FanFic.nl

Silly Little Girl

Chapter two

In een haastig tempo fietst Soraya de straten door.
De bel ging over 3 minuten , en als ze nog 1 keer te laat zou komen, moest ze zich een week lang om kwart voor 8 melden, en dan zouden ze haar ouders bellen.
Haar vader trok zich meestal niet zoveel aan van wat ze deed, maar als het om school ging sloeg er iets om , en kwam zijn strenge kant naar boven.
Soraya vliegt de bocht door en rijdt hierbij bijna een klein meisje aan.
Het meisje springt geschrokken achteruit, en de tranen staan in haar ogen.
'Sorry' gilt Soraya nog ,maar waarschijnlijk heeft het kind haar niet meer kunnen horen.
Soraya slaat links af bij een kruispunt ,en begint nog wat harder te trappen.
Daar was de school al.
Nog voor haar fiets stil staat springt ze eraf en met een hoop gekletter valt haar fiets om. Waarschijnlijk heeft hij hierbij een domino effect veroorzaakt ,want al snel hoort Soraya nog meer fietsen omvallen.
Vlug rent ze de gangen door. precies als de 2de bel gaat komt ze het lokaal binnen.
23 paar ogen kijken haar vreemd aan en dan realiseert ze zich dat ze gisteren haar haren felroze had geverft. Even grijnst ze. Soraya laat haar ogen door het lokaal glijden ,en al snel krijgt ze door dat de enige vrije plaats naast Mara is.
Geïriteerd laat ze zich in de stoel zakken. Ze mocht Mara niet. Eigenlijk mocht niemand haar echt. Ze had in het hele jaar nog maar 3 dingen gezegt, en als ze je aanstaarde had je kreeg je een beangstigend en vreemd gevoel.Soraya draaide haar hoofd naar het blonde meisje naast haar , en bekeek haar even.
Haar blonde stijle haren hingen slap en modelloos langs haar gezicht , en in haar neus zat een klein bocheltje.
Mara draaide haar gezicht om naar Soraya en haar blauwe ogen bleven bij die van Soraya hangen. Snel draaide Soraya haar hoofd weg.
'Fijn dat je toch gekomen bent ,Soraya' zegt Meneer Kapelle dan terwijl hij de deur sluit. Soraya zet een flauw glimlachje op en trekt haar Wiskunde boeken uit haar tas.
Meneer Kappele begint te vertellen ,maar echt goed kan Soraya haar gedachten er niet bij houden. Ze weet niet of het kwam door het feit dat ze nog half lag te slapen, of door Mara's ogen die nog altijd op haar gericht waren.
Ze gokte op het tweede.
'Soraya?' Meneer Kappelle en 23 andere kinderen draaien haar kant op.
'Ik ,ik weet niet waar we zijn' stottert ze.
Meneer Kappelle zucht. 'Kom na schooltijd maar even terug. Jesse, weet jij het?'.
Soraya zucht en laat haar hoofd op tafel vallen. Fijn. Nablijven..

Reacties: