FanFic.nl

Let me Dance || TomKaulitz

30 mei

In de daarop volgende dagen werd May doodgezwegen door haar zusje, iets wat ze alleen als positief kon beschouwen aangezien het leren een stuk makkelijker geworden was. Vandaag zou ze eindelijk haar eerste examen hebben en met knikkende knieën stond ze die ochtend naast haar bed. Hoewel ze wist dat ze zich nauwelijks beter had kunnen voorbereiden probeerde ze op het allerlaatste moment alles nog een keer door te lezen. Met een knoop in haar maag zat May naar haar onaangeraakte ontbijt te staren. Uiteindelijk besloot ze het maar te laten voor wat het was en begon haar spullen bij elkaar te zoeken. De examens begonnen meteen goed, met wiskunde, en dus gooide ze haar rekenmachine, twee geodriehoeken en een heleboel pennen en potloden in haar tas en trok vervolgens de voordeur open. Voor de tijd van het jaar was het al verschrikkelijk warm, maar op dat moment merkte May er weinig van. Ze trok haar fiets uit de schuur en begon als een gek te trappen toen ze op haar mobiel zag dat ze nog ongeveer tien minuten had om op school te komen. Ze racete langs de dansschool en besefte zich plotseling dat ze daar vanmiddag met Noah, Gaby en Nine afgesproken had. Noah en Nine hadden op dezelfde dansschool gezeten, maar verder hadden de meiden elkaars talenten nog helemaal niet kunnen aanschouwen. Een goede reden om gezellig samen te komen dus! Met een wild gebaar gooide May haar fiets in de fietsenrekken en snelde toen naar de gymzaal, waar de examens gehouden werden.

Tweeënhalf uur later stond May weer buiten, met een vluchtig overgeschreven klad in haar handen. Over een paar uur zou ze haar antwoorden op internet kunnen checken, maar ze was er nog niet helemaal over uit of ze dat wou. Uiteindelijk zou ze zich daar waarschijnlijk alleen maar zenuwachtiger door gaan voelen. Verderop zaten haar vriendinnen en met een glimlach rond haar lippen liep ze erheen.
“Hoe ging het?” vroeg Suze. May wist dat Suze verschrikkelijk slecht was in wiskunde en dus probeerde ze het subtiel te brengen.
“Ik weet niet, wel lekker geloof ik.”
“Wiskunde nerd..” verzuchtte Marie en May probeerde haar grijns te onderdrukken. Ze was inderdaad een behoorlijke wiskunde nerd en eigenlijk had ze het examen heel erg makkelijk gevonden. Juist dat maakte haar onzeker, het was té makkelijk geweest naar haar idee.
“Hoe ging het bij jullie dan?”
“Mwah, wel redelijk geloof ik! Ik vond het minder moeilijk als anders!” riep Marie enthousiast.
“Ik háát wiskunde..” verzuchtte Suze op precies hetzelfde moment. Marie en May schoten in de lach, waardoor Suze alleen nog maar bozer keek en chagrijnig een sigaret opstak. May graaide met haar hand in haar tas opzoek naar haar sigaretten.
“Ik snap echt niet dat jullie dat lekker vinden..” zuchtte Marie, terwijl ze haar neus optrok en keek hoe haar vriendinnen rookten.
“Ik snap niet hoe May kan roken én op topniveau kan dansen..”
“Topniveau? Doe even normaal gek..” mompelde May.
“Wat, je gaat volgend jaar met een van de bekendste bands van heel Duitsland touren gek. Ik weet niet of ze nou zo bekend zijn door hun fans of door de haters, maar bekend zijn ze zeker!”
riep Suze.
“Ja May, we mogen toch wel een keer komen kijken bij een optreden?”
“Natuurlijk! Dan komen jullie gewoon met Marie haar auto!”
“Dat is het voordeel aan een zittenblijver!” zei Suze, terwijl ze naar Marie knipoogde. Marie sloeg chagrijnig haar armen over elkaar. Zij had vorig jaar ook al examen gedaan, maar was gezakt op scheikunde en biologie. Met een boogje sprong May van het muurtje af en gooide haar sigaret op de grond.
“Ik moet ervandoor. Ik heb met de andere danseresen afgesproken om te dansen.” Suze en Marie knikten en ze zeiden elkaar gedag, waarna May zich omdraaide en naar haar fiets liep. Ze haalde het oude kreng van het slot en begon op een rustig tempo naar huis te fietsen. Haar jas zat om haar middel geknoopt en haar lange, blonde haar wapperde lichtjes achter haar aan. Binnen een paar minuten stond ze al voor haar huis en met een luide klap gooide ze haar fiets in de voortuin neer. Ze had haar sleutel nog niet in het slot gestoken, toen haar moeder de deur met een enorme kracht opentrok.
“Hoe ging het?”
“Hallo May, alles goed? Ja mam, prima. Met jou? Oh mijn examen, dat ging wel goed..” mopperde May, waarna ze haar moeder hoofdschuddend voorbij ging en de koele gang instapte.
“Ik ben gewoon nieuwsgierig lieverd..” zuchtte haar moeder, waarna ze de deur achter zich sloot en de ruime woonkeuken inliep. May gooide haar jas in de gang neer en liep haar moeder achterna.
“Ik snap het ook wel mam, relax maar. Het ging wel goed geloof ik..”
“Vanwaar de dubbele ondertoon? Wiskunde is een van je beste vakken.”
“Dat is het nou juist, ik vond het te makkelijk. Ik heb nog nooit een toets echt moeilijk gevonden, maar nu had ik het gevoel dat ik een eersteklassers examen zat te maken..”
“Heb je een klad mee?”
“Ja, maar ik weet het niet hoor. Alle leraren zeggen dat je beter niet kan gaan controleren..”
“May, jij weet net zo goed als ik dat je veel te nieuwsgierig bent om het niet na te kijken, dan kun je het net zo goed meteen doen.” grinikte haar moeder. May schonk haar moeder een gemaakt verontwaardigde blik en stormde vervolgens naar boven om haar laptop op te starten. Even later sloot ze het ding chagrijnig weer af. De antwoorden van het examen zouden pas over iets meer dan drie uur online komen te staan. Zuchtend sloot ze de computer weer af en liep terug naar de keuken, waar haar moeder een heerlijk, dampend kopje citroenthee klaar had staan.

