FanFic.nl

500 words

Samen

De jongen komt tevoorschijn en wenkt het meisje. Hij ziet het meisje oplichten en glimlacht even. Dan wenkt hij opnieuw. Het meisje kijkt even om zich heen, alsof ze iets zoekt of niet weet of hij haar bedoelt, en loopt dan naar hem toe. Ze omhelst hem. Weer glimlacht hij even voor hij zich losmaakt. Hij pakt haar hand en leidt haar door het bos. De takken lijken maar te komen, het is het enige wat hij ziet en brengt hem bijna in de war. Uiteindelijk is hij dan toch op de juiste plek. Hij maakt een stiltegebaar en wijst naar de groep die een eindje verderop staan. Ze kijken alert om zich heen en dragen opvallende kleding. Het meisje lijkt te schrikken. Ze wijst achter zich. Hij weet wat ze wilt zeggen, maar hij schudt zijn hoofd. Ze kunnen de dorpelingen niet waarschuwen, dat is te riskant. Er is een grote kans dat de groep daar ook naartoe gaat en hen ziet. Bovendien is het niet zijn verantwoordelijkheid. Niets is meer zijn verantwoordelijkheid, probeert hij zich voor te houden. Niet sinds hij is weggelopen. Dit is al te gevaarlijk. Hij vraagt zich even af waarom hij dit heeft laten zien in plaats van het gewoon te vertellen. Dan ziet hij haar bezorgde, zoekende blik weer voor zich en weet hij het weer. Nu weet ze waar ze precies zijn. Nu hoeft ze niet constant bang te zijn dat ze achter ze aanzitten.
Hoewel, nu kunnen ze alsnog achter ze aankomen en zodra ze de groep de rug toekeren, kan ze alsnog denken dat ze achter haar aanzitten. Hij wil haar hand loslaten, maar ze houdt hem stevig vast. In zijn hoofd klonk het veel logischer...
Hij probeert het van zich af te zetten en begint te lopen. Zijn gedachten gaan verder. Was het niet beter als ze haar zouden vinden? Zij lijkt het niet te willen, maar het is een lief meisje. Zo iemand kan toch niet uit een slechte familie komen? Misschien is het een misverstand of is er nog een familielid dat voor haar wil zorgen, of krijgt een bewaker medelijden. Misschien is dat beter dan met hem rondzwerven, wachtend op het moment dat hij haar definitief zal verlaten...
Hij weet niet hoe lang ze hebben gelopen. Hij weet alleen dat ze ver weg zijn van het dorp en dat hij moe is. En ook dat ze wel eens langer hebben gelopen. Sterker nog, meestal lopen ze langer...
Ze gaan zitten en het meisje rommelt wat in haar buidel. Ze haalt een stuk brood tevoorschijn. Zonder iets te zeggen houdt ze het hem voor. Hij schudt zijn hoofd, gaat liggen en zucht. Al snel voelt hij iets warms naast zich. Een hand komt op de zijne. Hij kijkt even opzij en staart naar het rode haar naast hem. Het meisje tuurt naar de lucht. Enkel brood ligt tussen ze in. Voorzichtig glimlacht hij. Deze keer kan hij zich niet inhouden en gaat hij even door haar haar.

Reacties: