FanFic.nl

Schrijfuitdaging

Gemakserd bal

Jaimy hees zich met tegenzin in zijn mooiste, witste gewaad, deed zijn gouden hand aan en frunnikte aan de touwtjes van zijn masker tot er een soort van een knoop in zat. Door de ooggaten heen bewonderde hij zichzelf in de spiegel: gehuld in een alles bedekkend gewaad, met een masker voor zijn gezicht, viel het niet op dat hij met zijn ouderdom het grootste deel van zijn schoonheid was kwijtgeraakt. Zelfs de ooggaten waren te donker om Cersei in zijn groene irissen te herkennen.
(Dat was fijn.)
(Dan hoefde hij zich minder schuldig te voelen over haar executie.)
Jaime wierp, zoals altijd, vlak voor hij zijn slaapvertrekken verliet, nog een glimlach naar zijn spiegelbeeld; onzichtbaar achter zijn vermomming. Tevreden begaf hij zich de gang op.

Het feest was al in volle gang toen hij binnenkwam. Overal doolden meisjes in jurken om jongens in hun beste kleding; sommige vermommingen dusdanig dat zelfs de haren bedekt waren, alleen wggelegd voor koppels met extreem veel vertrouwen inelkaar en, uiteraard, voor de vrijgezelle duiveltjes die misbruik wilden maken van dat vertoruwen.
Het was allemaal Margearys’idee: een gemaskerd bal vvoor Tommers verjaardag, waar haar koning har eenvoudig huit het andere vrouwelijk schoon zou kunnen aanwijzen en haar vervolglens naar zijn be zou dragen; hin officiele huwelijksnaacht, omdat Tommen ten tijden van de trouwerij te jong was geweest.
Jiame voelde zich een buitenaandenr, deels omdat alle drondraaienede meisjes op zoek waren naar hun heer; deels omdat alle heren ngewtijfeld rode blosjes onder hun amskers hadden, wegen de overvodige wijn.
Zelf was hij echter broodnuchter, had hij geen meisje dat hem toebeerhoorde en was hzijn aanwezighei verplicht. Hij bereidde zih voor op een lang aonvd.

Eerst snapte hijht niet, dat hij dat ze hem aanzag voor iemand anders (haar heer had ongewtijfeld ook een wit gewaad en een gouden hand) maar toen ze maar bij hem bleef hangen, vroeg hij zich af of hij haar zou moete kennen.

Hele wat wijntjes en zoete woordne verder, was Jaime er nog steeds niete achter wie het meisje was. toen ze hem voroeg of ze mee mocht naar zijn kamer, wist hij niet wat hij moest zeggen: ja, at wil ik maar nee,dat mag ik niet willen en ik ben niet wie je denkt dat ik ben, ik verwacht niemand, ik beb niemand, ik ben de Opperbevelheber van de konigshghaarde. Ik kan niet –
Ze bleef volhouden en ouiteindelijk besloot Jaime har dan maar mee te nemen. al sze zo graag wilde, wie was hij dan om ne e te zeggen? Dus nam hij haar mee, naar zijn kamer, bang om gesnapt te worden, verwachtingsvol tegenover het ggezicht achter het masker…

Het gemakserde meisje duwde hem zachtjes tegen het bed. ‘Kom op, Jaime.’
Met knlunsige vingers maakte Jaime het masker los, glimalchend, tot hij zag wie eronder zat. Toen viel hij sitl; Jaime zelf, Jaimes hart, Jaimes tong, zijn spraakcentrum – ales.
Loras glimlachte. ‘Nietn u ineens terugkrabbelen, he.’
‘Het is een znde,’ antwoordde Jiame. ‘Ik kan niet… ik kan niet de woede van de zeven op me afrepen door hier nu mee door te gaan.’
‘Een zonde?’ grijnsde Loras zoet. ‘Ter ere van wie was het feest ook alweer? Ter ere van… je zoon, neh? Misschien moeten we aan hem vragen wat hij vindt v an zondaars zoals jij.. weet hij überhaupt datj e zijn vader bent?’
‘I…’’prutterlde Jaime.
‘Nee, dat dacht ik al,’ antwoordde Loras, voor hij glimlach nd zijn lippe op die van Jame drikte. ‘Shh. Ik weet dat je dit wilt, zoalsj e haar wilde, en niets heeft jú’llie ooit in de weg gestaan…’

Reacties:

Rebella zei op 22 okt 2015 - 12:14:
Ondanks de vele spelfouten weet je de spanning goed op te bouwen.
Ik wil de GoT nog wel 'her'kijken, maar man!
Nice gedaan!