FanFic.nl

A new life

19) HERSTELLEN

Neles pov: Hand in hand stapte ik met Bill het ziekenhuis weer binnen, dit keer met een totaal ander gevoel dan de voorbije weken. Tom was weer wakker geworden en dat had ons allemaal weer nieuwe ‘levenskracht’ gegeven. Ons humeur kon niet meer stuk en we liepen er allemaal superblij bij. Vooral Bill, ik had gezien hoe hij had geleden zonder Tom, hoe moeilijk hij het had gehad en hoe hard hij Tom eigenlijk nodig had. Bill had zich weten te herpakken, maar ik zag toch een verschil nu dat Tom weer bij hem was. Ze waren nu weer echt een tweeling en ik werd blij alleen al van Bills lach om zijn mond te zien. Simone zat naast Toms bed met hem te praten, ik lachte vriendelijk naar haar. Ik had haar een heel pak beter leren kennen de afgelopen weken en ze was echt een enorm sterke vrouw. “Ik ga terug naar huis, ik denk wel dat je het red hier met die 2.”� Zei ze lachend. Ze verliet de kamer en liet ons achter bij Tom. Ik gaf hem een kus op zijn wang en ging op de rand van het bed zitten en Bill in de stoel waar daarnet Simone in had gezeten. “En Tom hoe voel je je vandaag?”� vroeg ik. “Goed echt waar, ik kan niet wachten tot ik weer gitaar kan spelen en op het podium staan met de band.”� Ik lachte lief en keek naar Bill. “Tom...je zal niet zomaar mogen optreden als je hier binnenkort buitenwandelt, je moet het rustig aan doen en je moet volledig herstellen. We willen niet dat je door de opwinding of het lawaai van een concert weer in een coma raakt.”� Vertelde Bill hem broederlijk. Toms grijns verslapte en ik zag duidelijk hoe erg hij het vond. “hej! Dat wil niet zeggen dat we niet gewoon muziek kunnen maken, he! Maar de eerste maand(en) geen optredens”� zei Bill waardoor Tom toch weer wat vrolijker keek. De deur vloog open en Georg en Gustav stormden binnen, Gustav met een iets dikkere buik als normaal. “Wat hebben jullie binnengesmokkeld?”� vroeg ik hen terwijl ik naar hun ondeugende lachjes keek. Gustav haalde van onder zijn jas een plastiek zak met daarin een groot pak frietjes. “We konden Tom toch niet achterlaten met dat vies ziekenhuis eten.”� Zei hij geamuseerd. Tom zette zich snel wat rechter in zijn bed toen Gustav het pak frieten op zijn benen legde, Tom was het snelst en had ook als eerst een friet in zijn mond steken. ** De zon straalde boven onze hoofden, met zen zessen liepen de parking van het ziekenhuis op. Het was stil en iedereen dacht aan de voorbije weken, we waren allemaal dolblij dat we hier deze keer buiten liepen samen met Tom. Ik moest terug denken aan de keer dat ik hier in mijn eentje over de parking liep, op het gras neerkwam en huilde om Bills vreselijke gedrag. Die slechte gedachten werd vervangen door de betere gedachte hoe hij het had goed gemaakt en eerlijk met me was geweest, hoe lief hij was, de meteoorregen, hoe ik verliefd op hem was geworden en aan alle andere zalige momenten die we samen hadden beleefd. Ik had nooit gedacht dat ik hier in Duitsland zo gelukkig zou kunnen zijn, ik kneep eventjes in Bill z’n hand en keek hem in de ogen.
Bills pov: Ik keek weer in de mooi blauwe ogen van Nele, ik wist dat we allebei aan hetzelfde dachten. We waren intens gelukkig, we hielden van elkaar en Tom liep deze keer naast ons mee naar het busje. Niets kon ons geluk nu nog in de weg staan, de mensen waar ik het meest van hield waren nu bij me en deze keer allemaal gezond (Georg zijn gips was er ondertussen ook af). Tom en ik hadden een tijdje terug een huis gekocht in Berlijn waar we met ons tweeën zouden kunnen wonen, daar zouden we nu naartoe gaan en iedereen zou nog even meegaan. We stapten het busje in dat ons weg reed van het ziekenhuis. Ik zat op mijn vertrouwde plaatsje met Nele links van me en Tom aan de andere kant, wat had ik er naar uit gekeken om weer gewoon broers te kunnen zijn. Hij was al de hele tijd wat stil geweest, maar daar zou wel een of andere reden voor zijn waar ik straks wel achter kwam, in stilte reden we verder richting Berlijn.

Reacties: