FanFic.nl

Sprookjes van de gebroeders Grimm met updates.

(024) Vrouw Holle - deel een.

Er was eens een weduwe, die in volgorde van belangrijkheid twee katten, een mooie maar aartsluie dochter, een bungalow op het platteland, een pratende haan en een ijverige stiefdochter had. De andere vijf lagen de hele dag te niksen terwijl het stiefdochtertje elke dag - op opeenlopende volgorde van vervelendheid - voor iedereen ontbijt moest maken, koken, helemaal daarginds in het dorp de boodschappen doen, de was doen, de vaat doen, de kattenbakken verschonen én de grote eeltige voeten van haar stiefmoeder masseren. Nu gebeurde het eens, dat ze op de terugweg haar OV Chipkaart in de bus had laten liggen. Ze kwam er pas achter toen ze de volgende dag weer boodschappen moest gaan doen. Ze begon te schreien, liep naar de stiefmoeder en vertelde van haar ongeluk. Maar die werd heel boos en was onbarmhartig en zei: "Als je je kaartje verloren hebt ga je maar lopen! Maar niet naar het dorp; de andere kant uit, naar de stad, om je OV Chipkaart op te gaan halen bij de gevonden voorwerpen. En DAARNA loop je maar naar het dorp om de boodschappen te doen ook, voor straf! Oh, en je rode manteltje laat je maar mooi hier, het regent tenslotte helaas niet vandaag."

Toen liep het meisje met een grote tas met lege flessen tussen de velden door en door de hitte van het felle zonlicht begon ze enorm te zweten. Ze verloor het bewustzijn, maar toen ze weer wakker werd en weer tot zichzelf kwam, lag ze in een prachtige weide omgeven door tientallen paarden. Midden in de weide en daar klommen de paarden om beurten in, waarna ze zich luid hinnikend uit de boom lieten vallen. "Wat doen jullie nou toch?" vroeg het meisje verbaasd, waarop een lichtbruine merrie met witte manen zei; "we spelen rottepeerdje, m'n kind, wil je ook eens?"

Ze stond op, pakte de tas met lege flessen op en liep weg van die rare beesten en aan de rand van de weide klom ze over een hek. Daar tussen de bomen kwam ze bij een illegale stokerij waar een grote kan met nog warme sterke drank bijna dreigde over te lopen. "Leeg mij, leeg mij!" smeekte de kan, "Leeg mij, want ik loop bijna over!" en intussen pruttelde de stookinstallatie "doof het, doof het, ach, doof toch het vuur, ik ben bijna helemaal leeggekookt!". Het meisje doofde het vuur onder de stookketel en goot uit de kan de lege flessen vol. Verder wandelde ze; ze kwam bij een boom vol met paarden die haar vroegen de boom te schudden en toen wandelde ze zo snel ze kon verder, waarbij de volle flessen rinkelden in de tas.

Eindelijk kwam ze bij een huisje van peperkoek. Een als een oude vrouw verklede wolf keek uit het venster, maar die had zulke grote tanden, dat ze er bang van werd, en ze wou weglopen. Maar de wolf riep haar na: "Waarom ben je bang, lieve kind? Blijf bij me. Als jij alle huiswerk wilt doen, zal het je goed gaan. Je moet alleen zorgen, dat je die twee kinderen in het hok achter het huis goed veel laat eten, zodat ze lekker dik worden. JOU zal ik echt niet opeten hoor!" Schichtig keek het arme meisje om zich heen, maar toen fluisterde de opeens vlak naast haar opgedoken wolf "tenzij je nee zegt natuurlijk, of probeert weg te lopen, dan vreet ik je op" in haar oor.

Ze was al een poos bij de wolfvrouw, de twee kinderen in het hok begonnen al lekker dik en sappig te worden, toen ze triest werd en in het begin zelf niet wist wat er met haar was; eindelijk begreep ze dat het heimwee was; al had ze het hier duizendmaal plezieriger dan thuis, ze verlangde er toch naar terug. Eindelijk zei ze tegen de wolf: "Ik heb een vreselijk verlangen naar huis, en al gaat 't me hier nog zo goed, ik kan niet langer blijven, ik moet naar mijn familie terug." De wolf sprak: "je hebt nooit geprobeerd weg te lopen, je hebt hard gewerkt, ik vind het lief van je, dat je weer naar huis verlangt, en omdat je me zo trouw gediend hebt, zal ik je uit het bos brengen."

De wolf nam haar bij de hand, leidde haar door het bos en bracht haar bij een grote poort. De poort werd geopend, en toen het meisje daar onder stond, viel er een regen van goud neer, en al het goud bleef aan haar hangen, zodat ze helemaal met goud was overdekt. "Dat krijg je, omdat je zo ijverig bent geweest," zei de wolf en gaf haar ook de tas met flessen drank terug. Daarop viel de poort dicht en het meisje was nu bij de rand van het bos, vlakbij een bushalte. Gelukkig was ze niet ver van haar stiefmoeders bungalow - ze had tenslotte haar OV Chipkaart nog niet terug - en toen ze in de tuin kwam, zat de haan op de putrand en riep:

"Kukeleku, kukeleku,
Onze gouden jonkvrouw zien we nu."

Toen ging ze naar binnen naar haar stiefmoeder en omdat ze met goud overdekt was en een hoop sterke drank bij zich had, werd ze door haar stiefmoeder en haar halfzuster vriendelijk begroet.

Reacties: