FanFic.nl

Life with Liam

O8

De volgende morgen werd ik wakker van het zonlicht. Even leek het een doodnormale maandagmorgen, waarop ik naar Breda zou vertrekken om daar een hele dag aan mijn projecten en huiswerk te zitten. Even leek het echt zo. Tot het moment dat ik naast me keek en een nog slapende Liam aantrof.

Voorzichtig stapte ik uit bed en zette koers richting de badkamer, waar ik onder de heerlijke regendouche stapte en uitgebreid de tijd nam voor de douche.

Toen ik een minuut of 40 later de hotelkamer weer in kwam trof ik alleen Niall aan, buiten op het balkon. Genietend van de vroege ochtendzon van Parijs.

'He goedemorgen Ellisje, lekker geslapen?'

Ik knikte en liet me naast hem op het bankje vallen.

'Jij ook?'

'Heerlijk! Wel vroeg wakker, maar dat vind ik eigenlijk ook wel fijn. Dan heb ik tenminste nog wat aan m'n dag enzo'

'Kan ik me voorstellen ja. Al snap ik sowieso niet hoe jullie kunnen leven met zo weinig slaap zeg'

Hij haalde zijn schouders op.

'Ik denk wij zelf ook niet. Maar het is sowieso één grote droom waarin we leven. Weet je, toen ik klein was toen wilde ik dit uiteindelijk. En k heb nooit gedacht dat ik het ook daadwerkelijk kon bereiken. Totdat bleek dat wij, met z'n vijven samen, het wel konden. En dat is zo bizar, maar tegelijkertijd zo vreselijk gaaf om mee te maken. En alles wat we nu meemaken dat hebben we te danken aan de mensen die ons nu volgen, supporten, steunen ook. En daarom kunnen we dit, voor de mensen die het mogelijk hebben gemaakt'

'Wauw, als je het zo stelt dan is het wel allemaal heel anders ja'

Hij haalde weer zijn schouders op.

'Het is eenmalig, voor zo lang als dat het duurt. En voor mij mag dat nog wel heel lang zo zijn'

Ik glimlachte.

'Het is mooi hoe je erover praat Niall'

'Ja, genoeg serieus gedoe voor vandaag. Straks ga je nog denken dat ik ook zo in elkaar zit'

'Wie weet dacht ik dat al veel langer'

'Onmogelijk'

'Ja, misschien. He trouwens, weet je waar Liam gebleven is?'

'Douchen op mijn kamer, omdat een zeker persoon de badkamer erg lang in beslag had genomen'

Hij glimlachte.

'Geen idee over wie je het hebt'

Niall en ik genoten van het Parijs wat inmiddels ontwaakt was, wat zich haastte naar werk of andere verplichtingen. Maar ook het Parijs van de toeristen, die slenterden over de straten en neerstreken op een van de vele terrasjes.
Ondertussen hadden we het over dezelfde mensen die voorbij kwamen, discussieerden we over wel of niet de Eiffeltoren beklimmen en over de brunch. Want, zo waren we al snel tot de conclusie gekomen, eten was erg belangrijk.

'Zit je nou goede gesprekken te voeren met het meisje dat nu eigenlijk nog in bed had moeten liggen? Foei Niall!'

'Ah slaapkop, goedemorgen'

Liam glimlachte, drukte een kus op mijn voorhoofd en plofte ook neer op de bank.

'Jongens, we gaan ontbijten. En wel nu. En ja, Harry en Rosa gaan ook mee. Het moge een wonder heten'

Louis en Zayn kwamen de hotelkamer binnen gestormd, trokken me overeind en duwde me richting de deur. Liam en Niall volgde vanzelf.

Om half 1 's middags zaten we boven bij de Sacre Coeur, op een muurtje tussen de toeristen. Geen idee of de jongens op dit moment al herkend werden en eerlijk gezegd kon ik er ook niet mee zitten op dit moment. Ik voelde me een heerlijke toerist, Parijs was nog steeds even mooi als dat ik het me herinnerde.
We aten stokbrood, vers stokbrood. Gehaald bij een bakker vlakbij. We dronken verse jus d'orange, van hetzelfde bakkertje en genoten voornamelijk van de zon. De gesprekken gingen nergens over, ze waren luchtig. Maar dat gaf niet, het was perfect.

Rosa en ik maakten typisch toeristische foto's, lieten onszelf tekenen door een oud mannetje in Montmartre en genoten van de stad op zich.

De jongens vertrokken naar het hotel, vanwaar ze meteen door gingen naar een interview en daarna naar het concert. Rosa en ik sloegen vanavond even over. Tijd samen hadden we, op het weekend thuis na, amper meer doorgebracht.
We slenterden door Parijs, vergaapten onszelf op de Champs Elysee en bewonderden de Arc du Triomphe. Dingen die ik voornamelijk kende van mijn toerisme opleiding, sommige dingen had ik gezien toen ik in Parijs was geweest. Maar nooit eerder ervoer ik de stad op deze manier. Het voelde alsof Parijs me opnam, me omarmde. Ik voelde me heerlijk hier en zelfs de mensen waren aardig tegen me.

's Avonds zochten Rosa en ik een knus restaurantje uit, bestelden een goed bord friet met biefstuk en kletsten uitgebreid over alles. De gesprekken die ik met Rosa voerden hadden vaak geen duidelijke lijn. Alles wat in ons opkwam werd gezegd, wat niet altijd even handig was.
Na uitgebreid dineren, compleet met toetje rekenden we af waarna we terugslenterde richting het hotel. Het mocht overigens een wonder heten dat we niet verdwaalde in de stad. Rosa en ik waren vorig jaar naar Barcelona geweest en de metro's daar waren niet altijd even handig voor ons. Verkeerde haltes of uitstappunten waren niet helemaal ons ding. Gelukkig vonden we altijd onze weg wel.

'Ik heb gehoord dat jij een heel mooi balkon hebt. Wijntje dan maar?'

Rosa stond al bijna op het balkon. De kamer van Liam was om de een of andere reden niet eens op slot.

'Volgens mij heb je dat zo juist al besloten, maar ik ben er oké mee. Uiteraard. Heb je wijn?'

'Ja! Even wachten hoor'

Rosa sprintte de hotelkamer uit en stond een minuut later weer voor me met een fles wijn en twee glazen.

'Roosje, hoe krijg je het toch voor elkaar om overal die overheerlijke moscato mee naar toe te nemen?'

'Planning lieve Ellis, planning'

Ze schoot de kurk uit de fles, van het balkon af, en schonk de twee glazen vol.

Naar mate de fles wijn leger raakte, werden de gesprekken gezelliger en misschien ook wel beter.

'Dus, lieve Ellis. Vertel. Liam'

Ik haalde mijn schouders op.

'Verhaal apart denk ik. Weet je Roos, hij is heel erg leuk. En ik voel me beter bij hem dan dat ik me lange tijd bij iemand heb gevoeld. Liam geeft me weer het idee dat ik er ben, en er ook mag zijn. En dat is gewoon heel lang geleden. Ik bedoel, je weet zelf ook wel hoe ik die periode na Joe was. Maar feit is en feit blijft dat een normale relatie met Liam opbouwen niet kan. Het is geen jongen waarmee je 's avonds lekker onverwacht mee op de bank kunt zitten. En juist daar hou ik zo van'
'Misschien, heel misschien. Moet je wel maar gewoon eens afwachten wat er gebeurd. We zijn hier morgen nog. En persoonlijk vind ik wel dat hij nu al heel wat voor je over heeft Ellie. En dat moet ook, dat is goed. Maar je moet wel ook blijven onthouden dat je het ook daadwerkelijk waard bent. Je mag er ook zijn Ellis. En dat weet Liam ook'

Ik glimlachte en knuffelde Rosa.

'Love you Rosie'

Het gesprek ging verder nog alle kanten op, het onderwerp Harry werd door Rosa zorgvuldig vermeden. Uiteindelijk liet ik het onderwerp varen en vertrouwde erop dat ze het me zelf wel zou vertellen. Mocht ze dat willen.

Rond een uur of 12 kwam Liam eindelijk de hotelkamer weer binnen, uitgeput leek het wel. Rosa dronk langzaam haar laatste glas wijn op, graaide toen de beide glazen en de fles mee en verdween naar de hotelkamer van Harry. Vast weer een leuke nacht te gemoed.

Liam plofte neer op de plaats van Rosa, trok me tegen zich aan en begroef zijn hoofd in mijn hals. Zwijgend zaten we zo een paar minuten tegen elkaar aan, tot hij abrupt opstond en me mee voerde het hotel uit.

'Vind je het heel erg om me te vertellen waar je me mee naartoe ontvoerd?'

'Ja'

Ik hoorde aan zijn stem dat hij glimlachte.

Langzaam verlieten we het hotel en waagden ons op de Parijse straten, dichter en dichter naar de Eiffeltoren. Het was welgeteld 6 minuten lopen naar de voet van de toren, waar op dit uur van de dag geen rij stond. Sterker nog, het was vrijwel verlaten.
Liam voerde me mee naar de ingang en zo naar de lift. 10 Minuten later stonden we boven op de Eiffeltoren en genoot ik van het prachtige uitzicht. De stad was verlicht, helemaal verlicht en het zag er echt prachtig uit.
Als vanzelf vond mijn rechterhand mijn telefoon en snel maakte ik verschillende foto's. Liam bekeek het glimlachend, liet me mijn gang gaan en trok me mee toen ik klaar was.

Hij voerde me mee, kuste me heel zacht en pakte toen mijn handen vast.

'Ellis, ik realiseerde me vandaag hoe gek ik eigenlijk op je ben. En ik weet dat ik dit al eerder tegen je gezegd heb en dat ik toen gezegd heb dat ik dit een kans wil geven. Maar ik meen het, ik wil het echt. En dan bedoel ik alleen jij en ik, met een datum. Ik wil vaker naast je wakker kunnen worden en wanneer dat niet kan dan wil ik kunnen uitkijken naar smsjes en naar skype. Ik wil je voor kunnen stellen aan mijn familie en ik wil jouw familie leren kennen. Ik wil weten hoe je bent met je vriendinnen, hoe je bent als je bloedchagrijnig bent en hoe vrolijk je af en toe wakker kunt worden. Ik wil het Ellis, ik weet het zeker. Ik wil jou mijn vriendinnetje kunnen noemen, officieel. En ik wil uiteindelijk ook dat de wereld jou leert kennen. Want ik weet zeker dat ik dat wil, met jou. Een toekomst, met jou. Maar alleen als jij dat ook wil'

Reacties: