Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Boy I love you. » Deel 24.
Boy I love you.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
31 mei 2009 - 16:03
Aantal woorden:
332
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
146
Deel 24.
Chasing Pavements - Adele.
‘Is het hier?’ vraag ik. Het meisje knikt ik zie de angst in haar ogen. Ik bel aan en na een paar minuten word de deur open gedaan door een jonge vrouw van achteraan de twintig. ‘Mathilda, waar was je.!’ Roept de vrouw. ‘In het parkje.’ Zegt ze. ‘En wie ben jij?’ vraagt de vrouw. ‘Ik ben Ella, ik vond je dochter en ik bracht er maar naar huis, maar als ik van u was zou ik maar eens meer denken aan u dochter en minder ruzie maken met u man.’ Zeg ik op een vriendelijke toon. Ze kijkt me even aan, ik knik even en loop dan naar Mathilda toe. ‘Als er wat is weet je me te vinden.’ Zeg ik tegen haar. Ze knikt en geeft me een knuffeltje. Ik loop het padje af en sla links af. Ondertussen staat de zon al hoog aan de hemel, het is mooi weer voor de eerste dag van de herfst, eenentwintig september, nog zeven dagen tot mijn zeventiende verjaardag. Ik heb niets speciaals geplant ofzo, misschien blijf ik gewoon thuis of ga ik eens langs bij Brooke. Ik doe de deur open en loop de hal binnen ik verlos Davina van haar leiband en meteen rent ze weg, waarschijnlijk gaan drinken. Ik werp een blik op de staande klok en zie dat het al zestien na acht is. Ik loop de keuken binnen waar mijn moeder staat in de keuken de vaat te doen. ‘Waar is pap?’ vraag ik. ‘Gaan werken, er was een probleem.’ Zegt mijn moeder. Ik knik en loop dan de keuken uit naar boven. Mijn vader heeft een goedbetaalde job alleen heeft hij onregelmatige uren, hij doet iets in een marketingbedrijf hij is de baas van de productie ofzo iets. Mijn moeder werkt gewoon als secretaresse in een bedrijf. Ik pak mijn laptop en start hem op. Ik ga met mijn buik op bed liggen, ik heb even geen zin in mijn vertrouwde plekje, ik ben ook doodmoe.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.