Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Boy I love you. » Deel 3.
Boy I love you.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
31 mei 2009 - 11:44
Aantal woorden:
460
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
186
Deel 3.
If U seek Amy - Britney Spears.
Ik heb me even los gerukt van Bill en sta nu te dansen met Zara één van mijn vriendinnen. Ik dans sexy tegen Zara aan, weet ik veel wat ik doe ik ben dronken. ‘WAAROM GAAN JULLIE WEG?’ vraag ik aan een paar mensen die van de tafel springen. ‘DRINKEN!’roept iemand. Ik lach eens en begin weer te dansen en te dansen en te dansen. Plots is de muziek weg, ik hoor verschillende mensen kwaad worden en delen ervan verlaten het huis. Ik spring voor zover het mogelijk is van de tafel af. ‘Wat heeft dit te betekenen?’vraag ik aan het meisje die de muziek deed stoppen. ‘Bel een ambulance, en snel er is een ongeluk gebeurt.’ Zegt ze en verdwijnt weer uit mijn zicht. Ik zie iemand met zijn gsm de hulpdiensten bellen. Een ongeluk? Ik loop het meisje achterna. Ik hoor veel lawaai buiten, shit. Ik loop stilletjes de voortuin in, daar ligt Gina, zijn vriendin. Ik kom tot stilstand op enkele meters van haar lichaam. ‘Is ze?’ ‘Ik denk het.’ Zegt het meisje. Fuck. Ik zie enkel nog maar Gina en een huilende Tom, zijn hart is gebroken ik voel het gewoon. Dit is niet wat ik wilde, mijn fout, mijn fout, nee niet waar Ella. Fuck it. Ik hoor de sirenes van de ambulance dichter bij komen. Alles is vaag, alleen Tom en een bloedende Gina zijn helder te zien. ‘IEDEREEN NAAR HUIS!’ komt er vaag mijn gehoor binnen. Ik zie hoe ze haar op pakken een huilende Tom die van haar word weg gehouden. ‘ZE ADEMT NIET MEER!’ Ik zie hoe op haar borst word gedrukt, mondbeademing weer tien drukken. ‘ZE IS ER NIET MEER.’ ‘Ella, Ella, Ella, gaat het wel, waarom huil je, Ella.’ Hoor ik de stem van mijn beste vriendin zeggen. Als Gina niet meer zichtbaar is word alles weer helder. ‘Ella, spreek tegen me.’ Zegt mijn beste vriendin weer. ‘Gina.’ Zeg ik. ‘Schat, de politie wilt met je praten.’ Zegt ze. Ik laat me meenemen door haar, ik kijk nog even naar de twee lichamen die over het witte doek heen buigen. ‘Is dit jouw huis?’vraagt de man in blauw uniform. Ik knik. ‘Hoe oud ben je?’vraagt hij weer. ‘Zestien.’ Zeg ik zacht. ‘Jij zit flink in de problemen.’ Zegt hij. Ik laat mijn gezicht naar beneden hangen. ‘Wat is je naam?’vraagt hij weer. ‘Ella Podolsky.’ Zeg ik. ‘Zo Juffrouw u hoort nog van ons.’ Zegt hij. Ik draai me om en stap mijn huis weer binnen, ik draai me nog één keer om, waar hij ligt te huilen van verdriet, waar zij de lijkwagen word binnen gedragen. Ik zucht eens en draai me weer om, de deur gaat toe achter mij. ‘Ik blijf bij je.’ Zegt Brooke, mijn beste vriendin.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.