Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » De deur in de diepte. » 1. Onze woonplaats
De deur in de diepte.
1. Onze woonplaats
Het was al redelijk laat in de morgen toen Max eindelijk uit bed kwam. Zuchtend ging hij rechtop zitten en keek richting het raam. Vanaf het bed kon hij goed zien dat het nog steeds erg mistig was, net als de afgelopen 3 dagen. Toch kon hij zien dat het iets minder geworden was.
'Hopelijk houd de mist snel op.' dacht hij in zichzelf.
Na nog even naar buiten gekeken te hebben stond hij rustig op, rekte zich uit en liep rustig en nog half slapen richting de kleding kast die in de hoek van de kamer staat. Hij opende de kast en pakte er een paar kledingstukken uit ; een spijkerbroek, een wit hemd en een iets te grote blauwe trui. Toen hij eindelijk aangekleed was liep weer terug naar zijn bed. Op het houten nachtkastje dat naast zijn bed staat zag hij de familiefoto die ze vorig jaar hadden gemaakt. Snel legde Max de foto weer neer.
Hij liep naar de badkamer en ging voor de spiegel staan. Hij keek in de spiegel en zag dat zijn haar helemaal door elkaar zat. Hij pakte een kam en kamde zijn haar weer netjes in model. Na dit gedaan te hebben keek Max vol voldoening nog een keer in de spiegel. Opeen hoorde hij een hard gebons op de deur.
'MAX, OPSCHIETEN IK HEB NIET HEEL DE DAG DE TIJD!' riep iemand op de gang. Meteen herkende Max de stem van zijn zus Amilia.
'Kom al!' Riep hij terug.
Zodra Max de deur van het slot haalde werd die opengerukt en rende zijn zus de badkamer in en deed de deur weer snel op slot. Dit gebeurde wel vaker.
Max liep de trap af en duwde de deur naar de woonkamer open. Hier zag hij zijn vader de Ochtendprofeet lezen bij het knetterende vuur van de open haard. Toen zijn vader de deur dicht hoorde gaan keek hij over zijn krant heen.
'Goede morgen Max' zij hij.
'Hai pap!' Antwoordde hij.
'Lekker geslapen?'
'Natuurlijk heb ik lekker geslapen, anders lag ik nu nog in bed' Antwoordde Max plagend. Toen hij zag dat zijn vader weer verder was gegaan met lezen liep Max verder naar de keuken toe. Hij maakte voor zichzelf een simpele boterham en liep weer terug naar de woonkamer. Hij ging zitten op de bank naast zijn vader en vroeg met volle mond 'nog iets belangrijks gevonden pap?'
Zijn vader stopte even met leven om te antwoorden.
'Tot nu toe ben ik nog niks belangrijkst tegen gekomen, maar dat kan natuurlijk nog veranderen.'
Max liep terug naar de keuken om de spullen die hij had gebruikt op te ruimen.
'Pap, weet jij misschien hoe laat het is' vroeg hij aan zijn vader. Even later hoorde hij zijn vader zuchtend antwoorden.
'Het is uhhm... kwart voor twaalf, kan ik dan nu verder lezen?'
Geschrokken van het tijdstip liep Max naar de deur. Hij had gisteren een afspraak met Daan gemaakt om naar het dreuzel dorpje in de buurt te gaan. Toen zijn vader hem de deur open zag doen zei hij nog.
'Niet van de heuvel vallen hè, zoals vroeger.'
Vroeger toen Max pas 7 was was hij gestruikeld over zijn eigen voet en rolde toen van de heuvel. Gelukkig waren ze toen al laag dus had hij zich niet bezeerd. Wel was hij in een plas modder beland en moest hij toen nieuwe kleding aandoen.
'Kan niks beloven pap' antwoordde Max lachend.
Max deed een stap naar buiten en deed deur achter zich dicht. Nu pas merkte hij dat de mist nog niet minder was geworden. Gelukkig is het lager gelegen minder mistig. Opgewekt loopt max naar het andere huisje op de heuvel. Het huisje was gebouwd van een combinatie van stenen en hout. Zo waren alle huisjes in dit gebied gebouwd. Het waren drie huisjes. In het ene huisje woont Max en zijn familie, in een andere woont Daan en zijn familie. In de laatste woonde een andere tovenaars familie. Maar die waren een aantal weken terug verhuisd naar een ander dorp. Waar precies wist max niet. Nog voordat hij bij de deur van het huis was zag hij Daan in de deur opening staan.
'Ha die Max!' Begroette hij hem,
'Hey Daan! Ben je klaar om naar het dorp te gaan?'
'Natuurlijk, kom dan gaan we'
Met z'n tweeën liepen ze van de heuvel af. De weg naar het dorpje duurde ongeveer 30 minuten vis de kortste weg. Je kan ook via het bos gaan, dan duurt het ongeveer 45 minuten.
Max en Daan liepen op hun gemak via de omweg door het bod. Het had de laatste paar dagen erg veel geregend dus moesten ze hun best doen om alle plassen te ontwijken. Soms lukt dit niet en spatte de modder omhoog tegen hun aan. Toen ze eindelijk uit het bos kwamen waren hun schoenen helemaal bruin van de modder. Ze veegde de meeste modder af aan het gras en liepen door naar het dorpje dat nu redelijk dichtbij was. Het was een best klein dorpje met winkels en huizen zoals hun huizen, een combinatie van hout en steen. In het midden van het dorp was een parkje. Dit bestond uit een grasveld, een kleine vijver, een aantal bomen en erg veel struiken. Rond het vijvertje en op sommige andere plaatsen stonden houten bankjes. De zon was weer begonnen met schijnen en dus waren er veel mensen in het park. Max en Daan liepen naar wen van de weinige lege bankjes bij de vijver en gingen daar uitgeput zitten. Daan kwam op het idee om broodjes te halen. Toen hij zag dat Max dat wel een goed idee vond stond hij op en liep naar de bakker. Even later kwam hij terug met twee broodjes. Hij gaf er een aan Max en nam zelf een grote hap.
'Mmm, ze zijn nog warm' zei hij met een mond vol.
Max was ook begonnen met zijn broodje en knikte.
De rest van de middag besteedden ze aan het rondlopen door het dorpje en met het kijken in winkels. Toen ze op de grote kerkklok zagen dat het alweer zeven uur was begonnen ze weer aan hun terug tocht naar huis. Dit keer liepen ze via de korte weg. Deze bestond uit een zandpad door de grasvelden. Op de terugweg zagen ze niks bijzonders en al gauw waren ze weer terug bij hun huis. Ze namen afscheid en liepen ieder naar hun eigen huis. Max deed de deur open en liep moe van het uitstapje naar zijn kamer. Zonder zijn kleren uit te doen ging hij op bed liggen en al snel viel hij in slaap.
Reacties:
Mijn eerste indruk is: Top, je bent enorm vooruit gegaan1!!
Wel zou ik het nog laten nakijken op punten, komma's, en hoofdletters.
inderdaad hier en daar enkele leestekens maar verder is dit best goed, je ziet dat je aan het groeien bent