FanFic.nl

Het laatste stuk van de Triforce!

21. Vistochtje

Een oude man met lang wit haar kwam, gezeten op een roodbruine merrie met spierwitte haren, op enige afstand langs de rand van de Lost Woods gereden. De discussie tussen de twee ruiters te grazend paard verstomde toen de een de man opmerkte en, nu onopzettelijk, de ander negeerde. Die draaide zich half om, zag niets, trok aan de teugels van zijn paard om het te wenden en, terwijl het paard richting de niet alleen in paardenogen aantrekkelijke merrie kuierde, sloot het vizier van zijn helm (om te verbergen dat hij zich schaamde; die discussie met de andere ruiter was behoorlijk kinderachtig geweest eigenlijk en je wist niet hoeveel dat mannetje daar er van gehoord had).

De andere ruiter bleef even besluiteloos staan, greep vervolgens de teugels en ging samen met zijn collega dat mannetje onderscheppen. Hierdoor merkte geen van beiden op dat er achter hen een donkerder vlek tussen de schaduwen van de bomen verscheen en langs de rand van het veld begon te bewegen.

Door een geluid uit zijn dagdromen opgeschrikt hield het mannetje een hand boven zijn ogen en keek richting het bos. Toen hij de twee geharnaste ruiters zag naderen werden zijn door het heldere zonlicht tot speldenknoppen verkleinde pupillen groot; waarom waren daar in vredesnaam ruiters bij de bosrand? De ruiters zagen er goed uit, niet alsof ze een gevecht geleverd hadden of zo, dus kennelijk was er alleen een rookmonster in het Kokiri woud, misschien ook in de Lost Woods, maar niet verder in westelijke richting dan dat. Yokan trok zachtjes aan de teugels om Epona te laten stoppen en klopte haar zachtjes op de zijkant van de hals, waarna hij de teugels los liet.

"HALT!" commandeerde de voorste ruiter (geheel ten overvloede), "wie gaat daar!"

"Uhm ... nou, ik, denk ik" antwoordde Yokan lichtelijk geamuseerd (die ruiter was een rare, in dit warme weer met een gesloten helm rondrijden ... het maakte ook dat de stem van de ruiter nogal raar klonk en daarom lastig te verstaan was.

De tweede ruiter was intussen iets aan zijn collega voorbij gereden en vroeg "wie ben je, wat doe je en waar ga je heen?"

"Ach, ja, ik ben Gogpré, ik ben bij het meer van Hylia wezen vissen en nu ga ik terug naar Kakariko." zei Yokan, "Ik weet niet wát er aan de hand is maar toen ik daar dus lekker zat te vissen kwam er een ruiter die nogal op jullie leek naar me toe die vroeg of ik iets verdachts gezien had, een donker paard misschien ... nou ja, je ziet, mijn paard i

"Ja ja ja ja," onderbrak de eerste ruiter hem kregelig, "e3n hád je iets verdachts gezien?"

"Nou nee," antwoordde Yokan, "dat zei ik ook tegen die andere ruiter en die vroeg me toen waar ik vandaan kwam, en toen zei die dus dat ik te"

"Ja ja, goed goed," onderbrak de eerste ruiter hem weer, "niets verdachts dus. Gaat U maar snel terug naar Kakariko. Wij hebben nog meer te doen!" En daarmee draaiden de twee ruiters hun paarden nogmaals en reden terug naar de Lost Woods. Yokan keek ze een tijdje na, haalde zijn schouders op, pakte de teugels en reed op Epona verder. Hij vroeg zich af wat hij nu het beste zou kunnen doen, waar heen te gaan om op Link te wachten?

Reacties: