FanFic.nl

500 words

Another talk

“Laten we boodschappen doen.”
“Goed idee!”
De twee lopen al weg. Een derde rent er achteraan. “Hé, wacht! We hebben nog geen gedachtenschaak gespeeld!”
“Ik zei ook niet dat ik dat wou,” zegt de tweede persoon, de man waar hij het tegen had.
“Natuurlijk wil je dat! Iedereen wil dat!”
“Maar ik zei net dat ik dat niet wou.”
“Nee, je wilt liever wat eten... Alsof dat belangrijker is dan mij amuseren.”
“Eh... Ja. Eten doe je elke dag als het goed is, jou amuseren niet. Eten moet om te overleven, jou amuseren... Nou, als je niet wilt dat je zo vervelend wordt dat je me doodergert ook.”
“Zie, ik ben net zo belangrijk als eten!”
“Goh, dat is een hele prestatie...”
De eerste persoon loopt gewoon door en kijkt enkel af en toe op om te kijken of ze haar nog wel volgen. De achterste versnelt zijn pas en gaat naast haar lopen. “Hé, we zouden veel sneller zijn met een paard!”
“Waarschijnlijk wel,” geeft ze toe. “Maar hoe wil je daar aan komen?”
“Ik kan wat meer dingen maken om te verkopen. Mijn beeldjes worden steeds sneller verkocht. Als jullie helpen, dan gaat het helemaal snel! Straks heeft de hele stad een zelfgemaakt beeldje!”
“Ik denk echt niet dat iedereen er eentje wilt, al zijn ze mooi,” zegt de man achter ze. “De meeste mensen hebben niet genoeg geld om het aan zoiets uit te geven. Maar ik vind het wel een goed idee. Dan hoeven jullie je niet meer aan te passen aan mij en zijn jullie inderdaad sneller. Zodra je fatsoenlijk leert rijden tenminste.”
“Nee!” zeggen ze tegelijk.
“Ik haal geen paard,” zegt de vrouw, eigenlijk deels nog een meisje.
“Iedereen moet zich aan iedereen aanpassen. Jij past je ook aan mij aan, dat hoort erbij. Trouwens, zonder jouw lessen leer ik nooit fatsoenlijk rijden,” zegt de andere man.
“Tuurlijk wel! Je krijgt vanzelf meer ervaring en er zijn genoeg mensen die kunnen rijden.”
“Ja, maar die zijn geen jij.”
“Daarom juist! Laten we verder lopen, anders komen we er nooit...”

“Kijk, een vogel!” zegt de man vooraan niet veel later.
“Wat?” vraagt de vrouw. “Waar?”
“Dáár! Zeg, wat zijn jullie lievelingsvogels?”
“Lievelingsvogels? Eh... Weet niet...”
“Heb je daar nog nooit over nagedacht?”
“Niet echt... Ik vind een bonte gaai wel mooi.”
“Goede keuze! En ze zijn heel slim! En jij, Mo?”
“Het is Momo. Maakt het wat uit?”
“Hé, lievelingsdingen zeggen heel veel over een persoon.”
“Juist, want een bonte gaai vertelt...”
“Dat ze eigenlijk een hele bonte persoonlijkheid heeft! Ze is niet zoals we denken!”
De vrouw giechelt.
“Ja hoor!” zegt de man. “Ze is zeker stiekem zelf een bonte gaai.”
“Dat zou pas een verrassing zijn! En iets wat ik zou kunnen bedenken. Nee, ik bedoel dat ze wel van kleuren houdt, niet zo eenzijdig en braaf...”
Momo fronst. “Is dat zo?” Hij kijkt naar de vrouw.
Ze bloost en schudt haar hoofd. “Ik weet niet wat hij bedoelt... Kijk, we zijn er!”

Reacties: