FanFic.nl

Het laatste stuk van de Triforce!

5. Thuiskomst

Vanaf een heuvel keek Link uit over Hyrule. In het maanlicht lag het stadje er ongeschonden en maagdelijk wit bij, afgezien van wat roetsporen rond de poort en een nieuwe vlonder de voorlopig de plaats van de verbrandde ophaalbrug innam. Epona had hij een stukje terug achtergelaten, vredig knabbelend aan het verse gras waar nog maar zo kort geleden horden skeletten, gekleed in wapenrustingen uit lang vervlogen tijden, waren opgestegen om die arme stad te belegeren.

Hij wandelde van schaduw naar schaduw over de vlakte, proberend ongezien te blijven. Niet dat hij zich zorgen had hoeven maken; iedereen sliep door slaap of alcohol overmand. Van dichtbij boezemde de stad hem plotseling angst in; de poort leek een gigantische mond, donkere lippen waartussen die vlonder als een grote rode tong uitstak. De stad zag eruit of ze hem zou willen verzwelgen, de tong uitstekend om zo snel mogelijk te kunnen proeven, de zwarte gaten waarin de kettingen van de ophaalbrug normaliter verdwenen als wijd opengesperde neusgaten die zijn geur al van verre hadden opgepikt.

Link sloop de stad in. Daar op het plein was een podium opgericht; op een altaarachtige tafel lagen twee stukken van de Triforce te glanzen. Hij zuchtte. Na al die ellende, de oorlog, ontvoeringen, slavernij die de strijd om de Triforce had opgeleverd waren de stukken daar gewoon neergelegd, onbeschermd, alsof het kwaad nu voorgoed verdreven was en niemand er ook maar aan zou denken die stukken als trofee mee te nemen.

Staande op het podium haalde Link een bijzondere halsketting uit zijn zak; een zakhorloge aan een ketting van gouden en zilveren schakeltjes. "Sorry, Tingle, dat ik je nagedachtenis moet bezoedelen, maar het is voor het goede doel." Link legde de halsketting op het podium en schoof ze met zijn voet onder de rijkelijk gedecoreerde doek die de tafel bedekte. Toen nam hij de twee stukken van de Triforce, stopte de ene in zijn Deku zaden zak en de andere in zijn rupee buidel en verdween in de schaduwen.

Reacties: