FanFic.nl

Friends or Enemies? [NL]

Hoofdstuk 1: Het grote begin

Ik kijk diep in de donkerblauwe ogen van mij stylist. Ik zie zijn hand naar de mijne zoeken en voel hem de mijne stevig vastpakken.
"Het komt allemaal goed" verteld hij terwijl hij zacht in mijn hand knijpt.
Mijn stylist heeft de laatste tijd erg veel voor me betekend en ik krijg tranen in mijn ogen als ik denk aan het feit dat ik hem en mijn familie misschien nooit meer zie. Hij ziet de tranen in mijn ogen en veegt ze weg voordat ik dat kan doen. Eigenlijk huil ik nooit snel maar dit ligt erg gevoelig. Nog voordat ik nog iets kan zeggen tegen hem krijgen we te horen dat alle tributen naar de startplaatsen moeten gaan. Als ik de glazen lift zie waarmee ik zometeen de arena in word gebracht springen de tranen weer in mijn ogen. Met een brok in mijn keel loop ik rustig richting de lift. Allerlei gedachten komen bij me op over hoe de arena eruit zal zien. Wat nou als de arena één gigantische woestijn is en er maar een water bron is, dit zou wel iets heel anders zijn dan dat ik gewend ben in mijn district. Ik stap langzaam op de metalen plaat. Nog voordat ik me goed heb omgedraaid gaat de glazen buis dicht en kan ik geen kant meer op. Mijn stylist duwt zijn hand tegen het glas en ik doe hetzelfde. Hij wil nog iets zeggen maar ik zie alleen maar zijn lippen bewegen. Op dat moment gaat de metalen plaat omhoog en ben ik omhuld in schaduw.

Hoelang het duurde weet ik niet. Maar het leek wel een uur te duren voordat ik eindelijk weer licht zag. Natuurlijk duurde het niet zo lang maar het voelde wel zo aan. Het eerste wat me opvalt als ik eindelijk boven ben is de grote hoorn des overvloed die in het midden van ons staat. Daar in en omheen liggen alle wapens en goederen verspreid. Het valt me op dat het erg mistig is en het weer redelijk koel is. We hebben 60 seconden totdat we van onze plaats af mogen komen en vanaf dan begint het gevecht tot de dood. Ik maak gebruik van deze tijd om even goed rond te kijken naar de omgeving waarin we zijn. Als ik naar de hoorn des overvloeds kijk valt het me op dat in de mist een aantal grote rotsen verspreid zijn. Met dit in mijn achterhoofd kijk ik verder om me heen. Achter mij loop het steil naar beneden. Als ik iets beter rondkijk valt het me op dat dit bij iedereen zo is. "We zitten dus op een soort berg" zeg ik in mezelf. De mist is jammer genoeg te dicht om te kunnen zien wat er onderaan de berg is. Nog 30 seconden over voordat de spelen beginnen en ik begin de spullen die het dichtst bij me liggen te inspecteren. Op zo'n 10 meter afstand liggen de dichtstbijzijnde spullen. Mijn zicht valt meteen op een groot mes met een breed lemmet. Nog 10 seconden op de klok en ik maak me klaar om te sprinten. 9, 8, 7, 6, 5 ik begin steeds zenuwachtiger te worden. 4, 3, 2, 1 De spelen zijn begonnen!

Reacties:

KatTris zei op 10 okt 2014 - 20:49:
Ik vind het nu al een leuk verhaal!!! Jouw beschrijving van de arena in de 1e persoon enkelvoud vond ik zeer goed gedaan want als ik zelf zoiets moet schrijven vind ik dat moeilijk... Snel meer schrijven!!! (stuur pb als er een nieuw stukje komt