FanFic.nl

Velvet Desires

Innerlijke strijd

1981

Een oorsuizend belsignaal verspreidt zich in geluidsgolven wanneer een 7 uur durende schooldag op zijn einde loopt. honderden scholieren druipen het schoolgebouw uit, zich op en buiten schooldomein begevend. Aan de schoolpoort ontmoeten studenten van verschillende scholen elkaar om samen naar huis te wandelen of om nog even de stad in te trekken. Een jongeman kuierd de schooldeuren buiten, een tas over de schouder gedragen. Een stem roept zijn naam, en als hij omkijkt, is het eerste wat zijn aandacht opeist een bos zilvergekleurd haar. De jongen tot wie de zilveren lokken toebehoren komt tot een halt voor degene wiens naam hij riep.

'Kazuya-chan~, weer alleen?'

De jongen die bij de naam Kazuya ging, kneep zijn ogen tot kleine spleetjes bij het zicht op zijn stiefbroer, Lee. hij bemerkte een grote groep studenten die een eind verderop stonden en Lee's naam riepen, en ongeduldig wachtten op de jongen van Chinese origine. Kazuya haalde zijn neus op, en stond op het punt op verder te lopen, toen Lee een hand op zijn schouder plaatste.

'Ik ga niet nog eens herhalen me niet Kazuya 'chan' te noemen. Trouwens, je huisdieren vragen aandacht,'

Lee keek hoe zijn broer uit zijn zicht verdween en plaatste de handen in de zij. 'Werkelijk ongemanierd,'

Als Kazuya een omweg nam en langs een rivier wandelde, ving hij het vage figuur van een meisje op onderaan een trap die naar het eigenlijke water leidde, en fronste in verbazing een scholierde zo dicht bij het water te zien zitten. De namiddagzon bevond zich vlak achter de horizonlijn, een oranje gloed die op het water reflecteerde. Een zachte bries blies door het omliggende plantleven, en creëerde kleine golven op het water. Kazuya nam plaats op de bovenliggende treden van de trap en inspecteerde de handelingen van het meisje. het schooluniform dat ze droeg, herkende hij meteen. Een openbare school, en hij benijdde haar meteen. het meisje streelde enkele vogels over de kop, en wanneer Kazuya zich bedacht zich te gedragen als een perverseling die scholieren bespiedt, en dus overeind klom, struikelde hij over zijn eigen voeten, en vloekte luidkeels. het meisje ving de geluiden op, en zag bovenaan de traptreden een jongen liggen, die met een pijnlijk gezicht over zijn knieën wreef. Ze zag de vogels angstig wegvliegen, en bracht een hand naar haar mond om een lachje te onderdrukken.

Ze snelde naar Kazuya toe en reikte een hand naar hem. 'heb je je bezeerd?'
Kazuya keek in haar grote bruine ogen en bemerkte meteen de serene glimlach die ze op de lippen droeg. Ze nam haar hand ter ondersteuning, en liet deze los zodra hij weder op beide benen stond. hij zag dat ze nogmaals lachte onder haar hand.

'Nee .. ik kan wel tegen een stootje' sprak Kazuya zelfverzekerd.

de lippen van het meisje, nog immer tot een glimlach gekruld, spreidden zich om de volgend opmerking te maken :

'Zo te zien heb je een groot arsenaal aan scheldwoorden ter beschikking, vreemdeling,'

De 16-jarige jongeman met de ravenzwarte haren beet nerveus op zijn onderlip. voor het eerst stoorde een giechelend meisje hem niet. haar uiterlijk was het eerste wat hem opviel. haar ogen straalden optimisme uit, en haar korte kapsel accentueerde de vorm van haar gezicht. De marineblauwe kleur van haar uniform deed haar ogen glanzen in de ondergaande zon.

'Mijn naam is Jun. hoe heet jij?'

'Kazuya.. '

'Aangenaam, Kazuya,'

Jun gooide haar schoudertas over haar schouder en liep richting een middenklasse woonwijk. Ze draaide zich naar Kazuya en boog diep.
'hopelijk ontmoeten we elkaar snel weer. Je bent een Yamato Acedamy student, niet dan?'

Kazuya wierp een blik op het logo van zijn uniform en knikte. Jun glimlachte nogmaals, en Kazuya begon langzamerhand in te zien dat een glimlach haar herkenningspunt was.

'Misschien wacht ik je wel eens op. We zouden wat leuks kunnen doen na schooltijd,'

Dat gezegd, rende ze ervandoor, een verwarde Kazuya Mishima bleef achter.

--

Kazuya plaatste zijn gympen in de hal, en hoorde de schuifdeur die naar de woonkamer leidde openen. Voetstappen naderden en voordat hij met de ogen kon knipperen, stond zijn vader voor hem. Zijn gelaat overspoeld met afgunst, wenkbrauwen gefronst, ogen halverwege dichtgeknepen. 'Waar heb jij gezeten, stuk onbenul?!'

De tiener slaakte een zucht en wandelde de man voorbij, richting de trap naar de eerste verdieping van het huis. Zijn vader greep hem bij de arm en staarde diep in een stel bruine ogen. 'Je kent de regels, Kazuya! Na schooltijd kom je rechstreeks naar huis! Wie denk je wel dat je bent, je boven mijn regels te stellen?!'

De man verstevigde zijn grip op de arm van zijn zoon en sleurde hem hardhandig het dojo gedeelte van het huis in. Lee keek op als de deur met een smak werd dichtgesmeten, en helse schreeuwen door het huis echoden. Lee wist maar al te goed wat er achter die gesloten deuren plaatsvond en dankte God dat hij zich niet in de schoenen van zijn stiefbroer bevond op het moment. heihachi was een sterke, strenge man die niet vies was van een hand op één van zijn zoons te leggen. Zelf had hij immers al onvervonden op welke manier de man zijn punt duidelijk maakte. Lee kneep zijn ogen dicht en bad dat zijn vader Kazuya genade zou schenken of op z'n minst geen kneuzingen zou veroorzaken.

--

'Kazuya-chan? Daijobu desu ka?''

Lee stond voor Kazuya's kamerdeur. Zodra hij voetstappen de trap omhoog hoorde rennen, en aannam dat Kazuya zijn kamer op vluchtte, wilde hij controleren of zijn stiefbroer in orde was.

'Ga .. weg, jij verwijfd stuk ongeluk .. ,'
Lee fronste, en sloeg enkele keren op de deur met een gebalde vuist. 'Kazuya-chan! Doe de deur open!'
Frustratie nam de bovenste hand in de situatie en met één krachtige trap, zwaaide de deur open. Kazuya droogde zijn tranen, en keek Lee aan met een kwade blik in de ogen.


Na de slagen wierp heihachi een blik op het rillende lichaam van zijn zoon. Opgerold op de vloer, in een staat van submissie. Bloed drupte in simpele vertakkingen langs de verwondigen, lichte huid gemarkeerd met blauwe plekken en krassen. heihachi grijnsde in een kleinerende manier en droogde de bloedvlekken van zijn handen met een zakdoek. 'Je bent waardeloos. Je bent een verspilling van zuurstof! Raap jezelf op. Ik wil je gezicht niet meer zien tot het diner. Verdwijn uit mijn ogen!' Met moeite slaagde Kazuya erin de brandende pijn in zijn ledematen te verbijten om overeind te klimmen. En zich zoals gewoonlijk op zijn slaapkamer op te sluiten en zijn ogen uithuilen, totdat hij zichzelf uiteindelijk in slaap huilt.

Lee zette zich op de rand van Kazuya's bed, de benen over elkaar gekruist, iets dat Kazuya irriteerde, maar hij kon onmogelijk langs de oprechte bezorgdheid in de bruine ogen van Lee kijken. Lee bemerkte de rode kleur van Kazuya's ogen, en linkte het direct aan de slagen van heihachi. Een desondanks de pogingen van Kazuya om zijn emoties geheim te houden voor de wereld, wist Lee dat het misbruik van hun vader Kazuya vanbinnen kapot maakte. Kazuya werd een teruggetrokken persoon, anti-sociaal en gemeen .. net zoals zijn vader.

Zijn hand gleed naar Kazuya's arm, maar werd algauw weggeslagen. 'Oni-san ..'
Kazuya bekeek zijn stiefbroer voor een moment, maar sleurde hem dan naar de deur. 'Ga .. Alsjeblieft,'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.