FanFic.nl

Sprookjes van de gebroeders Grimm met updates.

(005) De wolf en de zeven geitjes

Er was eens een oude geit die zeven jonge geitjes had (we hebben het hier over een geitenmoeder en haar kinderen, niet over een oude geitenbok die nogal wat groene blaadjes lust. Zo'n soort verhaaltje is dit niet!) en op een dag wilde zij naar de Lidl gaan om voedsel te halen: zij riep ze alle zeven bij elkaar en zei: "hee kleine etters, ik ga naar de Aldi, wees op je hoede voor de wolf; als hij binnen komt, dan vreet hij jullie allen met huid en haar op. De booswicht vermomt zich vaak, maar aan zijn rauwe stem en zijn zwarte poten kunnen jullie hem meteen herkennen." De geitjes zeiden: "chill ouwe, wij zullen goed oppassen, u kunt rustig weggaan." Toen mekkerde de oude geit en ging met een gerust hart op pad.

Het duurde niet lang of er klopte iemand aan de voordeur die riep: "Doe open ettertjes, ik heb m'n poten vol boodschappentassen! Ik heb voor jullie allemaal iets meegebracht van de Albert Heijn." Maar de geitjes wisten gelijk dat het de wolf was. "Wij doen niet open," riepen zij, "jij bent onze moeder niet, die koopt alleen bij goedkópe winkels; jij bent de wolf!" Daarop ging de wolf naar de Marskramer en kocht een groot stuk krijt; dat at hij op en daardoor werd zijn stem zacht. Toen kwam hij terug, klopte aan de voordeur en riep: "Doe open, ik ben het, moeder, ik heb voor jullie allemaal iets meegebracht van de Big Bazaar." Maar de wolf had zijn zwarte poot op de vensterbank gelegd; dat zagen de kinderen en zij riepen: "Wij doen niet open, onze moeder heeft geen zwarte poot zoals jij; jij bent de wolf."

Toen liep de wolf naar zijn dealer en zei: "Ik heb mijn poot gestoten, strooi er eens wat wittie op tegen de pijn?" En toen de dealer zijn poot met heroïne bestrooid had stapte de booswicht voor de derde maal op de voordeur af, klopte aan en zei: "Doe open ondankbaar zooitje, ik heb de boodschappen en voor jullie allemaal iets meegebracht van de Action." De geitjes riepen: "Laat ons eerst je poot zien zodat wij zeker weten dat jij het bent ma." Daarop legde hij zijn poot op de vensterbank en toen zij zagen dat die wit was, geloofden zij dat alles wat hij zei waar was en deden de deur open. Maar wie kwam daar binnen: de wolf! Zij schrokken en wilden zich verstoppen. Het ene geitje sprong onder de tafel, het tweede in het bed, het derde achter de cv radiator, het vierde de keuken in, het vijfde in de kast, het zesde achter de televisie en het zevende in de meterkast. Maar de wolf vond ze allemaal en slokte zonder complimenten het ene na het andere door zijn keelgat. Alleen het jongste, dat in de meterkast, dat vond hij niet. Toen de wolf zijn honger had gestild, maakte hij dat hij weg kwam, ging ergens in een beschut hoekje liggen en viel in slaap.

Niet lang daarna kwam de oude geit weer terug van de Jumbo. Ach, wat zij daar (thuis, niet bij de supermarkt) te zien kreeg! De voordeur stond wagenwijd open; tafel, stoelen en banken waren omvergegooid, een losse stoelpoot stak dwars door de televisie heen en het dekbed was van het waterbed gerukt. Zij zocht haar kinderen maar zij waren nergens te vinden. Zij riep ze bij hun naam, het ene na het andere, maar niemand antwoordde. Eindelijk, toen zij aan het jongste toe was, riep een zacht stemmetje: "Hier ouwe, ik zit in de meterkast." Zij haalde hem eruit en hij vertelde haar dat de wolf was gekomen en de anderen allemaal had opgegeten. Je snapt wel dat ze de smoor in had; daar ging de kinderbijslag en de alimentatie!

Eindelijk liep zij in haar verdriet naar buiten en het jongste geitje liep met haar mee. Toen zij bij de Rochussenstraat kwam lag de wolf daar helemaal wappie in een portiek en snurkte dat het ruitje in een voordeur er van rammelde. Zij bekeek hem van alle kanten en zag dat er in zijn opgezette buik iets bewoog en spartelde. Shit hee, dacht zij, zijn die krengen niet dood dan? Toppie! Toen pakte ma geit haar stiletto en sneed de wolf zijn pens open en nauwelijks had zij een haal gedaan, of een geitje stak zijn kop al naar buiten en klaagde luidkeels "wat een dampoe man!" Toen kropen de zes geitjes er uit en zij waren allen nog in leven en hadden zelfs geen schram opgelopen, want het monster had ze in zijn gulzigheid héél naar binnen geslikt. Het jongste geitje tjalde de wolf z'n fonna en batas en toen gingen ze terug naar hun huis.

Die wolf lag echt te meuren in het portiek, man, niet te hárden die lucht! Uiteindelijk kwam de offie maar toen was die wolf al kassiewijle.

Reacties: