FanFic.nl

I Will Survive

Hoofdstuk 12 Dylan Cruz

Het is ochtend.
Mijn ogen gaan bijna niet open en ik heb hóófdpijn! Jordy heeft me gisteren laten zien wat voor een heerlijke drankjes ze hebben in het Capitool en nu heb ik een soort van kater, alles danst en ik voel mijn avondeten weer omhoog komen. Ik stap uit bed en plof op een van de zachte banken voor het virtuele raam van onze vierde verdieping, ik weet niet zeker of ik nou op de linker of rechter zit maar wat doet het ertoe?
Ivy loopt naar me toe vanuit har kamer.
Wacht, is dat niet mijn kamer?
Vast niet, met die hoofdpijn ben ik ook meteen mijn richtingsgevoel kwijt geraakt. Ze stopt bij de bank waar ik languit op lig.
"Mag ik erbij?" Vraagt Ivy met een lief stemmetje aan mij.
"Hmemmem..." Mompel ik tegen haar zonder dat het me echt iets kan schelen wat ze doet.
Ze duwt me een beetje omhoog en komt naast me op de linker of rechter bank (welke is het nou???) zitten.
Ik laat me tegen haar aan vallen en ze legt haar arm om me heen, "wat is er met je aan de hand Dylan?" Vraagt ze met een bezorgde stem.
Ik kreun als antwoord.
"Wat hebben jij en Jordy gisteravond gedaan?" Vraagt ze en even klinkt ze net als mijn moeder toen iemand mij en Grace had verraden.
Sindsdien moesten Grace en ik veel voorzichtiger zijn maar dat hield ons niet tegen om samen te trainen en leuke dingen te doen, zoals erop uit gaan in het bos.
Als antwoord op haar vraagt mompel ik iets dat lijkt op wijn en wijs naar een van de gekleurde drankjes op tafel.
Ze zucht, "Dyl, we hebben zo training... Dat wéét je toch?!"
"jahhh" Mompel ik terwijl er een steek door mijn hoofd schiet.
Ik zie op de klok dat het nog vroeg is, half zeven.
Ivy loopt naar haar kamer en ik sta op van de bank.
Ik loop nog een beetje wankelend naar het grote scherm toe en ik stel hem in op 'oceaan'.
Er verschijnt een geweldig mooi beeld van een rustig meertje en blijf er even naar staren.
Ik hoor Ivy gillen en ik loop naar haar kamer.
Halverwege komt Ivy langs me rennen, "Dylan!"
"Ja?"
"Er zit een groot, eng beest in mijn kamer, wil je hem dood maken?!"
"Oké..."
Ik loop haar kamer in en zie dat er een zilvervisje op haar boek ligt.
Ik ben benieuwd wat ze leest en lees een stukje.
Dit is niet zomaar een boek, dit is haar dagboek!
Is het fout om iemands dagboek stiekem te lezen? Denk ik bij mezelf, ze vindt het vast niet erg... Toch?
Ik begin te lezen:
[spoiler]Lief dagboek,
Vandaag was onze eerste trainingsdag.
Spannend maar leuk!
Ik moet echt winnen, dan kan ik terug naar district 4.
Soms mis ik mijn ouders en mijn broer ineens enorm...
Vlak voordat ik weg ging zei Mick, mijn broer, dat ik kon winnen maar nu begin ik daar over te twijfelen.
Als Dylan zo achter dat wicht uit district 5 aan blijft lopen komt ze straks nog in ons team, dat wil ik écht niet!
Soms fantaseer ik dat er twee winnaars mogen zijn en dat Dylan en ik dan samen naar huis kunnen, dat hij misschien ooit iets in me gaat zien!
Ik denk het niet, hij is te veel bezig met die Grace...
Het lijkt alsof hij haar al jaren kent!
Nu moet ik gaan, Juna heeft me uitgenodigd voor een diner in Capitool stijl.
Ik ben benieuwd!
[/spoiler]

Zei Ivy nou net dat ze me... leuk vind?
Ik móét gewoon verder lezen!
Snel sla ik een bladzijde om, dit heeft ze net nog geschreven.

[spoiler]Lief dagboek,
Gisteren was een rare dag...
Bij het diner heb ik veel mensen uit het Capitool ontmoet, maar Zayn en Ruby waren er ook dus daar heb ik ook even een praatje mee gemaakt.
Freddy en Lani waren er (helaas) niet...
Na afloop ben ik nog even naar het dak gegaan.
Het is daar erg mooi, zo in de avond.
Toen ik daar zo zat kwam Dylan naar me toe, DYLAN!
Ik kon wel gillen!
Hij liep, een beetje wankelend, naar me toe.
Ik had het moeten weten, maar toen dacht ik alleen maar aan Dylan.
Hij ging naast me zitten en sloeg een arm om me heen.
"Mooie avond, hé?" Zei hij met een dubbele tong die me toen natuurlijk niet opviel. Hij sloeg, net iets te ruw voor zijn doen, een arm om me heen.
"Hey Ivy," Zei hij, "weet je al dat je superknap bent?"
Ik voelde dat ik begon te blozen.
Ineens keek hij me zwoel aan in de ogen en legde hij mijn hoofd in zijn handen.
Hij boog naar voren en voor ik hem kan vragen wat hij doet raken zijn lippen de mijne en even vergeet ik alles om me heen.
Dylans kussen waren niet zoals in mijn dromen zacht en teder maar ruw en slordig.
Hij legde zijn handen op mijn heupen en ik weet dat hij verder wil gaan.
Eerst trok ik terug maar dan kon het me niets meer schelen, dit is toch iets dat je gedaan moet hebben voor je doodgaat?!
Hij streek over mijn rug en ik voelde alle spieren in mijn lijf aanspannen.
"Zullen we weer naar onze eigen verdieping gaan?" Vroeg hij.
Ik knikte en we stapten in de ligt waar hij me nog eens zoende.
De rest is privé dus dat ga ik niet in mijn dagboek schrijve maar laten we zeggen, er ís iets gebeurd!
[/spoiler]

Iets gebeurd?! Denk ik bij mezelf, wat bedoeld Ivy precies met 'iets gebeurd'?!
Het zal toch niet zo zijn dat...?
Nee dat meent ze niet!!!
Ze heeft vast die angst voor het zilvervisje gewoon verzonnen om me aan het lezen te krijgen!!!
Ik voel me verward, wat als Grace er van hoort?
Dan denkt ze vast dat Ivy en ik een stelletje zijn!
Als Ivy dit doorvertelt... Dan sla ik die trut helemaal in elkaar!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.