Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Boy I love you. » Deel 31.
Boy I love you.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
31 mei 2009 - 16:27
Aantal woorden:
398
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
161
Deel 31.
Now you're gone - Bass Hunter.
Nee Tom Kaulitz zou zich die dag niet over geven aan God, was het te vroeg? Ben ik het niet waart? Wou hij zien of ik Gina wel kon vervangen? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat toen ik hem wou kussen dat hij zich weg trok, ‘Te vroeg’ zei hij. Ik ben weg gerend en thuis aangekomen ben ik meteen gaan slapen. Vandaag ga ik niet naar school, ik heb heel de nacht wakker gelegen. Ik draai me eens om in bed en probeer dan de slaap weer te vatten. Niet dat het lukt mijn gedachten dwalen weer af naar gisteren namiddag. Ik werp een blik op de klok vier na negen. De tijd blijft stil staan of lijkt het alleen maar zo. Ik slaag de dekens van me af en stap naar de vensterbank, aan de overkant zie ik Bill net de straat uit lopen en niet veel later komt Tom naar buiten gerend, ik zie hoe hij naar het huis aan de overkant of beter gezegd ik zie hoe hij een blik op mijn huis werpt. Weer werp ik een blik naar de klok vijf voor half elf. Ik zit hier al meer als een uur, ik besluit om mezelf maar eens te gaan vermaken. De zon schijnt dus ik pak een wit rokje uit mijn kast met een geel topje en een wit topje er over. Ik loop de badkamer in en fris me op. Ik doe de kleren aan en maak me op. Ik besluit om maar eens naar het park te gaan. Ik loop mijn kamer weer in, ik pak mijn tas en steek alles er in. Ik pak mijn koptelefoon en hang hem al rond mijn nek nu mijn Ipod nog. Na een tijdje vind ik die onder een hoop kleren terug. Ik druk op play en meteen komt Pokerface van Lady Gaga mijn gehoorgang binnen. Ik doe mijn leren jas aan en loop dan de trap af. Davina komt meteen aan lopen, ik aai haar over der hoofd en loop dan naar de hal waar ik mijn sneakers aan doe. Ik doe de deur op slot en loop dan naar het parkje terwijl een nieuw liedje start. In het park is bijna niemand, ik besluit om maar eens bij de skatebaan gaan te kijken. ‘Niemand.’ Fluister ik. Ik haal mijn schouders op en ga daar op een bankje zitten.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.