Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Verloren. » hoofdstuk 5

Verloren.

11 sep 2014 - 23:29

375

1

146



hoofdstuk 5

De chemokuren slaan niet aan en de kankercellen verspreiden zich steeds verder in haar lichaam. De dokters proberen alles wat ze kunnen maar niks slaat aan. Ze vertellen aan haar vader en moeder dat ze nog een week heeft. Haar moeder wil de laatste tijd met haar kinderen door brengen. Een dag later word haar moeder met de ambulance thuis gebracht. Luna is opdat moment bij een vriendin spelen omdat ze niet wil zien hoe haar moeder in een ambulance wordt thuis gebracht. Als haar moeder thuis is komt haar opa haar gelijk ophalen omdat haar moeder haar graag wil zien. Luna wil die avond niet naar bed omdat ze bij haar moeder wil blijven. Luna vind het erg eng om haar moeder alleen te laten. Ze is bang dat ze haar dan niet meer terug ziet. Als Luna op de bank in slaap gevallen is brengt haar vader haar naar bed. Als Luna de volgende ochtend wakker word loopt ze stilletjes naar beneden en kijkt voorzichtig om het hoekje naar haar moeder. Luna’s moeder ziet haar kijken en zegt “ik ben er nog”. Waarna Luna op haar afloopt en haar moeder een knuffel geeft en begint te huilen. Als Luna en haar broertje 2 weken later s avond net op bed liggen worden ze naar benden geroep daar familie, dat ze als ze afscheid van hun moeder willen nemen ze dat nu moeten doen omdat het anders te laat is. Luna’s broertje loopt gelijk naar zijn moeder maar Luna loopt door naar de keuken, omdat ze het niet aankan haar moeder zo voor de laatste keer te zien. En omdat ze bang is dat het dan echt de laatste keer zal zijn dat ze nog iets tegen haar moeder kan zeggen. Het begint voor Luna allemaal pas echt te worden als hun huisarts langs komt om het tijdstip van overlijden te tekenen. Luna blijft heel de avond in de keuken zitten tot dat de meeste mensen weg zijn en haar moeder word opgehaald. Als haar moeder achter in de auto ligt haalt haar oma haar naar de voordeur toe om haar moeder voor de laatste keer uit te zwaaien. Luna blijft samen met haar broertje staan zwaaien tot de auto de hoek om is.

Einde.


Reacties:


Hermelien
Hermelien zei op 16 sep 2014 - 12:32:
Ik vind het echt jammer dat dit zo kort was.

Misschien kun je met de tips die ik gegeven heb
een verhaal beginnen over Luna zelf.
Met veel meer details en lange chapters.

Want ik vind dat je honestly goed schrijft!
Een heel sadly einde,
maar tegelijk heel sterk.

xoxo