FanFic.nl

Piet Kaaskoning Boek I: The Baconing

Het plot begint

Na uren chaos werd uiteindelijk de Intergalactische Plantenverdelging (IP) bereikt en ze kwamen zo snel mogelijk (ze hebben een levertijd van tussen de nu-nooit dagen.) ter plaatse. Maar toen ze arriveerde was er alleen één grote krater over. En in het midden lag een kabouter zijn lichaam gek genoeg nog heel. De IP besloot om hem Meteorietkabouter te noemen en namen hem mee naar hun planeet waar geen planten meer leven. Deze planeet was de thuisplaneet van de Spacewhales. Zij hebben geen planten nodig omdat ze ruimteplankton eten. Op hun planeet is alles gas. Want hun planet is een gasreus. Deze gasreus heet Whalefart.

‘Wat is er gebeurt?’ Piet werd wakker in een combuis. Hij zag een tafeltje naast zijn bed. Een lamp scheen in zijn ogen. Toen zag hij pas wat er op het tafeltje stond. Het leek op eten, het was een hamburger, maar niet gemaakt van ham maar van plankton. Hij proefde de burger en slikte het door. Het smaakt een beetje naar kip dacht Piet. Hij probeerde op te staan maar hoorde een robotstem zeggen: ‘Goedemorgen, het volgend station is Wales Centraal, als u met de OV-fly reist vergeet dan niet uit te checken.’ Piet dacht even na, het enige wat hij nog kon herrineren was dat hij thuis een lekker bakje minikoeienmelk dronk. Daarna alleen een fel licht. De deuren gingen open en Piet stapte naar buiten en keek om zich heen. Het was erg donker en het rook naar haring. ‘Spaceharing te koop, verse spaceharing!’ roepte een robotverkoper over het hele station en toen zag Piet alle kramen staan. Het was de grootste vismarkt die hij ooit had gezien. Toen hij om zich heen keek zag hij opeens waarin hij hierheen was gekomen. Het was een gigantische narwal. In zijn zij zaten ramen waar licht uit kwam. Er zat ook een deur op naast zijn vin. Opeens waaide er een stukje papier in zijn gezicht. Er stonden wat woorden op: Potvis Pub – 22:00 – morgen. Hij vond ook een gouden ticket in het stukje papier, hij besloot het oempa-loempa lied te zingen en opeens kwamen er 2 baby orkas aan. Hij bond ze aan elkaar met een ketting en deed de twee in zijn inventory. Daarna ging hij op pad.

Op straat kwam hij een soldaat tegen met een wanted-poster in zijn handen met daarop een foto van Piet kaaskoning en zijn bounty in Intergalactische Neon Kudos. Hij was 50.000 INK waard. Das best veel dacht ie. Maar daarna ging hij toch maar op zoek naar een slaapplek. Hij liep een groot plein op met overal cafétjes en pubs en zag daar ook de pub waar hij morgen moest zijn dus dacht hij: ‘Het is slim om er nu niet heen te gaan, want dan gaan mensen mijn gezicht herkennen en weet ik hoe het eruit ziet, dat is niet handig om redenen. Ik kan beter zo verrast mogenlijk zijn en van niks afweten als een n00B’. Hij kwam langs een winkel waar ze van alles verkochten en hij besloot naar binnen te lopen om iets te kopen waarmee hij niet herkend kon worden. Hij graaide in zijn broekzakken. Hij vond ӂ5,- INK. Ze gloeide in zijn hand. Hij kocht een bloemetjesgordijn en als masker gebruikte hij een halve bloempot, 2 lollies, een schroevedraaier om de lollies te doorboren en een schaar om zijn haar af te knippen om dat als touw te gebruiken om alles bij elkaar te houden. Hij zag er uit als een badkamermonster en bedacht dat hij misschien nu wel meer opviel. Dus verkocht hij alles bij de zwerver om de hoek en kocht hij een plaksnor.

Nu nog een plek om te slapen. Hij liep een tijd door de straten heen toen hij oproer vond. Midden op straat was er een vliegende kameel aangereden. Hij brulde heel hard en bloedde aan zijn benen. Toen riep de soldaat van wie de kameel was: ‘GODMILJAAR Is er een dierendokter in de zaal?!’ toen zag Piet dat het de soldaat was die hij eerder op aarde had aangevlogen en schrok. Misschien was hij wel ondekt. Maar toen dacht hij aan DE plaksnor onder zijn neus. Hij liep naar de soldaat toe en zei: ‘Monsieur, ich am een AnimammalDoctor. Je me hebbe veel experience mits KAHMEHLENH!’ ‘Mooi’ Piet Kaaskoning used antidote on Flying Camel
‘Bedankt’ zei de kameel. ‘Ja en nu je bek houden,’ zei de soldaat, ‘mijn naam is Narwhal Spacus en ik bedank u voor uw help meneer...?’ ‘Piet Snorremans’ zei piet. Narwhal keek Piet nieuwsgierig aan. Hij leek na te denken. Maar zei ten slot: ‘Kom vanavond naar mijn huis aan de Krakenthedestroyerlaan 666 en dan praten verder over het genot van de beste zalmplanktonstampot.’ ‘Ich zulle das viele plezant jah finding.’ Toen Narwhal was vertrokken op zijn zeurende vliegende kameel liep hij achter ze aan, zodat hij niet werd gezien maar wel hun kon zien. Hij spring over kratten makreeltomaten heen en zoefde onder vliegende walvissjes door. Todat hij uiteindelijk bij de Krakenthedestroyerlaan was aangekomen. De villa was in de vorm van een octopus. Hier zal hij dus overnachten en de benodigde informatie vinden over deze aparte samenleving.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.