FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>15<

Met een harde knal gooi ik de voordeur dicht. Ik ben boos, boos op Chantal. Waarom beschermde ze haar vader nou en waarom zag ze mijn goede bedoelingen niet? Ik wil haar alleen maar beschermen, maar zij lijkt dat niet te zien.
,,Nola?” Ryan komt uit de woonkamer en kijkt me aan.
,,Ryan.” Ik ga op mijn hurken zitten en zet een pokerface op. Hij rent naar me toe en omhelst me blij. Dit doet me goed, tenminste één iemand die blij is om mij te zien.
,,Wil jij me naar bed brengen en dan een verhaaltje voorlezen?” Heel lief kijkt hij me aan. Ik schiet in de lach.
,,Hoe kan ik daar nou nee tegen zeggen.” Hij begint te juichen en ik til hem op. ,,Je moet niet zo veel snoepjes eten, je word te zwaar voor me.” Zeg ik met een gekke stem en hij schiet in de lach. Oh, wat hou ik toch van hem. Hij is mijn kleine broertje en ik kan hem echt niet missen. Ik ga het nog moeilijk krijgen in Engeland, zonder hem.
,,Nola, schat.” Mijn moeder komt naar me toe.
,,Mam, ik breng Ryan even naar bed en zou ik dan even met je mogen praten?” Ze knikt en ik loop naar boven. Ik leg Ryan in zijn bed en pak zijn lievelingsboek, waaruit ik begin voor te lezen. Nog geen half uur later, ligt Ryan al als een blok te slapen. Ik moet heel even lachen en loop terug naar beneden. Ryan slaapt zo vast, die hoort ons echt niet. Die hoort helemaal niks meer als hij slaapt en dat is erg gunstig want mijn moeder en ik maken nog wel eens ruzie en dat is niet zacht.
,,Mam?”
,,Schat, wat is er nou zo dringend?” mijn moeder kijkt me aan.
,,Mijn ticket naar Engeland, kan je die nog vervroegen?”
,,En nu wil je wel eerder? Wat heeft je van gedachten doen veranderen?”
,,Dat maakt niet uit. Kan het of niet?”
,,Natuurlijk kan het.”
,,Wanneer kan ik weg?”
,,Eind deze week op z'n vroegst.”
,,Nee, dat duurt te lang. Ik moet morgen, dat moet!” Mijn moeder knikt. Dan gaat mijn mobiel af en ik zie dat het Michael is. Ik negeer zijn oproep en ren naar boven. Net als ik op mijn kamer zit, belt Chantal. Met meer moeite negeer ik haar oproep. Dat doe ik nog een paar keer. Nu ben ik er klaar mee en ik zet mijn mobiel uit. Ik heb geen zin in Chantal of Michael. Het is gewoon niet eerlijk. Michael mag haar vader wel verwonden door middel van zijn vuist en ik mag het niet? Ik wilde haar vader niet vermoorden, echt niet! Het is me duidelijk wat ik beteken voor Chantal, helemaal niks. Ik probeer haar te helpen, maar dat mag blijkbaar alleen Michael doen. Michael, waar ze net één dag verkering mee heeft, die mijn beste vriend moet zijn, maar waarvan ik ook helemaal niks mag. Chantal verkiest hem boven mij, terwijl ik al vier jaar haar beste vriendin ben! Ten eerste heeft Chantal tegen me gelogen. Niet één keer, nee meerdere keren, verzwijgen is hetzelfde als liegen en zeker als je er eerst naar vraagt. Daar was ik wel boos om, maar meer teleurgesteld. Nu ben ik boos omdat ze haar vriendje boven haar allerbeste vriendin kiest. Dat zou ik haar nooit aan kunnen doen! Ik heb verdomme nog een lied voor haar geschreven ook! Die kan ik nu ook wel verscheuren. Ik pak mijn grote koffer onder mijn bed vandaan en begin spullen in te pakken. Als alles mee zit ben ik morgen voor twee weken in Engeland, daar kan niemand me vinden en kan ik even alles op een rijtje zetten.


Fuck, neemt ze weer niet op! Waarschijnlijk heeft ze haar mobiel uit gezet. Ze haat me, ik voel het gewoon. Ik kom aan bij het huis van Nola en bel aan. Zodra Nola's moeder de deur opent, ren ik naar binnen. Ik ren de trap op en storm haar kamer binnen.
,,Nola, het spijt me! Mijn vader is het enige familielid wat ik nog heb en ook al is hij een klootzak en heeft hij dingen gedaan bij me die niet horen, hij blijft mijn vader en je had hem best mogen slaan, maar een mes? Kom op, je wilt toch niet als je eigen vader zijn?!” De tranen stromen over mijn wangen, terwijl ik naar Nola's rug kijk. Nola draait zich na een tijdje pas om. Haar ogen staan boos en teleurgesteld tegelijkertijd.
,,Jij begrijpt het echt niet hé? Jij denkt dat je begrijpt waarom ik boos ben, maar dat doe je niet.”
,,Leg het me dan uit.”
,,Jij verkiest Michael boven mij! Hij mag alles doen wat hij wilt om je te beschermen en ik mag helemaal niks doen van jou. Weet je wel hoe klote dat voelt?!” Ik kijk Nola aan, hoe kan ze nou denken dat ik Michael boven haar verkies?
,,Nola, dat is niet waar. Ik verkies Michael niet boven jou. Natuurlijk mag je mij ook beschermen, maar een mes is toch een beetje overdreven?”
,,Overdreven?! Hij zat aan je Chanti. Hij heeft je al eens eerder verkracht, maar jij laat alles toe. Ik snap gewoon niet waarom jij meteen denkt dat ik hem wilde vermoorden, zo ben ik helemaal niet en dat weet jij!” Nola gooit in haar frustratie haar oplader van haar mobiel op haar bed. ,,Sinds je weet dat mijn vader iemand vermoord heeft, vergelijk je hem met mij. Jij denkt dat ik hetzelfde in elkaar zit en dat jij dat denkt doet me al genoeg pijn. Morgen ga ik naar Engeland en er is niets wat je daar aan kan doen. Wil je nu weggaan? Dan kan ik verder met inpakken.”
,,Nee, ik ga niet. Niet voordat jij redelijk doet!”
,,Ik redelijk? Nou word hij helemaal mooi zeg! Toen ik vertelde over mijn vader en dat ik bang was dat jij mij ging vergelijken met hem...weet je nog wat je toen zei?” Daar moet ik even over nadenken en dat ziet Nola. ,,Jij zei tegen mij dat je mij nooit, maar dan ook nooit zou vergelijken met mijn vader. Nou lekkere vriendin ben jij. Ik bedreig één keer iemand met een mes en jij denkt gelijk dat ik net zo'n moordenaar ben als mijn vader! Natuurlijk is het jou vader, maar hij heeft gedaan wat erger is dan de oorlogen in de wereld. Hij moet gestraft worden en ik wilde hem alleen heel even pijn doen, niet vermoorden!” Ik kijk haar geschrokken aan. Ik wist dat Nola boos kon zijn, maar zo boos heb ik haar nog nooit gezien. ,,Chanti, ik ben niet zoals mijn vader!” Nola gooit het boek wat ze in haar handen heeft in haar koffer. Voetstappen hoor ik naar boven komen en Nola's moeder rent haar kamer in.
,,Weet zij over je vader?” haar moeder wijst naar mij en ze knikt. ,,Dat mocht niemand weten! Je had beloofd om je mond te houden.”
,,Ja mam, dat weet ik maar Chantal is mijn beste vriendin en ik wil geen geheimen voor haar. Geen zorgen, ik heb er spijt van dat ik het haar gezegd heb, ik had mijn mond tegen haar moeten houden. Ze vergelijkt me met papa, precies wat ik dacht en ik kan het nog steeds niet geloven!”
,,Heb je iemand vermoord?” Ik kijk Nola's moeder aan. Denkt zij nou echt dat Nola iemand kan en zou vermoorden?
,,Jij ook al? Jezus, moet iedereen denken dat ik zo ben als papa?! Eerst Chantal, daarna Michael en nu jij? Mijn bloedeigen moeder. Ik weet dat je me niet mag, maar dat precies jij zo zou denken, kan ik niet bevatten.” Nola kijkt mij nu aan. ,,Ik heb niemand vermoord en dat zou ik ook nooit doen!”
,,Maar je heb mijn vader bedreigd met een mes.” Zeg ik nu en ik krijg meteen een dodelijke blik van Nola.
,,Bedreigen is nog geen vermoorden, Chanti. Ik wilde hem steken, dat geef ik eerlijk toe, maar ik had nooit in mijn hoofd om hem te vermoorden!”
,,Steken is de eerste stap van vermoorden.” Nola kijkt haar moeder nu kwaad aan.
,,Sluit me dan meteen maar op dan! En zeg niet dat ik onredelijk ben, want niemand gelooft me! Michael, Zayn, Chantal en zelfs jij geloven me niet. Ik had toch meer van jou verwacht! Ik kan niemand vermoorden, dat kan ik niet oké, dus hou op met jullie wantrouwen!” Nola rent haar slaapkamer uit naar beneden.
,,Godverdomme kut zooi!" Nola's moeder kijkt me verontwaardigd aan, terwijl ik de trap afstorm naar beneden. In de keuken tref ik Nola aan en mijn lichaam vult zich met woede. ,,Je kan het toch ook gewoon zeggen als je me teveel vind omgaan met Michael, mijn vriendje! Ik snap jou niet, Nola. Je zegt dan wel dat je niet met je vader vergeleken wil worden en dat je mijn vader alleen maar wou verwonden, maar als je een vlijmscherp mes in je handen hebt, krijg ik toch wel echt de mening dat jij mijn vader wilde vermoorden!” Nola kijkt me aan, maar zegt niks. ,,En dan zeg je verwonden en steken, maar met een steek in iemand zijn hart kan je wel iemand vermoorden! Misschien is het maar goed dat je naar Engeland gaat voor twee weken, dan kan je tenminste nadenken over wat je nu echt wilt! Ga maar, ik wil je voorlopig niet zien of spreken! Ik ga er zelf voor zorgen dat mijn vader in de gevangenis komt en daar heb ik geen enkele hulp bij nodig!” Nola kijkt me geschrokken aan na mijn uitbarsting en ik loop langs haar. Via de keukendeur loop ik naar buiten.


Ik zit op mijn kamer en eigenlijk zou ik huiswerk moeten maken, maar ik loop als een ijsbeer rond. Ik loop maar heen en weer. Ik maak me zorgen om Chantal en Nola. Ja, allebei want misschien hebben ze nu wel ruzie en willen ze elkaar nooit meer zien. Als Chantal en Nola elkaar nooit meer willen zien, breekt onze vriendengroep. Dan kunnen Zayn en ik nooit meer naar één van de twee. Natuurlijk blijf ik voor altijd bij Chantal, maar ik wil Nola ook blijven zien. Het voelt niet goed om ze alleen te laten, maar ik heb geen keus. Ik denk niet dat Nola het leuk vind om door twee mensen aangevallen te worden, want dat doet Chantal nu. Ze valt Nola aan. Ik denk dat het beter geweest was als ze Nola even liet gaan, niet met het mes bedoel ik, maar toen ze wegliep. Chantal had haar moeten laten gaan. Misschien is het beter als Nola naar Engeland gaat, wat ze al wilde. Dan kan ze daar goed nadenken over wat ze wilde doen en of ze het nog een keer zou willen doen. Ik denk het niet, ik geloof niet dat Nola in staat is om iemand te vermoorden. Zou Chantal dat wel denken? Ik weet in ieder geval dat Nola denkt dat Chantal haar niet gelooft als ze zegt dat ze Chantals vader niet wilde vermoorden. Waarom zijn meiden altijd zo moeilijk?! Ik snap niet hoe ze hier nu ruzie over kunnen maken, die twee zijn al zes jaar onafscheidelijk en nu ineens is het raak.
,,Michael, lukt het een beetje met je huiswerk?” Ik hoor voetstappen op de trap en schrik. Als mijn moeder ziet dat ik niet aan mijn huiswerk zit, ben ik, grof gezegd; de lul. Ik ga snel aan mijn bureau zitten en sla mijn Franse boek open. Terwijl ik Franse woordjes oplees, gaat de deur open. ,,Moet ik je nog helpen?” vragend kijkt mijn moeder me aan. Ik schudt mijn hoofd en slaak dan een diepe zucht. ,,Wat is er aan de hand schat?” Mijn moeder gaat op mijn bed zitten en dus gaat ze niet weg voordat ik het verteld heb. Zou Chantal het leuk vinden als ik het haar vertel?
,,Nou, Nola en ik zijn ergens achter gekomen waar we erg van geschrokken zijn. Het heeft met Chantal te maken, ik kan alleen niet zeggen waar we achter gekomen zijn, aangezien Chantal dan boos op me word. Het is nu zo dat Nola boos is op Chantal omdat ze denkt dat Nola haar vader wilde vermoorden.”
,,Vermoorden? Nola?” Ik knik. ,,Nee, dat kan dat meisje helemaal niet. Nola is het zachtaardigste meisje wat ik ken, zij zou nooit zomaar iemand kunnen vermoorden. Misschien verwonden als ze echt boos is, maar vermoorden? Nee.”
,,Nola wilde haar vader verwonden, dat heeft ze zelf toegegeven. Ik weet dat Chantal denkt dat Nola hem wilde vermoorden, want ik dacht dat ook.”
,,Wat is er dan gebeurd?”
,,Nola kwam met een groot keukenmes op Chantals vader af. Chantal schrok daar zo van dat ze haar vergeleek met haar vader.”
,,Wat is er met Nola's vader dan?” O ja, dat weet ze natuurlijk niet. Als ik dat vertel, is mijn vriendschap met Nola voorbij, aangezien ze niet wilt dat iedereen het verhaal weet, maar wat moet ik anders? Ik kan mijn moeder nu niet meer wegsturen, misschien heeft ze tips.


Ik ben zo blij dat ik eindelijk mijn huiswerk af hebt. Ik fiets zo hard als ik kan naar het huis van Nola. Ik moet mijn vriendin zien, volgens mij gaat het helemaal niet goed. Ze reageert niet meer op mijn oproepen of berichten. Ik spring letterlijk van mijn fiets als ik bij haar huis ben. Ik gooi mijn fiets op de grond, zonder hem op slot te zetten en ren naar de voordeur toe waarna ik blijf aanbellen.
,,Zayn, wat een verrassing.” Mevrouw Henderson doet de deur open.
,,Is Nola thuis?”
,,Ja, op haar kamer. Naar boven, tweede deur rechts.” Ik knik. Ik weet de weg, ik ben hier wel vaker geweest. Ik ren de trap op en gooi haar slaapkamer deur open. Nola kijkt me verbaasd aan en staat op van haar bed. Ik zie een grote koffer op haar bed staan.
,,Zayn, wat doe jij nou weer hier?”
,,Ik maakte me zorgen om je schat, gaat alles wel goed?” Ze schudt haar hoofd.
,,Ik heb ruzie met Chantal.” Hoe kan ze daar zo rustig onder blijven?
,,Dat is vreselijk. Wat is er gebeurd?” Nola doet haar deur dicht en draait die op slot.
,,Het ging over mijn vader.”
,,Je vader? Maar die is toch dood?”
,,Nee. Ik zal het uitleggen.” Nola gaat naast me zitten. ,,Luister, mijn vader is niet dood. Dat zei ik alleen maar omdat ik niet over hem wilde praten en dus ook geen vragen wilde. Ik wil heel graag dat het waar was, dat hij echt dood was, maar dat is niet zo. Mijn vader zit in de gevangenis.”
,,In de gevangenis?” Nola knikt. ,,Wat heeft hij gedaan dan?”
,,Ik was veertien jaar en ging met mijn vader naar het winkelcentrum. We hadden het heel erg gezellig en ik had weer nieuwe kleren, totdat er een man kwam die de winkel overviel. Iedereen moest stil blijven staan, maar ik deed dat niet en dus richtte de overvaller zijn pistool op mij.”
,,Wat?!” roep ik uit voordat ik het weet. Nola kijkt me aan en ik zie dat ze moeite heeft om haar tranen te bedwingen. Ik pak haar hand.
,,Mijn vader was dus ook geschrokken en wilde helpen door met de man te praten. Iemand anders had intussen de politie al gebeld en dat wisten we allemaal. Mijn vader had geen geduld en schoot hem dood, terwijl de politie er bijna was. Mijn vader werd opgepakt en voor twintig jaar veroordeeld. Ik had alles verteld aan Chantal en zij zei dat ze mij nooit zou vergelijken met mijn vader, maar dat heeft ze wel gedaan.” Nu trek ik haar tegen me aan en barst Nola in tranen uit.
,,Stil maar, het komt goed.” Nola schudt haar hoofd en kijkt me aan.
,,Het komt helemaal niet goed. Ik heb ruzie met Chantal, omdat ik boos was dat ze me vergeleek met mijn vader terwijl ik dat nooit kan doen. Ik heb Chantals vader bedreigd met een mes en ik wilde hem steken, maar niet vermoorden. Het doet gewoon pijn dat mijn allerbeste vriendin denkt dat ik een moordenaar ben.”
,,Dat ben je niet en dat denkt Chantal ook niet.”
,,O nee? Waarom wilt ze me dan niet meer spreken en of zien? Waarom moet ik dan van haar naar Engeland? Zayn, onze vriendschap is voorbij en dat heb ik verpest. Ik kan nooit meer zo'n lieve vriendin als Chantal krijgen, het is voorbij.” Ik wrijf zachtjes over haar rug. Wat een verhaal. Ik ben blij dat ze me in vertrouwen neemt en verteld over haar vader, dat moet erg moeilijk zijn voor haar. Waar ik me wel zorgen over maak is dat Nola zichzelf nu overal de schuld van geeft, terwijl Chantal ook een deel heeft in deze ruzie. Ik begin er maar niet over en kijk Nola aan.
,,Ga je naar Engeland?” vraag ik en ik slik even. Als ze 'ja' zegt, zie ik haar dus nooit meer.
,,Ja.”
,,Voor hoe lang?” Nola haalt haar schouders op.
,,Ik weet het niet. Ik heb nu tickets voor twee weken, maar als Chantal boos op me blijft, blijf ik langer. Misschien ga ik er dan wel een jaar tussenuit. Ik kan natuurlijk niet zomaar van school wegblijven.”
,,Nee, maar hoe moet het met ons? Wij hebben net iets.”
,,Sorry Zayn, maar ik kan hier nu even niet blijven. We gaan skypen elke dag, bellen en Whatsappen. Het is beter als ik even weg ben.” Ik knik met tegenzin. Ik wil niet dat ze gaat. Ik trek haar nog even tegen me aan en ik wil haar nooit meer loslaten. Toch doe ik het.
,,Denk goed na en kom over twee weken terug, alsjeblieft.” Ik geef haar een kus op haar mond. ,,Ik ga je missen en onthoudt goed; ik hou van je, ontzettend veel.”
,,Ik hou ook van jou.” Ze geeft me een kus terug.
,,Nou ga je koffer inpakken, ik ga weer naar huis voordat ik nog gemist word.” Nola omhelst me nog even en daarna loop ik haar kamer uit, naar beneden, op de fiets terug naar huis.

Reacties: