FanFic.nl

500 words

Een begin door een vliegend blad

Tijdens de pauze loopt een vijftienjarige jongen naar buiten met enkel een papiertje en een pen. Het is rustig daar, veel rustiger dan een dag geleden. Dat is ook de reden dat hij daar naartoe gaat. Hij houdt niet van drukte. Dat hij binnen al kon horen dat het hard waaide, zelfs door het geklets, geroep en gelach heen, maakte hem niets uit.
Hij gaat op een plantenbak zitten en zucht. Dan richt hij zich op de bladzijde. Het duurt niet lang voor hij begint te schrijven. Een belangrijk iets, vindt hij zelf. Alle anderen zouden het wel dom en raar vinden, maar dat probeert hij te negeren. Zij weten de reden niet. Zij kennen hem niet.
Het geluid van een stuiterende bal laat hem even stoppen. Even maar, want zonder op te kijken schrijft hij verder. Het duurt ook niet lang voor de twee kantjes vol zijn. Hij staat op om meer papier te halen. Blijkbaar had hij er meer over te schrijven dan hij had kunnen denken.
Hij draait zich net om als er een harde wind tegen zijn gezicht blaast. Hij heft zijn hand iets op. Waarschijnlijk is dat waardoor de pagina wegwaait.
Geschrokken kijkt hij hem na voor hij besluit om er achteraan te rennen. Telkens als hij er bijna is, komt er een nieuwe windvlaag om hem weg te blazen. Zo gaat dat een poosje door. Hij is blij dat er niemand buiten is, anders zou hij voor gek staan.
Natuurlijk is er wel iemand buiten. Zijn korte tocht eindigt bij twee benen. Twee armen komen tevoorschijn, die naar beneden reiken en het blad oprapen. Langzaam kijkt hij omhoog. Hij wil wel vertrouwen hebben, echt, maar hij kan het onheilspellende gevoel gewoon niet van zich afschudden. Hij had dat blad veel liever zelf opgepakt...
Nu staat hij oog in oog met een jongen die hij wel eens eerder heeft gezien, zelfs heeft begroet. Het geeft hem iets meer hoop.
“Hoi!” zegt de jongen lachend. Zijn naam was iets met een K...
“Hoi...”
De jongen wil hem het papier aangeven, hij beweegt het naar hem toe, maar dan pakt een nieuwe hand hem af. “Hé, wat is dit?”
De persoon die wou helpen zucht. “Gaat jou niets aan!”
Een grijns verschijnt op zijn gezicht als hij het blad plagend omhoog houdt. Nu begint de eigenaar van het blad ook te zuchten.
“Het moet wel belangrijk zijn als je er zo achteraan zat te rennen!”
“Valt mee...” mompelt hij. “Gewoon een opdracht.”
“Je bent nieuw toch?”
Op dat moment grijpt de andere jongen het blad terug en geeft het door. Vlug pakt hij het aan en stopt hij het in zijn vest.
“Hé, ik heb het nog niet gelezen!”
“Hij heeft ook niet gezegd dat je het mocht lezen! Kom op, laten we hier weggaan...”
Verbaasd knikt hij. Hij volgt de jongen richting het lege sportveldje. Hier is hij nog nooit geweest.
“Kan je basketballen?” wordt hem gevraagd.
Hij schudt zijn hoofd. “Niet echt.”
“Maakt niet uit.”

Reacties: