FanFic.nl

I’ve Got The Blue Eyes Too [ Afgerond ]

014 || Trust me

“We zijn aangekomen!” Roept de dolenthousiaste Vera. “Ja,” zucht Cameron, “wat denk je anders, dat we afvallen van die pinda’s in het vliegtuig? Nu kan ik weer opnieuw beginnen met deze sixpack.” Hij wijst grijnzend naar zijn buik. “AUSTRALIA HERE WE ARE!” Schreeuw Nash die net uit het vliegtuig komt wandelen. Wanneer hij me ziet, slaat hij zijn arm om mijn middel. “Hallo, miss Grier.” Hij drukt zijn lippen op de mijne. Ik hoor tussen de zoen door wat gejoel van Cam.
Na een tijdje trekken we terug. Vol verbazing kijk ik naar Vera en Cameron die wel lijken te zoenen. “Fixer!” Roept Nash die het blijkbaar ook ziet. “Dude, ik ben haar ketting aan het aan doen. Die viel net.” Inderdaad, ze waren niet aan het zoenen. Cam moet alles op een aparte manier doen. “Dankje.” Vera’s wangen verkleuren heel langzaam rood.
“Zullen we gaan drinken bij Starbucks? Die zit hier op het vliegtuig.” Stelt Cam voor. We knikken en lopen richting Starbucks.

Onderweg valt me op dat Nash heel ongemakkelijk om zich heen kijkt. En Matthew heeft tot nu toe nog geen woord gezegd, zelfs niet gelachen óf zijn mond open gedaan. En als ik oogcontact probeer te zoeken trekt Nash me tegen zich aan of zo. Nogmaals probeer ik oogcontact te zoeken en natuurlijk merkt Nash het weer op. Zijn hand glijd over mijn kont in mijn broekzak en ik ruk me los. Geïrriteerd ga ik langs Matt lopen. “Wat is er?” Hij haalt zijn schouders op. “Ik weet niet of het wel goed komt tussen mij en...” Onzeker kijkt hij naar Nash die nu zenuwachtig om zich heen kijkt. “Wat is er toch met die jongen?” Weer haalt Matthew zijn schouders op. “Kom bij ons lopen.” Stel ik voor. Voor de derde keer haalt hij zijn schouders op. “Niet zeiken!” Roep ik waardoor iedereen omkijkt en ik uit verschillende hoeken gillende meiden hoor. “Bedankt...” Mompelen de drie jongens tegelijk.

Eindelijk zijn de irritante fans van mij en Cashew weg. Maar we zijn zo druk bezig geweest dat we Starbucks voorbij zijn gegaan. “Shit man,” scheldt Nash gezellig. Dat doet hij al sinds de fans zijn weggejaagd door beveiligers. “Damn...” Gaat hij door. “Nash please...” Mompelend stap ik in de taxi. Vera gaat langs me zitten en de anderen in een andere taxi. Ik geef alvast het benodigde hoeveelheid geld aan de chauffeur. Een knikje is genoeg maar zelfs die krijg ik niet. Dit komt maar zelden voor, maar oké sommige mensen zijn zo. Wen er maar aan Co. “Wen er maar aan, Co.” Lacht Vera. Mijn wenkbrauwen fronsend kijk ik haar aan. “Wat?”
“De paparazzi, fans, alles.”
“Haha ja. Zo erg heb ik het nog nooit gehad.”
Opeens gaat mijn mobiel af. ‘CAM BAE’ staat er groot op het beeldscherm. Wanneer ik die naam zie begin ik van oor tot oor te grijnzen. Ik neem hem op.
“Hey Cam.”
“Coco, kijk is op Twitter.”
En opgehangen. Rare gozer. Nieuwsgierig kijk ik op Twitter. Op mijn tijdlijn staat een tweet van Cameron.

@camerondallas

Coco! Look at you're profile.

Wanneer ik mijn profiel aan klik, merk ik dat ik dertig miljoen volgers heb, dertig miljoen! Ik slaak een luide gil.



Hier moet ze zijn... “Stop, ik moet naar de wc.” Zoals gevraagd stopt de chauffeur met rijden en stap ik uit. Verbaasd kijken Matthew en Cameron me na. “Ik neem zo wel een andere taxi.” Lieg ik waarna ik de deur dichtsla en de auto weer verder rijd. Grijnzend loop ik het cafeetje binnen en kijk ik zoekend om me heen. Dan zie ik haar. Heel romantisch huppelt ze naar me toe en open ik mijn armen glimlachend. Ze springt in mijn armen en laat haar kont op mijn handen rusten. Iedereen staart ons aan maar ik besteed er geen aandacht aan. “Ik heb je gemist, baby.” Ik plaats mijn lippen op haar voorhoofd terwijl ze naar beneden glijdt en op haar voeten terecht komt. “Ik jou ook,” zij plaatst haar lippen op de mijne. Onbewust zoen ik haar terug.
“Ga je mee?” Vraag ik wanneer onze lippen elkaar niet meer raken. Wanneer die verbinding weg is. “Ja, natuurlijk.” Lief sla ik mijn armen om haar middel terwijl ik mijn beanie en zonnebril tevoorschijn haal. De beanie doe ik over mijn haar heen en de zonnebril wip ik op mijn neus. Niemand zal me herkennen. “Dus dan slaap je drie nachten bij mij in het hotel?” Vraagt Serena. “Ja babe. Ik zal het die nachten gezellig maken.” Grijns ik breed terwijl ik de eerste de beste taxi een seintje geef waardoor hij voor onze neus stopt.



De taxi van mij en Vera en de taxi van Nash, Cam en Matthew stoppen achter elkaar. We stappen uit en ik mis meteen iemand. Nash... “Waar is Nash?” Vraag ik aan Cam en Matt. “Naar de wc, hij komt zo terug.” Stelt Cam me gerust. “Als hij maar veilig aankomt.”
“Tuurlijk wel,” Matthew slaat zijn armen om me heen wat leidt tot een warme knuffel, “er is niks waar je je zorgen om hoeft te maken. Vertrouw hem.”
“Doe ik Matt, doe ik.”

~

Okay, ik vind het zelf nog wel zielig voor Coco terwijl ik dit zelf schrijf xd
Het doet me gewoon pijn...
Nee, mijn stuitje doet pijn aangezien het gekneusd is en ik op een rare positie zit.
Poor Coco

Reacties: