FanFic.nl

Het laatste stuk van de Triforce!

12. Epona's lied

Zo makkelijk als de afdaling was geweest, zo zwaar bleek het om omhoog te klimmen uit de verborgen vallei van de Drabnibu boom. De schuurpapierachtige steen sloopte Link's kleding en deed zijn handpalmen bloeden. De rotsformatie vormde een soort schoorsteen, half in de schaduw en half in de volle zon gelegen; terwijl Link's linkerzijde gekookt werd trilde zijn rechter door de kilte van de steen en de valwind die zijn zweet vervluchtigde.

Eindelijk bereikte hij de top; nu zou het makkelijker gaan, een kwestie van terugkeren naar het meer en dan het water volgen, enkel stroomafwaarts. Het was intussen laat geworden; de schemering begon en de rotsen begonnen snel af te koelen. Ondanks de pijn tot diep in iedere vezel van zijn lichaam hees Link zich overeind en begon naar het meer af te dalen.

Aan de oever van het meer aangekomen moest Link nodig rusten. Hij brak wat riet af en maakte vlakbij de gestrandde boom een klein vuurtje. Zijn tot lompen gereduceerde kleding spoelde hij uit (in het kristalheldere water van het meertje bloemde een lichtbruine wolk op) en hing ze over de boomstam te drogen; daarna zom hij een tijdje naakt rond, begeleid door een bont gekleurd groepje van vijf kikkers die Epona's lied kwaakten.

Het was donker geworden; Link verzamelde nog wat rietstengels voor het vuur en legde zich tussen vuur en boomstam in neer op de zachte grond. De kikkers kwaakten hem in slaap met - hoe kan het ook anders! - Zelda's Lullaby.

https://www.youtube.com/watch?v=cAVn71rNImI
Zelda's Lullaby .... op YouTube. In de orchestrale versie uit Skyward Sword

Reacties: