FanFic.nl

En toen was het oorlog...

2. De Zweinsteinexpress

"Oh, Rebel. Laat me toch liggen!" Darinde duwde met haar rechterhand de bruine uil van zich af. Verwijtend staarden de ogen van Rebel haar aan. "Goed, goed. Je krijgt al voer." Zuchtend en puffend kwam Darinde uit bed. Zonder dat ze het gezien had, had Rebel een brief op haar bed neergelegd. Ze pakte hem op en maakte hem open.
He Darinde.
Met mij alles goed.
De sorteerceremonie hoef je niet bang voor te zijn hoor, je komt vast in Griffoendor!
En of de lessen moeilijk zijn? Sommige wel, sommige niet. Dat moet je zelf ondervinden
Ik hoop je snel weer te zien

Groetjes, Timber.
Darinde glimlachte even om het bericht. Ze legde de brief in haar nachtkastje. "Kom, Rebel. Je moet je kooi in, want in de Zweinsteinexpress mag je niet losvliegen." Darinde deed het deurtje open, en Rebel vloog er vanzelf in.
"Darinde, kom je ook naar beneden?" klonk het van beneden. Narcissa, gokte ze. Dat was een vreemd geval. Soms was ze aardig, maar vaak ook niet. Ze wou graag dat ze haar zag als een moeder. Maar dat kon Darinde niet, dus zei ze ook geen 'mama' tegen haar. Alhoewel dat geen uitzondering was: ze had ook nog nooit 'papa' tegen Lucius gezegd. Zelfs niet toen ze een kleine peuter was. "We moeten naar het station!" Ohja, station. Dat was waar ook. Zenuwachtig liep ze naar haar kledingkast. Daar hing een mooi schoolgewaad, wat ze aan deed.
Darinde pakte de veldkoffer en de kooi van Rebel, en sleepte ze mee naar beneden.
"Goedemorgen," groette ze vrolijk. Niks kon deze dag nog verpesten: ze ging naar Zweinstein!
"Gwoedemwogguh" mompelde Draco met zijn mond vol brood. Narcissa keek haar vriendelijk aan en groette terug. Lucius keek, zoals altijd, nors voor zich uit. "Draco, schiet op met eten. De trein vertrekt over een kwartier." Hij zuchtte.
Draco stopte het laatste stukje brood in zijn mond."We kunnen gaan," concludeerde Lucius.
Villa Malfidus was niet ver gelegen van het station, dus ze gingen lopend. Het station was druk en er liepen honderden dreuzels. Na heel veel geduw en getrek, zag Darinde eindelijk de station pilaar waar ze vorig jaar Draco in had zien verdwijnen. "Ga je gang," hoorde ze Narcissa zeggen. Zonder dat ze het gezien had, kwam ze erachter dat Narcissa niet naar Draco gebaarde, maar naar haar. Darinde haalde even diep adem, pakte haar spullen goed vast en rende op de pilaar af. 'Aan de andere kant' van de muur was het geweldig. Ze keek haar ogen uit. Ze zag de Zweinsteinexpress staan: dáár zou zij in gaan zitten! Wauw, dit was leuker als ze zich had voorgesteld.
Ietsje verderop stonden Narcissa, Malfidus en Draco inmiddels te praten met andere tovenaars en heksen. Opgewonden trok Darinde haar koffer mee en ging naast ze staan. Direct hield het groepje mensen hun mond. "Darinde, ga maar alvast naar de trein," zei Narcissa vriendelijk. Darinde knikte en volgde Draco naar het spoor. Voor iedereen was dit de normaalste zaak van de wereld, maar zij genoot er van. Nog nooit van haar leven was ze écht buiten de grenzen van villa Malfidus geweest. Nou goed, enkel die dag dat ze haar toverstok ging halen bij Ollivander, maar dat telde niet. Dromerig ging ze een coupe binnen en zakte in één van de stoelen neer. Zonder dat ze het gemerkt had, was ze naast een meisje met rood haar gaan zitten. "Oh, euh, sorry! Ik zal weggaan." Darinde pakte geschrokken haar spullen bij elkaar, maar het meisje schudde haar hoofd. "Niet doen. Het is samen vast gezelliger dan alleen. Ik wacht op mijn broer en zijn vrienden, maar ze komen maar niet. Ik ben Ginny Wemel, en jij?" vroeg ze vriendelijk. Wemel.. Die naam kwam Darinde bekend voor. Lucius haatte de familie Wemel, want dat waren 'smerige bloedverraders' volgens hem. Darinde had hem niet op zijn woord geloofd, maar kon niks anders dan er mee instemmen als hij het weer eens 'aankondigde'. Maar die Ginny leek haar aardig. En daarom zei ze heel zachtjes, alsof er anders iets ergs zou gebeuren, "Ik ben Darinde. Darinde Malfidus om precies te zijn."
Ginny schrikt. "Malfidus?" zei ze met een piepstem. Ze keek Darinde geschrokken aan. Darinde begreep het wel. "Ik ben anders, wees niet bang." Ze glimlachte zwak.
Ginny keek haar ongelovig aan, maar knikte.
Op dat moment kwamen er drie leerlingen de coupe binnengerend. "He, Ginny! Schuif eens op. Wie is dat meisje?" zegt de jongen met het rode haar. "Ron, dit is Darinde Malfidus. Nee, kijk haar niet zo aan, Hermelien. Niet alle Malfidussen zijn het zelfde." Het laatste had Ginny tegen het meisje met de blonde golvende haren dat Hermelien bleek te heten. De andere jongen was Harry Potter, wist Darinde.
Al kwam ze niet vaak buiten de deur: ze wist wel wie Harry Potter was. Hij had de Vloek Des Doods overleeft, en was ontzettend bekend.
Vol verbazing staarde ze Harry aan. "Ehm, ja. Ik ben Darinde dus." Waarom ze dat zei, geen idee. Waarschijnlijk bevestigde ze Ginny gewoon even. "Welke afdelingen zitten jullie?" vroeg ze na een tijdje stilte. Uit alledrie de monden kwam een volmondig 'Griffoendor'. Darinde knikte serieus, maar juichte diep van binnen. Dan kon ze tenminste al wat mensen in Griffoendor! Alhoewel Lucius haar waarschijnlijk wel kon vervloeken van woede als hij hoorde dat ze niet in Zwadderich was terecht gekomen, hoopte ze vurig dat ze in Griffoendor zou worden gezet.
Na een uur kwamen twee, precies op elkaar lijkende jongens binnen. Darinde nam aan dat dat de broertjes Wemel moesten zijn, waar ze Ginny over had horen praten. "We zijn er over drie minuten," deelde Fred Wemel mee, daarna liepen zij weer weg
"Ga je mee, Darinde?" vroeg Ginny. Darinde knikte en liep met Ginny de coupe uit. De trein stopte. Ze kwamen samen met nog twee personen bij Hagrid aan, die de eerstejaars begeleidde naar Zweinstein. Toen de laatste persoon gearriveerd was, gingen ze op weg. "We komme nu bij die bootjes ennuh, niet je hande uitsteken daar!"


"Ginny Wemel," zei Minerva Anderling, lerares Transfiguratie. Ginny liep, zenuwachtig dribbelend, naar voren. Anderling plaatste de sorteerhoed op haar hoofd, die direct begon te praten. "Aha, een Wemel. Dat is niet moeilijk: Griffoendor!" Darinde zag dat Ginny opgelucht ademhaalde en dat ze vrolijk naast haar broers aan de Griffoendor tafel ging zitten.
"En nu hebben we Darinde Malfidus." Darinde hoorde Draco lachen toen Anderling dat zei. "Niets van aantrekken, Darinde," mompelde ze zachtjes tegen zichzelf. Ze vermande zichzelf, stond op en liep naar de sorteerhoed toe. Net zoals Anderling bij Ginny deed, zette ze ook bij Darinde de sorteerhoed op.
De sorteerhoed begon diep te fronsen. "Mm... Moeilijk. Zwadderich is het beste voor jou. Ja, dat weet ik zeker. Maar ik voel, dat jij daar niet gelukkig zal worden. Griffoendor!" Een golf van opluchting ging door Darinde heen. Ze zat in Griffoendor. Niet in Zwadderich, maar Griffoendor!
Toen zag ze Draco's gezicht tussen de Zwadderaars: Gekwetst en boos. Het blije gevoel was direct weer weg.

Reacties: