FanFic.nl

All the one shots

Doods Kaarslicht

Zacht licht verspreid een warme gloed in de koude kamer.
Trillende doodse handen warmen zich aan het kleine vlammetje. Langzaam smelt het kaarsvet.
Buiten fluit de wind, ze laat de blaadjes dansen door de lucht.
Grote wolken pakken samen. Een regendruppel valt op de grond.
Steeds harder komt het koude water naar beneden.
Trillend kijkt de magere gedaante door het kleine raam naar de gutsende regen. Opeens schreeuwt het menselijke wezen het uit.
“Nee! Alsjeblieft niet!”� Huilend kruipt het naar een bed in de hoek. Een dunne deken ligt over het strooien matras. Maar de pijn die nu door het lichaam schuurt, verdwijnt niet, wordt niet erger, wordt niet minder, het houd aan.
Het magere wezen, gilt het uit. En voor wie goed luistert hoort dat er ergens een stem vreugdeloos emotieloos lacht.
"Dacht je dat je aan mij kon ontsnappen? Dacht je dat je smeekbedes invloed zouden hebben op mijn daden?" Blijkbaar verwacht de pratende man geen antwoord. De gevangene is buiten bewustzijn geraakt. Nu komt er uit de schaduwen een lange gedaante, zijn huid is wit en wasachtig, zijn kleren zijn zwart en dienen enkel als omhulling om zijn dunne lijf. De man heeft geen haar, en geen neus. Als hij langs de kaars loopt wakkert het vlammetje. Als de lange witte man bij zijn gevangene is, pakt hij een lange donker houten stok en mompelt iets, hoewel het mompelen meer als sissen klinkt. Dan is hij stil.
Na wat een uur lijkt maar in feite nauwelijks vijf minuten zijn, staat de man weer op, hij kijkt bijna minachtend op de bewusteloze gedaante neer. Dan heft hij de stok weer op.
"Avada Kedavra!"
En loopt bijna zwevend de kille ruimte uit, de kaars vlakkert en waait dan uit. Er is geen leven meer in de ruimte, niets.
Kilte overheerst.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.