Hoofdcategorieën
Home » Overige » Holdar Uthal, Van Schipper tot Koning » Hoofdstuk 1
Holdar Uthal, Van Schipper tot Koning
Hoofdstuk 1
Voor de kust van Araluen, 500 voor het begin van de jaartelling.
Holdar Uthal, de schipper van de Arend hing over de helmstok. Verkleumt door ijzige wind en water. De storm had veel gekocht. Één schip was volledig vergaan en hijzelf was zeven man verloren. Op het andere schip, dat overigens de feniks heette was het waarschijnlijk niet veel beter gesteld. Zijn stuurman Herman schreeuwde ondertussen bevelen naar de matrozen. ‘Haal de reserve zijlen.’ Riep hij. ‘Wat doen we met de oude?’ schreeuwde een matroos terug. Herman keek vertwijfeld naar Holdar. ‘Gooi die maar overboord.’ Zei deze. ‘Daar kunnen we toch niets meer mee.’ Holdar keek naar de zeilen. Kapot door weer en wind. Ineens riep iemand: ‘Land, ik zie land. Land aan bakboord!’ Meteen haastte Holdar zich naar de boeg, samen met enkele nieuwsgierigen. En inderdaad, in de verte lag een lange strook land. Holdar keek naar het vaandel in de mast. De wind stond goed, zag hij met zijn zeemansoog, ze zouden wel op het einde nog een klein stukje moeten roeien… ‘Hijs de zeilen.’ Riep hij. ‘We gaan eens kijken of daar wat te bezeilen valt.’ Hij liep naar de helmstok, matrozen schoten op hun post. En alsof een dirigent net de inzet had gegeven tot een nieuw muziekstuk, kwam de boot in beweging. In volle vaart op het nieuw ontdekte land af.
Het dorpje Erdon, op het eiland Araluen.
Twee mannen, de een had kortgeknipt rood haar, de andere lang bruin, liepen in de richting van een groepje huizen. Dit hadden ze al eerder gedaan. Alleen… toen zaten er meestal een groep wargals achter hen aan. Het was daarom dat de wachtpost voor de palissade die voor het dorp gebouwd was zijn voorhoofd fronste. Hij liet de mannen door maar hield zijn speer we in de aanslag. Misschien dat er nog iets uit het bos dat een paar honderd meter van het dorp verwijderd was zou komen.
Timon, het dorpshoofd en tevens commandant van de dorpswacht, keek verdwaasd toen de twee vissers beschreven wat ze gezien hadden. Een boven het water vliegend vierkant. Hij had tegen wargals gevochten, beren gedood en wolven verjaagt, maar nooit tegen een vliegend vierkant gevochten. Hij fronste even maar zij toen tegen zijn rechterhand Theon: ‘Ik laat vier man plus jouw hier achter, de rest gaat mij mee naar het strand. Vrouwen en kinderen blijven binnen oké? Toen de Mannen een voor een door de poort liepen zij Timon tegen Theon: ‘Een vliegend vierkant, dat bestaat niet. Er is vast wel een verklaring voor wat Otto en Renno hebben gezien. Maar hou je toch paraat, misschien is het een afleidingsmanoeuvre.’ Theon knikte. ‘Wees voorzichtig, Timon.’ Zei hij. Daarna liep zijn leider door de poort naar buiten, achter zijn mannen aan.
Reacties:
Interessant! Je kan je echt goed inleven, dat talent heeft niet iedereen.
dank je!