Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Boy I love you. » Deel 33.
Boy I love you.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
31 mei 2009 - 16:32
Aantal woorden:
472
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
157
Deel 33.
C'est beau la bourgaoisie - Discobitch.
‘Heb je een vriendje?’vraagt Lukas die zich tussen mijn en Roxy wringt. ‘Min of meer.’ Zeg ik ongemakkelijk. Eigenlijk heb ik er geen maar ach. ‘Als het uit geraakt hier heb je me nummer.’ Zegt hij met een grijns. ‘Niet op Luke letten.’ Zegt Holly die op de schoot van Tim is gekropen. ‘Was ik ook niet van plan hoor.’ Zeg ik al lachend. ‘Hoe laat is het?’ vraagt Roxy. ‘Twee uur.’ Zegt Pablo die van de ramp komt. ‘Damn zo laat al, ik moet gaan.’ Zeg ik. ‘Kom je morgenmiddag dan?’ vraagt Holly. ‘Ja zeker en vast.’ Zeg ik. Ik loop snel het park uit, binnen de tien minuten ben ik al in onze straat daar zie ik Tom en Bill net hun huis binnen gaan. ‘Net op tijd.’ zucht ik. Ik stap rustig het huis binnen zoals ik altijd doe als ik van school kom. ‘Hoe was school?’ vraagt mijn moeder. ‘Zoals gewoonlijk.’ Zeg ik. ‘Lieg niet tegen me.’ Zegt ze. Raar kijk ik haar aan. ‘De school heeft gebeld om te vragen of je ziek was.’ Zegt ze. Schuldig kijk ik mijn moeder aan. ‘Je mag blij zijn dat ik gezegd heb dat je dat was.’ Zegt mijn moeder. ‘Dank je mam.’ Zeg ik. Ik loop de trap op terwijl me moeder me nog iets na roept wat op dat was de laatste keer lijkt. Ik loop mijn kamer in waar ik mijn laptop al aan zet, ik loop de badkamer in om mijn haar in een staart te doen. Ik pak mijn laptop van mijn overvol liggende bureau en loop er mee naar de vensterbank. Net als ik zit hoor ik geklop op de deur. ‘BINNEN!’ roep ik net iets te luid. Brooke is het al niet want die klopt nooit, die komt gewoon binnen stormen. Ik zie hoe Bill in de deuropening verschijnt. ‘Bill alles goed?’ vraag ik. ‘Ja hoor alleen ik miste je op school.’ Zegt hij. ‘Ja ik had niet echt zin vandaag.’ Zeg ik. Bill komt bij me in de vensterbank zitten. ‘Ben je zeker dat het niets anders was?’ vraagt hij. Ik weet dat hij het antwoord al weet. ‘Ik wou even Tom niet zien, ik word gek van hem echt waar, hij neemt me mee naar die ene plek en dan zegt hij weer iets waar het moment weer weg geraakt. Ik wou dat hij wist hoe ik me voelde, ik dacht echt dat het gisteren ging gebeuren Bill.’ Zeg ik zacht. ‘Tom was ook niet al te gelukkig, ik vind het erg voor je, sorry dat ik niet kan helpen.’ Zegt hij. ‘Je moet geen medelijden hebben Bill.’ Zeg ik. ‘Weet ik wel, alleen je wilt het zo graag ik kan het zien in je ogen.’ Zegt hij. Ik laat een zucht ontsnappen en leun met mijn hoofd tegen de raamwand.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.