FanFic.nl

Humanoid • Hybrid Geminoid.

• First disobedience.

Tom trok de dekens over zich heen, geeuwend door zijn vermoeide ogen wrijvend. T.048.3 stond in de kelder, de plaats waar hij werd geactiveerd, de plaats waar hij werd gecreëerd. Het voelde zich vreemd, niet in Toms aanwezigheid te zijn. Hij keek de kelder rond, een duistere kamer. Alleen was het. Het begon gedachtes te vormen, gevoelens te ontwikkelen. Verlangde naar de diepe stem van zijn maker, de bruine ogen die hem toebehoorden.

De machine klom overeind, trok de kabels uit de hals en beende het huis door. Op de eerste verdieping van het huis, vond het een stuk reflecterend glas. Een spiegel genaamd. Het schrok. Leunde in zijn spiegelbeeld, betastte het gezicht ongelovig. ‘Ik lijk op mijn broer.’ Het paar lippen krulden tot een grijns en hij stormde de kamer van Tom binnen. Die greep naar het hart en veerde recht. ‘T. Wat doe jij hier? Jij moet opladen! ‘

‘Tom.’ Sprak het, enige emotie kon worden gehoord in de woorden. ‘Ik lijk op jou.’ Het staakte de handelingen, scande de ruimte, elk object, elk voorwerp, elke vorm van materie in de slaapkamer. ‘Stoor ik jou? Mijn databankgeheugen geeft aan dat dit een kamer is waarin men slaapt.’ Hij tilde het hoofd schuin. ‘Sliep je?’ Tom zuchtte diep, het hoofd schuddend. Hij stapte uit het bed en hield voor de machine stand. ‘Ik sliep, ja. Wat doe jij hier? Ik heb je gezegd om in de kelder te blijven. Morgen mag je eruit.’

T.048.3 was het hier niet mee eens en fronste. ‘Ik wil niet in de kelder blijven, ik wil bij jou zijn. Is dat dan zo verkeerd?’ Dat was het niet. Vertoornd streelde Tom langs de wang van zijn creatie. Het blauwe LED licht in de ogen, aankijkend. ‘Dit mag niet, T. Jij negeert een bevel. Als je dit blijft doen, moet ik je uitschakelen.’ Vrees kroop over het gezicht van de humanoïde. ‘Nee! Dat mag niet! Dan breng je me schade toe. Dat mag niet. Mijn wetten vertellen me dat ik geen mens mag schaden, maar dat wilt ook zeggen dat een mens mij niet mag schaden! Jij mag me niet uitschakelen, Tom!’

Tom fronste. Hoe kon het juist zijn dat deze machine tegen zijn bevelen inging? Hij zuchtte. De ogen dichtgeknepen, lippen gesperd. De machine duwde de hand van zijn maker van zijn wang, en nam een afstand. Hij geloofde niet dat de man daartoe werkelijk in staat kon zijn. Hij wilde zichzelf verdedigen, maar ging dan tegen zijn wetten in. Het verwarde hem.

‘Ga naar de kelder.’ Sprak de strakke stem van Tom. T.048.3 keek op, glanzende ogen. Hij schudde het hoofd. ‘Alsjeblieft, vraag me niet dat te doen..’ Hij keek Tom in de ogen. ‘Alsjeblieft, Tom.’ De man hield de ogen gesloten, zich niet openbarend aan de emotie die zich op de een of andere manier, in de glazige ogen van de machine bevond. ‘Ga! Geen tegenspraak!’ Zwijgend draaide T.048.3 zich naar de deur, een laatste blik werpend op de 32-jarige man. ‘Jij bent een narcist.’ Zei de stem van de machine, voordat het verdween in de duisternis die in de hal hing.

Een traan rolde over Toms wang, spatte uiteen net op het moment dat de kelderdeur met een krachtige smak werd dichtgesmeten. ‘Ik wil je niet verliezen, Bill..’ Gefluisterd in de nacht.

‘Alsjeblieft, Tom. Redt me van deze duisternis.’ De machine schakelde zichzelf uit, en viel levenloos op de koude grond.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.