FanFic.nl

Super Lila Galaxy? (VOLTOOID)

4: Waakster van het Universum

De Luma’s komen aan bij het observatorium en zetten Lila daar neer. Al snel ziet Lila iemand aan komen lopen.

“Mama! Mama!” beginnen de Luma’s te roepen.

Lila heft een wenkbrauw. “Mama?” zegt ze verbaasd als de vrouw naar haar toe komt.. Zweven. Lila ziet dat haar voeten de grond niet raken onder haar lange nahtjapon. Snel verandert ze haar gedachte. Nee, lange jurk. Gewaad. Zoiets. De vrouw kijkt Lila aan en zij kijkt weer terug in het oog van de vrouw. Ja, het ene oog. Haar andere oog is bedekt met een lok blond haar. Lila houdt haar hoofd even schuin. Dan buigt de vrouw een stukje haar hoofd.

“Mijn naam is Rosalina,” zegt ze dan.

Lila knikt langzaam. “Ik ben Lila. Bent u een tovenares?”

De toverstok in Rosalina’s handen is haar ook al opgevallen. Rosalina kijkt haar verbaasd aan. “Ik weet wat van magie. Maar ik ben niet echt een tovenares.”

Lila knikt weer. “Dus u bent de moeder van deze Luma’s?”

Rosalina glimlacht. “Ja, dat ben ik.” Ze kijkt naar de Luma’s om haar heen.

Op dat moment vliegt er een Luma op Lila af. “Mag ik nou de Star Bit?” zegt de gele Luma. Lila kijkt naar de Star Bit in haar handen en daarna schichtig naar de andere Luma’s die haar hongerig aankijken.

“Uh, ja, wie hem het eerst heeft!” Snel gooit ze de paarse Star Bit over de rand van het observatorium. De Luma’s vliegen het snel achterna.

Rosalina kijkt Lila onderzoekend aan. “Waarom hebben de Luma’s je hierheen gebracht?”

“Ach, ze wilden de Star Bit..”

“Maar waarom wilde jij hier heen?”

Lila vindt dit een vreemde vraag maar antwoordt dan toch maar. “Ik wil weten wat er allemaal gaande is buiten de wereld waar ik in leef. Ik raak snel verveeld en hoop vaak op een avontuur.”

Rosalina blijft haar onderzoekend aankijken. “Maar hoe weet je dan zeker dat dit echt is?”

“Als je tot een onmogelijke conclusie gekomen bent, wat er ook overblijft, hoe gek het ook lijkt, moet het wel de waarheid zijn,” antwoordt Lila meteen. Rosalina lijkt even te schrikken.

Dan zegt Rosalina: “En wat zeggen we over toeval?”

“Het universum is maar zelden zo lui.”

Toen staarden ze elkaar een poosje aan in stilte. “Zeg.. Waar was dat goed voor?” vraagt Lila uiteindelijk.

Rosalina kijkt vaag. “Wat is je naam?”

“Lila,” antwoordt Lila meteen, ook al weet ze dat Rosalina dit niet bedoelt.

“Je achternaam,” zegt Rosalina dan.

Lila kijkt even voor zich uit.

“Mijn naam is Lila Holmes.”

Dan is het weer even stil. Een aantal Luma’s zijn erbij komen zweven en kijken verbaasd naar elkaar en naar hun moeder. Rosalina staart nog een poosje voor zich uit.

“Hoe heet je vader?” zegt ze dan.

Lila kijkt op. “Mycroft,” antwoordt ze.

Op dat moment kijkt Rosalina erg verbaasd. “Sorry?”

Lila snapt het bijna meteen. “Mycroft Holmes. Hij is de nakomeling van degene waar u het hoogstwaarschijnlijk over heeft..”

Rosalina glimlacht en sluit dan haar ogen. “Het universum is weldegelijk maar zelden lusteloos. Welkom terug, Persoon met Holmes-Bloed. Welkom terug.”

Lila glimlacht flauwtjes en krabt dan op haar hoofd. “Zeg Rosalina.. Wat deed Spock hier eigenlijk?”

Rosalina sluit haar ogen langzaam. “Dat is een lang verhaal. Hij was een ruimtereiziger, weet je. Een Vulcan met mensenbloed. Wijs, dat was hij zeker–”

“Dat weet ik,” onderbreekt Lila haar. “Maar hoe kent ú hem?”

Rosalina kijkt even verontwaardigd en zweeft naar de rand van het observatorium en kijkt over de hele cosmos. “Ik ben de Waakster van het Universum. Waarom denk je dat ik het weet?”

Lila knikt langzaam. “Oké..”

Reacties: