FanFic.nl

Waar de Vogels zijn

hoofdstuk 1

P.O.V. Jay

De warme ochtendzon scheen door mijn roze gordijnen op mijn gezicht. Het is ochtend! Mijn mondhoeken stijgen steeds verder terwijl ik mijn hoogslaper uit klim, onwetend dat deze dag alles zou veranderen. Als ik onderweg naar beneden langs mijn spiegel loop blijf ik even staan. Ik word bijna verblind door de felheid van mijn roze pony pyjama, maar gelukkig blijft mijn zicht ongedeerd omdat mijn haar als een soort ontploft schaap voor mijn ogen groen grijze ogen hangt.Ik knipoog nog even naar mijn spiegelbeeld voor ik naar de gang loop. Boven aan de trap hoor ik mijn kleine zusje die het ochtend gebed leidt. Ik zucht en huppel naar beneden. Eenmaal beneden keek mijn hele gezin me aan. Mijn ouders, mijn broer Stan en mijn kleine zusje Eva. "We zijn net klaar met bidden. fijn dat je ons nog wil vergezellen, Jay." Eva keek me minachtend aan en nam hap van haar havermout. Mijn vader keek haar waarschuwend aan en mijn broer zei, :"Het is zondag. Rustig alsjeblieft." Ik schoof een stoel naar achteren en ging zitten. "Nog iets interessants op de planning vandaag?" "Over een uur naar de kerk en daarna gaan we naar je oma." zei mijn vader. "niet veel interessants dus." Ik roerde in mijn kommetje en goot de havermout stiekem op de grond zodat onze hond Joep het op kon eten. Toen Joep ineens keihard begon te blaffen hoorde ik de brievenbus. Post! Ik rende naar de deur en op de mat lagen een aantal brieven. Maar èèn sprong er echt uit. een perkamenten brief met smaragdgroene inkt. ik pakte hem op en ik zag een rode zegel. op de andere kant stond: juffrouw J. Festus, De een na grootste kamer op de eerste verdieping, Magnolialaan 11, Kent. Ik opende hem en las:

ZWEINSTEINS HOGESCHOOL VOOR HEKSERIJ & HOCUS-POCUS
Hoofd: Minerva Anderling
(blablablabla shit opzoeken!!!!!)

Geachte juffrouw Festus,
Het doet me genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins Hogeschool voor hekserij en Hocus-Pocus. Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden.
Het schooljaar begint op 1 september.
Gelieve vóór 31 juli per uil te reageren.
Hoogachtend,
Filius Banning,
Assistent-schoolhoofd.

Ik las de brief nog een keer. En ik geloofde het meteen. "Mam, Pap, Ik ga naar Zweinstein om magie te leren!" Ik rende de kamer blij in met de brief in mijn hand. "lees!" Ik duwde de brief in de hand van mijn vader die hem rustig doorlas. "Jay, je gelooft dit toch niet echt hè? Magie bestat niet, en dat is maar goed ook. Anders zouden we te veel aan God twijfelen." Hij gaf de brief aan mijn moeder en die lachte me uit. "Leuke grap. Alsof we je sowieso zouden laten gaan." Teleurgesteld pakte brief terug. Stilletjes at ik mijn ontbijt op. En ik baalde dat het niet echt was.

De mis in de kerk was erg saai. We kregen een preek over hel en verdoemenis en mijn kont deed pijn door de houten kerkbank. Het bezoek bij mijn oma was niet veel beter. Haar huis was muf en haar hond was winderig. Ik was dan ook blij toen ik weer rustig op mijn kamer mijn huiswerk van de zondagsschool zat te maken. Beneden klonk de bel en blij met een beetje afleiding stormde ik de trap af en gooide de deur open om een nogal dikke man met bruin en een leuke glimlach. "Hai, wassup." Ik deed een gangstermove. "Hallo, ik ben Marcel Lubbermans, leraar kruidkunde aan Zweinstein. Ik neem aan dat je de brief hebt ontvangen?" Ik de brief ondertussen al lang weer vergeten maar toch trok ik hem blij naar binnen. "Het is echt! ik wist het wel. Kom mee!" Hij strompelde achter me aan en mijn ouders schrokken toen ik met de vreemde man de woonkamer binnenkwam."Zie je wel, Ik zei het toch!" schreeuwde ik terwijl ik de man in z'n zij prikte. "Uhh... wat gebeurt hier?" Vroeg de man ongemakkelijk. "Oona! Hoe vaak moet ik nog zeggen je geen vreemden het huis in mag trekken!" zei mijn moeder kwaad. Toen wende ze zich tot de man en zei "Sorry meneer, onze dochter is soms nogal enthousiast." De man moest lachen en zei: "Maakt niet uit hoor, ik heb er thuis ook één! Ik verwachtte alleen niet om gekidnapt te worden door een elfjarig meisje in een roze jurk. Maar genoeg gekletst. Jullie weten vast wel waarom ik hier ben." Zei de man. Mijn ouders keken verdwaasd. "blijkbaar niet. Ik ben Marcel Lubbermans. Ik ben hier om u te vertellen dat uw dochter een heks is, en dat ze een plek kan op Zweinstein."

Reacties: