Hoofdcategorieën
Home » Overige » Game of Hearts » 01. The North Remembers
Game of Hearts
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
20 juni 2014 - 16:14
Aantal woorden:
952
Aantal reacties:
8
Aantal keer gelezen:
259
01. The North Remembers
Author's note: Please forgive me. Het is een tijd geleden dat ik zo geschreven heb, don't judge me too hard please. - S.W
01. The North Remembers
https://www.youtube.com/watch?v=ZT3REtHZK9Y
https://www.youtube.com/watch?v=ZT3REtHZK9Y
De ijle lucht zorgde ervoor dat mijn adem stokte. De wind gierde, blies vervolgens de zachte sneeuw in mijn gezicht waardoor de koude lucht nog meer mijn geschaafde huid liet prikken.
Ik greep het stuk bond wat ik op de grond had gevonden vast en trok het dichter tegen me aan. Het rook naar zweet, bloed en aarde. Een soldaat, was het eerste wat ik dacht.
Het gevoel in mijn voeten en benen trok weg, maar toch besloot ik om verder te lopen. Ondanks dat de sneeuw steeds zwaarder werd en ik mijn evenwicht verloor.
Ik voelde de kou door mijn lichaam trekken en ik wist dat dit het einde was. Ik huilde.
Mijn ouders, mijn goden, ze wilden dat ik leefde. Dat ik ooit terug zou keren naar huis. Maar waar was thuis? Langzaam sloot ik mijn ogen… Ik wilde niet meer, ik kon niet meer.
‘Ned?’ een zachte, vriendelijke stem vulde de kamer. Ik wilde mijn ogen openen, kijken waar ik was, maar ik durfde niet. Wat nou als die vriendelijke stem diep van binnen toch slecht was?
‘Ned, volgens mij is ze wakker. Kijk haar nou…’ de vrouw klonk verdrietig.
Ik hoorde zware voetstappen dichterbij komen. Een man schraapte zijn keel, terwijl het geluid van stampende voeten steeds luider werd.
Mijn ogen sperden zich open en ik trok mezelf overeind.
‘Ga weg!’ schreeuwde ik. ‘Ga weg!’
De vrouw deinsde naar achteren en verschuilde zich achter de man, terwijl hij bleef staan. Zijn ademhaling was rustig, kalmerend. Terwijl het mijne steeds meer op hol sloeg.
‘Misschien moet u gaan liggen,’ zei de man tegen me en liep langzaam naar me toe.
Hij sloeg de mantel die hij om had om me heen en ademde op een rustig tempo met me mee.
‘Ned, wat doe je?’ de vrouw kwam naar voren.
Ik bekeek haar van top tot teen. Ze had rood haar, een vriendelijk gezicht, net als de man. En zodra ze doorhad dat ik naar haar keek glimlachte ze.
‘Hoe heet je?’ vroeg ze aan me en kwam naast me staan, precies tegenover de man.
‘I-ik…’ stotterde ik en de man wreef met zijn hand over mijn rug.
De man en vrouw keken elkaar met een schuin gezicht aan.
‘Geen naam?’ vroeg de man en ik knikte. Als ik een naam had dan zou ik me die toch moeten herinneren?
Ik zuchtte.
‘Ned, misschien is het slim om haar-‘
‘Moeder!’ een man met krullend haar kwam de kamer binnen gestormd en schrok zodra hij mij op het bed zag liggen. Ik deinsde achteruit. Misschien was het toch een list. Misschien wilden ze me toch vermoorden...
‘Robb…’ de vrouw liep naar hem toe en pakte hem bij de schouders vast. ‘Ga terug naar je broers. Haal maester Luwin en laat hem deze vrouw verzorgen…’
De jongen met de naam Robb knikte en liep weg.
Ned kwam naar me toe gelopen.
‘Ned?’ vroeg ik zachtjes en hij glimlachte.
‘Wat is er, kind?’ hij streek met zijn hand over mijn haar.
‘Bent u...’ begon ik. ‘Bent u Eddard Stark? Ben ik in Winterfell?’
‘Ja,’ antwoordde hij glimlachend en legde een deken met een groot stuk bond over me heen. ‘Je bent veilig hier, meisje zonder naam.’
Ik glimlachte. Diep van binnen had ik het gevoel dat ik hem kon vertrouwen, dus deed ik dat zo goed als ik kon.
‘Mijn naam is Catelyn Stark,’ de vrouw kwam naar me toe gelopen en streek de dekens plat. ‘De vrouw van Eddard.’
‘Het is slim om te rusten,’ zei ze en ze glimlachte.
Ik legde mijn hoofd neer, luisterde naar de wind die door de bladeren gierde en liet mezelf steeds meer in een diepe slaap vallen. Ik besloot om te blijven luisteren tot ik voelde dat de vermoeidheid mijn lichaam had overgenomen en het enige wat ik nog kon was hopen dat ik straks weer veilig mijn ogen kon openen…
Het krakende geluid van de deur zorgde ervoor dat ik mijn ogen opende. Voor me stond Robb met nog een man aan zijn zij. Hij had net als Robb krullend haar, maar in plaats van bruin, was het zijne zwart. Hij had een pijnlijke blik in zijn gezicht en ik kroop overeind.
‘Wie ben jij?’ vroeg Robb en ik trok de dekens over mijn halfnaakte lichaam.
‘Het lijkt wel of ze uit Valyria komt,’ zei de andere man en ik slikte.
‘Nee, dat kan niet,’ antwoordde Robb. ‘Je bedoelt toch niet…’
De man knikte.
‘Ga vader halen!’ Robb gooide de deur achter de man dicht en liep daarna weer naar me toe. Ik trok de dekens steeds dichter naar me toe, terwijl ik steeds meer achteruit deinsde.
‘Vertel op!’ schreeuwde Robb naar me. ‘Wie ben jij?!’
Mijn lichaam verstijfde en in plaats van dat ik hem vertelde dat ik niet wist wie ik was liet ik de tranen over mijn wangen stromen. Robb schrok.
‘Wat is hier aan de hand?’ Eddard kwam naar binnen gelopen en greep Robb vast bij zijn schouders. Hij draaide zich om, keek Eddard met een serieuze blik aan en knikte zodra hij zag dat Eddard hem begreep.
‘Dat kan niet waar zijn…’ fluisterde hij zacht en liep naar me toe. Hij pakte mijn lange witblonde haar en haalde het door zijn vingers. Opnieuw keek hij me aan. Twijfelend, maar toch ook ergens angstig.
‘W-wat is er aan de hand?’ vroeg ik stotterend en kneep zachtjes in het stuk bond wat over mijn benen lag.
‘Ik denk,’ begon Eddard. ‘Dat ik weet wat uw naam is…’
Mijn ogen sperden zich wijd open en ik greep Eddards handen. Nog nooit had mijn hart zo snel geklopt. Nog nooit.
Eddard slikte.
‘Het is een eer om u te ontmoeten Vaserys Stormborn van Huis Targaryen,’
Reacties:
Pline zei op 24 juni 2014 - 10:49:
Darling geen excuses nodig, enkel een volgend hoofdstuk. Dit is prachtig en ik kan niet wachten om de rest te lezen x
Een pareltje
Xoxo
Darling geen excuses nodig, enkel een volgend hoofdstuk. Dit is prachtig en ik kan niet wachten om de rest te lezen x
Een pareltje
Xoxo
RivLovee zei op 23 juni 2014 - 6:51:
Oh my holy crap.
Waarvoor wou je je excuses aanbieded? Ik denk dar je het beter kan veranderen naar: "Sorry dat er nog niet een heel boek van is." Want Soraya dit is perfect geschreven.
I need more.
Je weet wat je te doen staat, Lore en ik vinden dit niet okay.
We need more.
Xoxo Vera
Oh my holy crap.
Waarvoor wou je je excuses aanbieded? Ik denk dar je het beter kan veranderen naar: "Sorry dat er nog niet een heel boek van is." Want Soraya dit is perfect geschreven.
I need more.
Je weet wat je te doen staat, Lore en ik vinden dit niet okay.
We need more.
Xoxo Vera
Bumblebee zei op 22 juni 2014 - 19:16:
No worries darlin', It's beautiful.
You still have it in you,
never forget that..
<3
No worries darlin', It's beautiful.
You still have it in you,
never forget that..
<3
Mocht je nog ooit verdergaan, wil je mij dan ook een melding geven?
Dit is echt goed geschreven.
x