FanFic.nl

• Unangemessen. || Billshido fiction.

• Warmer Damm.

Het hele gebeuren in z'n geheel, kon je op z'n minst opmerkelijk noemen. Maar het was eveneens meteen één van de vele dingen die ons verbonden, die hij immer zou blijven aanhalen in bepaalde teksten. Anis had het me herhaaldelijk op het hart gedrukt, geen taxibedrijf te runnen, en me gezegd dat het eens tijd werd voor me om m'n rijbewijs te halen. Kritiek die hij almaar vaker bleef ophalen, maar uiteindelijk alsnog verwierp. Hij reed me doorheen Duitsland, soms uren aan een stuk door. Vele gesprekken vonden er in de wagen niet plaats, en degenen die wel werden aangeknoopt, handelden over de meest nutteloze en alledaagse, nietsbetekende onderwerpen. En toen ons avontuur samen op z'n einde liep, zag ik in dat het die momenten die we samen in die smalle, bewegende ruimte doorbrachten, hem dierbaar waren. Het ging het er zich meer om wat er niet werd gezegd, dan hetgeen dat over de lippen kwam.

De broer van Bill was geen knuffelaar. Toen ze mekaar in de ogen keken, kon er een glimlach vanaf. 'Je bent vroeger dan ik je verwachtte,' Bill knikte.
'Ik kreeg een lift. Vraag maar niks,' De korte wandel naar de Volkswagen van zijn broer, verliep in stilte. Diens wagen had hij samengespaard met enkele lonen die hij verdiende met een simpel baantje als magazijnier. De wagen scheurde ervandoor, tussen het verkeer op de stedelijke banen.

Een file had zich gevormd, en dat gebruikte Tom als kans om zijn gsm te checken. Zijn vingers gleden algauw over de toetsen, en Bill had al een idee naar wie de vele lettertjes zouden worden gestuurd. Tom keek op, zijn gsm in het vakje gooiend, dat het dashboard van de snelheidspook scheidde. 'Meike komt straks. Dus ik moet even langs de drogisterij,' De zwartharige slaakte een zucht. 'Is dat pak van vorige week al op?' De man met de zwarte cornrows knikte. 'Heb een drukke week achter de rug. Je kent me,'

Als Bill de armen van zijn broer rond de schouders van de brunette zag, vulde enigzins een gevoel van jaloezie zijn maag. Hij verachtte het wanneer hij zichzelf betrapte op jaloezie jegens het geluk van zijn broer. Maar hij verlangde een gelijkend geluk. Iemand die van hem hield en die de armen rond hem sloeg. Het idee van een pakje condooms in slechts zeven dagen tijd verbruiken, deerde hem niet. Dat was een aspect in een relatie dat voor hem geen prioriteit was. Zijn tas had hij inmiddels op de logeerkamer gedeponeerd, en de achttienjarige bevond zich nu in de inkomsthal. Een avondlang naar het kleffe geflikflooi van broerderlief en zijn vlam, daar had hij geen zin in. Hij opende de deur, een geluid dat de oren van Meike opvingen. Ze draaide het hoofd, en duwde haar elleboog tussen de ribben van Tom.

'Bill, ga je uit?' kwam er zo gewoontjes mogelijk uit. Een te ongeïnteresseerd weerwoord, zelfs naar de smaak van Meike. 'Nee. Ga gewoon een stukje wandelen, ik wil jullie niet storen.. met hetgeen dat nog komen gaat,' Een grijns nam de eigenschappen van Toms gezicht over. 'Is goed. Neem de sleutel mee, wil je?' Bill zag het ongebrip in de donkere ogen van Meike. 'Doe je wel voorzichtig? Het is donker .. en nu ja, er loopt 's nachts niets zuivers rond in deze buurten,' Het kreeg een grinnik van Tom in ontvangst. 'Wat? Het is zo!' De man schudde het hoofd. 'Je overdrijft. Zo erg is het niet. Bill redt zich wel, hij is tenslotte zelf een man,' Bill zuchtte, rolde de ogen en trok de deur achter zich dicht.

Tom mocht dan wel een klootzak zijn, hij was één van de weinigen die ondanks het tweeslachtige uiterlijk van zijn broer, hij erkende het ware geslacht van Bill : een man.

De wind was guur. De stad gehuld in duisternis. Enkele lichtpunten brachten willekeurige delen tot leven. Zwart verdrongen door levendig wit. Het deed hem niks, hij wilde naar een afgelegen plek. Liefst de Warmer Damm, met omringende groen en de centraal geplaatste fontein. Hij hield de handen in de broekzakken verscholen, voelde hoe zijn heupbeenderen tegen zijn gekrulde vingerkootjes aan dansten. Het klotsende water drong zijn oren binnen, een kalmerend effect evenarend. Op de rand van de betonnen omheining van de eigenlijke fontein, nam hij plaats. Hij zuchtte voor een zoveelste keer deze dag.

Vaak had hij zich de vraag gesteld waarom hij eigenlijk zijn broer nog opzocht. Het was niet de eerste keer dat Tom op het laatste moment een vrouwelijke bezoekster over de vloer kreeg. Dan werd Bill tot zichzelf toegewezen. Hij had niks aan zijn broer. De band die eens zo hecht was tussen de broers, daar bleef niets meer van over.

Met een hand streelde hij over het scherm van zijn gsm, hij scrolde door enkele oudere foto's die er nog op stonden. Foto's van ettelijke jaren terug,
maar met nog een grote betekenis voor Bill. Foto's waarop zijn broer hem omhelsde, de grootste glimlach op het gezicht, de band die eens was, nog sterk. Ogen waterden, en met een knokige vinger werden enkele verdwaalde tranen gedroogd.

'Dit is geen uur om alleen buiten rond te lopen,'

Met haastige bewegingen, rechtte Bill de rug. De man tot wie de stem toebehoorde, stak de gsm in de broekzak. Bill haalde de wenkbrauwen op. 'Anis..' Meteen sloeg hij de handen voor de mond. 'Sorry! Sorry! Verdammt..'

De man gaf geen weerwoord, hield de blik nog even strak op het hoopje jongvolwassene dat voor hem zat. Dan krulden zijn mondhoekjes lichtjes omhoog. 'Als ik me niet vergis .. meen ik dat dit de derde ontmoeting is,'
De bruine ogen van de jongen met het zwarte haar, glinsterden in de zwakke stralen van een bijzijnde straatlamp. Anis wreef met een hand over de haren op de kin. 'Dat betekend dat ik je moet trakteren,'

Hij plaatste zich langs de jongvolwassene, voorover gebogen, de armen steunend op de knieën. De achttienjarige drukte een rij tanden in een vlezige onderlip. Hij had geen idee hoe zich te gedragen rondom deze man.Intimiderend, op z'n zachtst uitgedrukt.

'Hier,'

Als Bill het hoofd wilde draaien, knotste het plastic van een iPhone tegen zijn voorhoofd, met een kreun terugdeinzend en over de tere plek wrijvend. Anis reikte al lachend een hand naar het voorhoofd van de zwartharige.
'Meine Schuld ..' sprak hij al grinnikend, zijn hand over de huid van Bills voorhoofd strelend. Die kermde.
'Nee.. Nee, het gaat wel. Domme actie van mij,'

Hij trok zich uit de aanraking van de man, een blik geworpen op het mobiel. 'Wat .. wilde je zeggen?' De Tunesiër knikte, alsof hij zich zodoende terug focuste op hetgeen hij voorheen wilde vragen. 'Zet mijn nummer in je gsm. Ik moet je een glas vergoeden,' Bill bekeek de gsm die hij nog in de hand hield. 'Jouw .. nummer? Ben je zeker?' Anis knikte. 'Tenzij je niets met me te maken wilt. Afgaande op je houding tegenover me,'

'Nee, dat is het niet..,' Bill prulde met een klepje aan de zijkant van zijn gsm. 'Het is gewoon .. Mensen zoals u halen meestal naar me uit. Commentaar, kritiek, uitlachen..' De dertiger wreef de handen in elkaar, enkele denkrimpels vormden zich op zijn voorhoofd. 'Niet dat ik iedereen over dezelfde kam scheer! .. Ik neem enkel mijn voorzorgen,' Anis die zich voorheen stil hield, sprak toen. 'Dat is niet persoonlijk. Wij hebben een andere cultuur, en een man die eruit ziet als een vrouw, is verkeerd. Maar ik zeg niet dat dat dergelijk gedrag goedkeur,' Mede door de verdedigende houding die de man opstelde, had Bill meteen spijt van hetgeen hij net had verteld. Hij gaf zichzelf mentaal een slag.

'Ik .. Ik had niks moeten zeggen. Het spijt me,'
Anis haalde de schouders laks op.
'Het is jouw mening, en daar heb je recht op. Ik ga niet liegen tegen je, jouw uiterlijk keur ik ook niet goed, maar is jouw lichaam. Wat jij er mee doet is jouw zaak. Maar ik keur het niet goed dat er kritiek op wordt gegeven. Daar zie ik geen reden toe, maar niet iedereen volgt dezelfde gedachtegang,'

Dan greep Anis de gsm van de jongvolwassene, al tokkelend op de vele toetsen. Dan duwde hij het terug in zijn handen. 'Enkel jij hebt dit nummer. Het is een privénummer. En dat wil ik graag zo houden,'

Bill sloeg de armen rond zijn smalle lichaam, het was duidelijk aan het afkoelen buiten. Hij keek verrast op als een leren jack rond zijn schouders werd geslagen. Anis keek hem met een bezorgde blik na.
'Ik weet uit een vorige relatie dat magere mensen het sneller koud hebben. Doe maar aan,' Twijfelachtig trok Bill zijn smalle armen door de mouwen, het jack tegen zijn borst getrokken. De kenmerkende geur van leder kroop in de neus, gepaard met een resterende aanslepende cologne geur. Een glimlach vond zijn weg naar de lippen van de jongeman.
'Bedankt, dat is inderdaad iets beter,'

De man knikte, een halfhartige glimlach op de mondhoek.
'Waarom zit je eigenlijk hier? Ging je niet bij je broeder op bezoek?'
Het mobiel van Bill verdween terug in de veilige haven die men broekzak noemt. 'Was ook de bedoeling. Maar zijn tijdelijke vriendin is er,'

'Tijdelijke vriendin?'

'Het komt vaker voor dat mijn broer enkele weken met een meisje samen is, haar dan beu is en een ander vindt,'

De Tunesiër schudde met een frons het gezicht. Hij had slechts drie relaties achter de rug, slechts één die hij zelf serieus nam. Hij realiseerde zich met de jaren ook dat hij te oud werd voor het verslinden van vrouwen. Hij had de leeftijd 31 bereikt; en zocht nu naar iets blijvends.

'Je broeder zal wel bijdraaien. Op jullie leeftijd deed ik hetzelfde,'

Hij tikte tegen de grijze muts van de zwartharige. 'Ik begrijp dat je je nu buitengesloten voelt. Maar blijf dicht bij hem staan. Je broer zal vroeg of laat wel inzien dat hij zijn broer wegduwde. En dat gaat hij zijn fouten inzien,'

'Ik mis hem wel. De band die we vroeger hadden, maar ik heb me er inmiddels al bij neergelegd. Het zij zo,'

De wind streelde zachtjes door het plantleven waaruit de Warmer Damm was opgemaakt. En de achttienjarige vroeg zich af of de man die hem vergezelde, zelf geen koude lijdde. Hij drukte zijn neus dieper in de grijze stof van zijn sjaal, zijn wimpers kietelden de huid van zijn wang. Zijn lichaam zette het op een trillen, iets wat het oog van de Tunesiër opving.
'We kunnen beter uit de koude gaan. Ga je in op mijn eerder voorstel van een
traktatie?'

Bill klom overeind en volgde de man naar zijn zwarte Audi.
'Stap in, ik heb al een idee waar je je vast op je gemak voelt,'

Warmer Damm. Een plek waar ik rust, en solidariteit zocht. Maar een aangenaam gesprek vond. Anis zag me dan wel niet als een vriend, maar zijn bezorgdheid kon hij niet wegsteken. Hij had het goed met me voor.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.