Hoofdcategorieën
Home » The Legend of Zelda » Het laatste stuk van de Triforce! » 8. Bij de Drabnibu boom
Het laatste stuk van de Triforce!
8. Bij de Drabnibu boom
De watergeest hoef een hand op en maakte een bijzondere beweging in de lucht; plots begonnen zich draaikolken in het meer te vormen en uit te breiden, trechtervormige gaten met schuim aan de randen. Het drijvend hout werd door een van die kolken geraakt en schoot daardoor een stuk vooruit terwijl het een draai maakte; met de watergeest op de punt die naar het meer wees lag ze nu vlak voor Link's voeten in het water.
De watergeest keek om en glimlachte; Link stond op, stapte in het water, waadde naar de stam en ging er op zitten. Bijna viel hij achterover van het glibberige hout af toen op een teken van de watergeest de boom als ware het een bootje een draaikolk het hout greep en het meer op zwaaide. Een dolle rit volgde; de boom werd wild van kolk naar kolk geslingerd.
De boom had een zodanige snelheid dat ze tussen een rietkraag schoot en tegen de rotswand erachter knalde! Link schoot naar voren over het gladde hout en tuimelde onzacht tussen het riet, misselijk en gedesoriënteerd. Het duurde even voor het hem lukte om op te staan en toen realiseerde hij zich dat hij alleen was; aan de rand van het water lag het derde deel van de Triforce in de zon te glinsteren.
................
Na een moeizame tocht van verscheidene uren bereikte Link een punt vanwaar hij ver over het rotslandschap uit kon kijken. Met Tingle's kaart uitgespreid op de grond zocht hij naar herkenbare formaties van stenen die hem zouden kunnen vertellen waar hij was.
Tingle had natuurlijk dit gebied vanaf een andere kant betreden, maar Link had het niet aangedurfd via het gebied van de Goron te gaan. Langzaam begonnen het landschap en de kaart samen te vallen. Link's bestemming moest heel dichtbij zijn, maar wáár in vredesnaam? Hoe hij de horizon ook afspeurde ...
... Link keek nog maar eens omlaag naar de kaart. OH! Dat was het natuurlijk! Omlaag! Hij stond hier op een hoge uitstekende rotspunt die samen met vergelijkbare stukken steen een soort natuurlijk gedeeltelijk dak vormden, de ribben van een koepelgewelf dat in zijn diepten de Drabnibu boom verborg.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.