenn kon protesteren was de man al weer opgestaan.
'Ik...Meneer...Meneer, ik kan u niet tegen houden. Maar als u vertrekt dan is het echt op eigen risico.'
De man leek iets te willen zeggen, maar net op dat moment zwaaide de deur open. Een lange en elegante jonge dame, met lange pikzwarte krullen en doordringende groene ogen, liep met zelfverzekerde tred de conseltatie kamer binnen.
Haar naam was Avery en Glenn had al enkele keren mogen samenwerken met deze jonge studente geneeskunde, tijdens haar stage op de afdeling. Een erg slimme vrouw die het nog ver zou schoppen, daar was de jonge arts zeker van. Maar wat ze hier kwam doen was hem een groot raadsel.
'Meneer, mijn excuses voor mijn directe aanpak, maar als ik u was zou ik toch blijven.'
Directe aanpak was inderdaad de goede benaming, zonder al te veel moeite duwde Avery de verbaasde reus terug op de consultatie tafel.
Glenn voelde zijn hart enkele seconden stil staan. Nooit eerder had hij een stagaire zo patiënt zien behandelen. En al zeker deze Goliath niet.
'Wie denk je wel dat je bent? Laat me gaan, of...'
'Meneer, het enige wat we willen is u helpen. Uw kleine geheimpje kan ons echt niet schelen.'
De verbazing op Goliath zijn gezicht weerspiegelde Glenn zijn eigen gevoelens.
'De doping.' Ging Avery verder toen niemand anders reageerde. 'Ik ben zeker dat u erg veel tijd in de gym doorbrengt maar om deze spieren te krijgen hebt u zonder twijfel stimulerende middelen gebruikt. Lijkt me niet erg sportief aangezien u zonder twijfel aan wedstrijden meedoet, en eigenlijk is het ook niet bevordelijk voor uw gezondheid in de verdere toekomst. Maar dat is uw probleem. Het enige wat voor ons relevant is, dat is om u vandaag te helpen met dat gene waardoor u zich zo misselijk voelt. Daarom zeg ik u nog maals, blijf en laat mijn collega zijn werk doen.'
De jonge vrouw bleef maar doorgaan, en even vreesde Glenn dat ze zou vergeten om adem te halen. Het was bijna een opluchting toen de waterval aan woorden eindelijk stopte. Hij was zo onder de indruk dat de betekenis van haar woorden pas enkele ogenblikken later tot hem door drongen. Hoe kon ze toch weten dat deze man doping gebruikte? En toch, nu hij er verder over nadacht, leek deze verklaring best steek te houden.
'Kunt u me echt verzekeren dat niemand hier iets over te horen te krijgt?' Vroeg de man aarzelend.
'Als arts zijn we gebonden aan ons beroepsgeheim.' Antwoorde de jonge vrouw.
En na deze verklaring gaf de man zich eindelijk gewonnen, stak zijn arm uit en stroopte de mouw op. Glenn kon in een oogopslag zien dat die bezaaid was met kleine wondjes, afkomstig van naalden.
'Goed, dan laat ik u voor de zekerheid een nacht opnemen. De verpleegster zal het nodige bloed afnemen. Avery, hoe wist je trouwens...'
Hij draaide zich naar haar toe, maar de jonge vrouw was al weer verdwenen.
Glenn krabde verbaasd door zijn haar.
'Kan die vrouw soms gedachten lezen?' Vroeg Goliath zich luidop af. De exacte woorden die door zijn eigen gedachten gingen.
'Het zal een familietrekje zijn.'
Verbaasd keken beide mannen op naar de dienstdoende verpleegster. '
'Wat? Dat is Avery Holmes, haar broer Sherlock is die beroemde amateur detective.'

Reacties: