FanFic.nl

En toen was het oorlog...

3. Problemen, problemen en nog meer problemen

Het was enkele weken nadat de Zweinsteinexpress vertrok. Inmiddels was het kerstvakantie, en de lessen waren Darinde vreselijk meegevallen. Behalve toverdranken. Sneep was alles, behalve aardig tegen haar en trok de Zwadderaars altijd voor.
Lucius Malfidus stond voor Draco met zijn handen in de zij. Zijn gezicht was wit van woede. "Jij zou ervoor zorgen dat zij uit de handen van Potter zou blijven!"
Draco dook in elkaar,"Papa, wie zegt dat hij haar kent? Hij geniet veel te veel van zijn macht om met zo'n kleuter als Darinde om te gaan!" Hij deed een poging om Lucius over te halen, maar het was duidelijk dat die hem niet geloofde. "Oh, is dat zo?" sprak Lucius. Hij pakte Draco bij zijn kraag en trok hem omhoog. Draco ging trillend tegen de muur van de villa zitten.
Darinde zag het gebeuren. Er ging een scheut van medelijden door haar heen, maar veel tijd om daar over te peinzen had ze niet. "Darinde, kom hier," zei Lucius. Darinde stond op en liep naar Lucius toe. Het voelde alsof er lood in haar schoenen zat. "Hoe durf je ons bloed te verraden?" Lucius zette zijn toverstok tegen haar kin aan. "HOE DURF JE?"
Darinde zweeg. "Ben je doof geworden, Darinde?" Lucius grijnsde gemeen.
"Imperio!" Plotseling voelde Darinde zich bijzonder licht in haar hoofd. Het was een gelukzalig gevoel, even geen drukmakende gedachten.. Zeg dat je ons bloed verraden hebt. Maar ze wil het niet zeggen.. Zeg het! Nee, dat wil ze niet. Gewoon zeggen, dan ben je van alles af Het klonk erg aanlokkelijk, gaf Darinde toe. "Ik ben de familie niet trouw, nu ik bij Griffoendor zit," zei ze uiteindelijk gewillig. Lucius lachte vals en verbrak de vloek. "Wisten we al," zei hij.
Darinde had verwacht dat hij op dat moment zijn toverstok zou trekken en dat hij haar zou vervloeken met al de spreuken die hij kon. Maar hij deed niets van al die dingen. "Ga naar buiten," was het enige wat Lucius zei. Draco en Darinde liepen, allebei nog trillend op hun benen, naar de deur toe. Maar Lucius blokkeerde de doorgang met zijn wandelstok. "Enkel Darinde, Draco," zei hij kalm. Darinde liep sloom door de tuin. De witte pauwen schreeuwden als ze langsliep, maar ze merkte het amper. Zo diep was ze in gedachten verzonken.
Lucius had al meerdere keren een Onvergeeflijke Vloek op proberen te gebruiken. De reden waarom Lucius niet gestraft werd daarvoor, wist Darinde helaas: hij stond goed bekend bij het Ministerie van Toverkunst. Die zouden hem niet straffen, zelfs niet als hij tien Dreuzels zou vervloeken. Het leven was oneerlijk, besloot Darinde in stilte. Sommige mensen hadden het goed, terwijl andere als slaven behandeld werden.

Reacties:

MyReflection zei op 11 aug 2014 - 22:06:
Ik neem aan dat je dit hoofdstuk nu af hebt geschreven?
Ik vind het nog steeds een leuk verhaal. Het is verfrissend.
Ik ben benieuwd naar meer.
Ik ben zo benieuwd wat Lucius nog met Draco moest bespreken.
Love it.
x