Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Boy I love you. » Deel 48.
Boy I love you.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
31 mei 2009 - 17:05
Aantal woorden:
363
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
142
Deel 48.
Poison - Alice Cooper.
‘Ik ga even wat drinken halen.’ Fluister ik in Lukas zijn oor. ‘Ik ga mee!’ roept hij terug. Ik knik en spring dan van de tafel, ik neem een flesje bier uit de bak en doe hem open. Net als ik mijn eerste slok heb gepakt, voel ik hoe Lukas weer tegen me aan begint te dansen. Ik begin mee te doen, ik kijk recht op Tom toe. Djeezus waarom doet hij niks. Plots bedenk ik me iets. Ik draai me om naar Lukas en fluister iets in zijn oor en geef hem dan een kusje in zijn nek en zoals ik verwacht had begint hij me kusjes te geven. Ik wil Tom zijn gezicht nu zien. Niet veel later worden mijn gedachten doorbroken door twee lippen die op de mijne worden gezet, gretig kus ik mee met Lukas, hij is zo slecht nog niet. Na vijf minuten stop ik en zeg ik dat ik even naar de wc ga. Ik loop de trap op en zie van uit mijn ooghoek dat Tom nog steeds op dezelfde plek sta met een vol flesje bier, hij kijkt me na. Ik lach eens en loop dan mijn kamer in om vervolgens naar de badkamer te gaan. Ik doe wat ik moet doen en fatsoeneer me even, ik loop de badkamer weer uit, in mijn kamer doe ik een ontdekking. ‘LUKAS! NIET HIER!’ roep ik naar Lukas die een meisje aan het uitkleden is. Hij zegt niets terug, ik vervang die lakens wel. Ik loop de trap weer af naar beneden, ik zie dat Tom er niet meer staat. Ik haal mijn schouders op en loop dan naar Brooke en Bill toe die het heel gezellig hebben. Zo gezellig dat ze mij geen aandacht geven. ‘ELLA! WAT MOET IK ER BLIJVEN MAAR MENSEN KOMEN!’ roept Zara naar me. Ik loop naar der toe ‘Stuur een deel naar de tuin, ik doe de schuifdeur open!’ roep ik. Ze knikt, ik loop naar de achterkant van het huis waar ik de schuifdeur open doe, ik stuur een paar mensen naar buiten en meteen volgt een hele hoop. Damn ik wist niet dat er zo veel mensen gingen komen.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.