Tweeënhalf uur later sprong May voor de derde keer die dag op haar fiets en fietste in een rustig tempo richting de dansschool, terwijl ze zich de melodie van het nummer dat Tom hen had laten horen probeerde te herinneren. Ze parkeerde haar fiets in een van de vele fietsenrekken en liep al neuriend de dansschool binnen. Het duurde even voordat ze de meiden gevonden had, maar uiteindelijk vond ze hen in een van de kleinere zalen, die nauwelijks gebruikt werden. Waarschijnlijk had Peter hen daarnaartoe gestuurd, omdat hij de grotere zalen gebruikte om lessen te geven.
“Hey May!” riep Gaby, vanachter de kleine opbergruimte in de hoek van de zaal. May groette de meiden, waarna ook de andere twee haar begroetten. Noah stond over de geluidsinstalatie gebogen en Nine deed een paar rek en strek oefeningen.
“Ik krijg dat rotding weer eens niet aan de praat..” mopperde Noah en Nine stond op om haar te helpen, terwijl May zich van onnodige kleding ontdeed en ook haar spieren warm begon te maken.
“Het leek ons een goed plan om te beginnen met het nummer wat Tom ons al had laten horen!” schreeuwde Gaby, die nogsteeds met haar hoofd in de opbergruimte stond. “Aangezien jij al een idee had, leek ons dat het makkelijkst.” De andere meiden hadden eindelijk de installatie aan de loop gekregen en de muziek schalde door het kleine zaaltje. Als vanzelf begonnen May haar ledematen te bewegen. De andere meiden sprongen ook op en begonnen te bewegen, ieder op zijn of haar manier, gewoon om de spieren wat losser te maken. Even later draaide May de muziek weer zachter en bleef in het midden van de zaal staan.
“Noah, Bill had jou toch uitgelegd hoe de clip er ongeveer uit ging zien en wat er van ons verwacht werd?”
“Klopt!” Noah vertelde precies wat Bill haar verteld had over de clip. Vervolgens zette May het nummer op repeat en om de beurt lieten de vier meiden zien wat hen idee was bij de muziek.

Na een kleine twee uur besloot May de oefensessie te staken.
“Sorry meiden, maar ik moet echt gaan leren..”
“Ja ik ook!” mompelde Nine, die net als May in haar eindexamenjaar zat. Beide meiden verlieten, na het zweet van hun voorhoofd geveegd te hebben, de zaal. Gaby en Noah hadden besloten nog wat langer te blijven, per slot van rekening waren de opnames van de clip al drie dagen na hun laatste examen en als die erop zaten, zouden ze nog maar drie weken hebben voordat ze gaan touren. Al kletsend verlieten May en Nine het gebouw en May merkte al snel dat Nine een verschrikkelijk lieve, zorgzame meid was. Alle drie de meiden waren eigenlijk geweldig. Noah was een verschrikkelijke stuiterbal die overal enthousiast over was en Gaby was een harde werkster waar je verschrikkelijk mee kon lachen. Met een glimlach van oor tot oor fietste ze terug naar huis, hoewel het lachen haar verging toen ze dacht aan de enorme berg met leerwerk die nog voor haar klaarlag.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.