FanFic.nl

Redding

Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 2





Nog een paar weken en de herfstvakantie zou beginnen en om eerlijk te zijn kon ik niet wachten tot die was aangebroken omdat al het huiswerk dat we hadden gekregen de laatste paar dagen wel heel veel was geworden. Ik liep de gangen door en vroeg me af waar Callie was. Haar telefoon nam ze niet op en ze reageerde niet op mijn berichtjes. ‘’Dat is niks voor Callie.’’ Zei ik tegen mezelf terwijl ik doorliep naar mijn kluisje waar ik plotseling Callie zag staan.
‘’Hay!’’ schreeuwde ze bijna van enthousiasme.
‘’Hey, waarom zo vrolijk?’’
‘’Raad eens!’’ en ze hield 2 kaartjes voor Metallica omhoog.
‘’Nee! Zijn dat..’’ voordat ik mijn zin af kon maken werd ik weer onderbroken.
‘’Ja!’’ schreeuwde Callie terwijl ze me vastgreep en bijna door elkaar schudde. Ze had kaartjes voor het concert waar we zo graag heen wilde. Ik had al eens kaartjes gehad voor Metallica maar doordat mijn rapport zo slecht was hadden mijn ouders de kaartjes doorverkocht.
Ik slaakte een gilletje. Hoe ze eraan kwam maakte niet uit ze had de kaartjes!
Ik omhelsde Callie, greep de kaartjes en bekeek ze goed.
‘’Oh mijn god! De eerste rij?!’’
‘’Ja!’’ zei ze enthousiast. ‘’Geweldig toch?!’’
Ik knikte naar haar en liep door naar mijn locker met Callie die achter mij aanliep. Nog 5 minuten en dan zou de bel gaan dus ik opende mijn kluisje en gooide alle boeken die ik niet nodig zou hebben voor dat lesuur in mijn tas en gooide mijn locker weer dicht. Vanuit mijn ooghoeken zag ik David door de gang lopen en langzaam draaide ik me naar hem toe terwijl hij voorbij liep. Ik zag dat hij naar me keek maar hij wende zijn blik af en liep door. Alsof ik niet bestond. Ik schrok op uit mijn gedachten toen Callie haar hand voor mijn gezicht bewoog.
‘’Hallo? Aarde aan Rachel?’’ riep Callie terwijl ze haar hand voor mijn gezicht zwaaide.
‘’Huh? Wat?’’ Ik draaide me terug en keek haar verward aan.
‘’Waar zit jij toch met je hoofd? Gister gedroeg je je ook al zo raar.’’
‘’Oh.. Sorry.’’ Zei ik en ik keek omlaag naar mijn schoenen.
Callie zuchtte even en zei toen ‘’Geeft niet maar vanaf nu ga je je weer normaal gedragen!’’ Zei ze terwijl ze haar arm door mijn arm heen stak en me mee sleurde naar de klas.
‘’En het is tijd voor Engels.’’ Zei ik tegen Callie terwijl we door de gang liepen naar het lokaal.
‘’Shit! Ik heb mijn huiswerk helemaal niet gemaakt.’’ Ze keek me vol paniek aan. De Engels docent was vrij streng, als je je huiswerk niet afhad kreeg je aardig wat extra opdrachten wat veel te veel was om de volgende les al op orde te hebben. Ik weet nog wel dat Callie en ik allebei 10 bladzijdes over moesten schrijven en ook nog eens 8 bladen met huiswerk er op moesten maken als straf voor het niet afhebben van ons huiswerk.
‘’Je mag het straks snel van me overschrijven.’’
‘’Dankje! Je bent een schat.’’ Ze drukte een kus op mijn wang en stak haar arm weer door die van mij, zo liepen we samen door de gang. Alle leerlingen waren al in het lokaal en ook Callie en ik namen onze plaatsen terwijl ik mijn lesboek al uit mijn tas aan het vissen was zodat Callie het kon overschrijven. De leraar kwam binnen lopen net op het moment dat ze klaar was met overschrijven en ze legde mijn lesboek terug op mijn tafeltje terwijl ze zachtjes fluisterde. ‘’Dankjewel.’’
‘’Geen probleem.’’ Fluisterde ik terug en glimlachte naar haar.
‘’Welcome ladies and gentleman, today I have a special surprise for you!’’ De leraar wreef in zijn handen terwijl hij verder begon met praten. Tijdens de lessen praatte hij altijd Engels omdat hij vond dat we de taal dan beter en sneller zouden oppikken. Wat ik logisch vond want ik leerde Engels een stuk sneller van tv programma’s dan uit de leerboeken. Het was ook wel prettig dat hij altijd Engels sprak omdat ik zelf altijd al een hekel had aan de Nederlandse taal. Engels wat gewoon een stuk prettiger om te lezen, te schrijven, te spreken en ook om ernaar te luisteren.
‘’In about 2 or 3 weeks we are going to England.’’ De hele klas vulde zich met stemmen die vrolijk en enthousiast erover begonnen te praten maar niet veel later klapte de leraar in zijn handen als teken dat het stil moest zijn, en het werkte. ‘’Next week, you’ll all get a list of what you will need on this trip. We are going to stay there for 4 days in a youth hostel. You will get the rest of the list next week and now will you all please open your books on page 46. Thank you.’’ De hele klas slaakte een zucht en de boeken gingen open, dit werd een lang en saai lesuur.

Callie en ik liepen de school uit naar onze fietsen terwijl ik onderweg mijn sleutel zocht in mijn tas. Ik was altijd mijn sleutel kwijt, hij zat altijd wel ergens anders verstopt of ik had hem in mijn locker gelegd. Ik zette mijn tas op de grond en doorzocht hem maar ik kon mijn sleutels nergens vinden. ‘’Callie! Ik ga snel naar mijn locker mijn fietssleutel ligt daar nog!’’
‘’Oké! Schiet wel op he!’’ riep ze naar me en ik zwaaide snel en rende daarna naar binnen naar mijn locker. Eenmaal binnen rende ik door de gangen die leeg waren richting mijn locker maar ik was zo gefocust dat ik niet doorhad dat David in de gang stond waardoor ik tegen hem aanbotste en hard op de grond terecht kwam. Ik draaide me om en probeerde overeind te komen toen er een hand werd voorgehouden om me overeind te helpen. Daar was hij, David. Ik had sinds vorige week niet meer gestopt met aan hem te denken. Vond ik hem leuk? Nee vast niet dat zou nooit zo snel kunnen. Wat het ook was ik wist het niet zeker, maar wat ik wel zeker wist is dat ik hem zeker vaker wilde tegenkomen. Ik pakte zijn hand aan en werd overeind getrokken en even stonden we sprakeloos tegenover elkaar en bleven onze blikken hangen.
‘’Eh.. D- Dankjewel..’’ Stamelde ik.
‘’Geen probleem denk ik?’’ Er kwam een verlegen lachje tevoorschijn op zijn gezicht en ik voelde mezelf rood worden. Hij liet mijn hand los en wees naar de boeken terwijl hij ze langzaam op raapte en zei. “Dus waar kom jij ineens vandaan?” Ik keek hem aan.
“Fietssleutel vergeten..” Legde ik uit en ik pakte mijn tas op waar ik een voor een mijn boeken in propte en vervolgens ook de boeken die hij voor me had opgeraapt en stond snel op.
“Ik eh.. moest maar weer eens gaan..” en ik begon richting de uitgang te lopen maar stopte en draaide me om toen ik voelde dat iemand me op mijn schouder tikte.
“Was je locker niet die kant op?’ vroeg David
“Locker..?” ik keek hem verward aan.
“Ja? Je was je fietssleutel vergeten weetje nog?” en hij schoot in de lach.
“Oh.. dat is waar ook. Eh.. Dankje nog!” En ik liep hem snel voorbij richting mijn locker bang dat ik mezelf nog erger voor schut zou zetten dan ik al had gedaan.

~

Toen we eindelijk op de fiets zaten richting huis kwamen we langs het winkelcentrum. Zoals gewoonlijk begon Callie er over dat ze binnenkort echt weer eens moest winkelen omdat al haar kleding volgens haar alweer uit de mode was. Callie was vanaf jongs af aan al geobsedeerd met kleding. Haar moeder was een model en had altijd het duurste en het mooiste voor haar in huis gehaald waardoor ze al snel gewend raakte aan het hebben van veel kleding, veel kunnen shoppen en alles wat erop en eraan zat en daarom ging ze ook vaak naar het winkelcentrum om nieuwe kleding te halen omdat volgens haar alles alweer uit de mode was voordat ze het ook maar een keer had gedragen terwijl ik, daar in tegen helemaal niet zoveel geld had om allerlei leuke kleding te kopen waardoor Callie altijd voorstelde om voor mij wel eens wat leuks te kopen als het te duur was wat erg lief van haar was maar toch wees ik het altijd af omdat ik niet afhankelijk wilde zijn van andere mensen. Tijdens het fietsen dwaalden mijn gedachten af naar Engeland. Ik wilde al zolang naar Engeland ik had gehoord dat ze daar een geweldige wijk hadden met enorm veel alternatieve winkels waar je bandshirts kon halen en allerlei andere soorten dingen. Ik had vroeger een fase gehad waarin ik alleen maar zwart droeg en mijn ouders beweerde altijd dat het een fase was wat ik natuurlijk altijd ontkende. Ik was die fase allang ontgroeid maar ik vond het nog steeds onwijs leuk om dat soort kleding in huis te hebben en af en toe te dragen. Stiekem hoopte ik dat we dicht in de buurt van de winkelstraat zouden zitten. Vroeger was ik met mijn ouders naar Engeland gegaan maar ik was toen nog jong en er was niet heel veel spannends te beleven, we zaten in een normaal hotel met een zwembad en hadden een aantal excursies gedaan in de eerste week maar verder was er niet veel te doen in de buurt behalve een klein winkelstraatje waar je kon winkelen en waar je een high tea kon reserveren. Daarnaast hebben we niet heel veel kunnen doen omdat mijn moeder ziek werd vanwege het slechte weer. We kwamen aan bij de kruising waar Callie rechts moest en ik links dus ik zwaaide en riep snel gedag voordat ze al weg was. ‘’Doei!’’ Riep ze terug en ze fietste snel door.
Zodra Callie uit het zicht was bedacht ik me om een langere weg te nemen naar huis omdat ik nog geen zin had om thuis te zitten en het duurde toch nog een uur of twee voordat het avondeten klaar zou zijn dus reed ik rechtdoor in plaats van links af. Ik reed door de weilanden heen terwijl ik van de buitenlucht genoot en de hele omgeving langzaam in me opnam. De lucht was blauw en licht bewolkt vandaag. Ik hield van de natuur, het was een van mijn favoriete dingen. Als het kon zou ik de hele dag in een grasveldje zitten te genieten van het weer terwijl ik naar muziek luisterde of aan het tekenen was. Met deze gedachte fietste ik nog een eind door totdat ik bij de bosrand aankwam en ik zette mijn fiets tegen het hek aan en liep een stukje het bos in. Terwijl ik door het bos richting het meer liep pakte ik mijn telefoon om de tijd te checken. ‘’16:12’’ Gaf het klokje op mijn scherm aan en ik stopte hem weer weg. Toen ik bij het meer was aangekomen ging ik tegen de omgevallen boomstam zitten die daar al jaren lag en pakte mijn tekenspullen uit mijn tas. Ik hield ervan om op deze plek te zijn. Vroeger kwam ik hier wel eens met mijn ouders en rende ik hier altijd vrolijk rond. De omgevallen boomstam lag er toen al en ik vond het altijd geweldig om erover heen en erop te klimmen maar toen was ik nog klein en leek de boomstam een stuk groter en was het veel leuker om erop te spelen. Nu was het meer een fijne rugleuning geworden waar je op een warme dag lekker tegen aan kan zitten terwijl je over het meer uitkijkt. Ik pakte mijn potlood en zette wat snelle halen over het papier wat het lichaam zou worden. Ik was begonnen met tekenen toen ik een jaar of zes was. Tekenen heb ik altijd al geweldig gevonden en het was mijn manier om mezelf te uiten. Ik schetste verder en langzaam kwam er vorm in de tekening. Terwijl ik tekende dwaalden mijn gedachten steeds verder af naar vorige week. David was heel anders dan hoe ik hem me had voorgesteld ik had nooit verwacht dat er achter dat uiterlijk zo’n jongen verstopt zat. Niet dat ik hem heel goed kende maar ik wist gewoon dat er meer was en dat hij niet zomaar een normale jongen was alleen wat het was wist ik niet maar ik hoopte dat ik daar ooit eens achter zou komen. De afgelopen twee weken had ik nagedacht over die middag dat ik met David naast de vijver bij de eendjes had gezeten en aan deze middag hoe ik mezelf voor schut had gezet tegenover hem. Het werd al donkerder buiten en ik schrok op toen ik ineens de ringtone van mijn telefoon uit mijn tas hoorde komen en snel ging ik opzoek naar mijn telefoon. Eenmaal gevonden nam ik op waarna de stem van mijn moeder door te telefoon klonk.
‘’Rachel? Waar zit je we gaan zo eten!’’
Ik haalde de telefoon weg bij mijn oor en keek snel op het schermpje en zag dat het al bijna zeven uur was.
‘’Oh eh.. ik zit buiten in de velden, ik kom zo snel mogelijk naar huis toe.’’
Een zucht klonk aan de andere kant van de lijn.
‘’Laat dat de volgende keer alsjeblieft weten en zorg nou maar dat je zo snel mogelijk thuis bent.’’
Nog voordat ik antwoord kon geven hing ze op. Ik pakte snel al mijn spullen in en liep snel naar mijn fiets toe en ging richting huis.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.