FanFic.nl

One Shots/Stand Alones en Schrijfwedstrijden

Schrijfwedstrijd Bodine, opdracht 2 ~Christopher~

Ze haalde diep adem. Dit is het, dacht ze. Dit is het moment. Straks ben ik een jongen. Ik zal niet door het leven gaan als Christine, maar als Christopher. Een jongeman.
Het idee maakte haar weliswaar bang, maar ook vreemd opgewonden. Niets zouden haar en Eline meer kunnen tegenhouden.
Ze bond een stevig verband strak op haar borsten heen, om het plat te drukken. Blij zijnd met haar niet al te uitgesproken boezem, bevestigde ze het verband, pakte het losse, witte overhemd en liet het over haar torso heen glijden.
Ze maakte de knoopjes dicht en pakte de zwarte broek die over het voeteneinde van haar krakkemikkige bed was gelegd. Even staarde ze naar het vreemde kledingstuk. Toen trok ze het aan.
Het voelde vreemd, zo’n broek. Minder lucht tussen haar benen, maar ze hoefde niet bang te zijn dat de wind haar rok plagend omhoog blies.
De broek was te breed om de middel. De zware riem, die net zoals de broek over het voeteneinde van haar bed was gelegd, diende voor het omhooghouden van haar broek. Ze maakte de gesp vast, propte haar overhemd in haar broek, en trok de sandalen, die bij de kaptafel stonden, aan. Ze maakte een rondje door de kamer.
Ze kon grotere passen maken dan in zo’n rok. Het was best comfortabel.
Haar vingers maakten vlug en handig een vlecht van haar dikke, donkere haar. Haar lange haar.
Het mes lag op de kaptafel. Het zilverkleurige metaal weerkaatste het weinige licht dat de stoffige kamer binnenstroomde. Het handvat was van gebarsten hout.
Christine keek nog één keer in de vieze spiegel. Haar donkere ogen, bleke huid. Mannelijke neus en kaaklijn. Vrijwel niemand zou twijfel schenken aan haar als man.
In één beweging greep Christine het mes en drukte het tegen de onderkant van de vlecht. Ze sloot haar ogen en haalde het mes door haar haren heen.
Haar hart klopte in haar keel.
Haar hand omknelde het handvat zo stevig dat het haar pijn deed.
Haar ogen waren zo stevig dichtgeknepen dat ze sterretjes zag voor haar ogen.
De vlecht viel op de grond met een zachte plof.
Ze liet haar arm naast haar hangen.
Het mes kletterde neer.
Toen opende ze haar ogen en keek recht in die van Christopher.

Reacties: