FanFic.nl

All the one shots

Toekomst

A long time ago,
in a galaxy far far away.
Was there a Star Wars.
This is after the war.
In the future of people.
In the past for the creatures
who follow.


De luchtscooter zoefde voorbij de nog nachtelijke hemel, die al begon te verkleuren. Zwijgend liep de in mantel en kap gehulde persoon over het trottoir, de wriemelende menigte negerend. Bij een toren, met lift van een flatgebouw hield het halt, stapte in en drukte op het knopje zestien. Die per direct omhoog zoefde. Met een mechanische stem kondigde de vrouwenstem de gewenste verdieping aan. Stil stapte de gedaante uit de lift. Snel liep het de futuristische lift uit, en liep met vastberaden tred door de schemerige gang naar een deur die met een hand gebaar openging. Een simpele klik was te horen en de deur schoof open.
De mysterieuze gedaante wierp een blik door de ruimte, en wist dat op een nu uitstaande robot de ruimte verlaten was, bezoekers zouden er nu niet komen. Na deze snelle inspectie liep de persoon verder naar een aangrenzend vertrek. Waar een jong uitziende vrouw zat te lezen van een Enter-book-list. Een digitaal boek, wat iedereen had, om op die manier altijd contact te kunnen maken met mensen om zich heen, ook al zaten ze vier sterrenstelsels verderop. Alleen was deze aan nog geen enkel persoon gebonden, en las de vrouw enkel de geschiedenis.
Ze was zo verdiept in het apparaat dat ze niet doorhad dat de lichten in de ruimte aangingen, en de mechanische sluitingen op de gordijnen actief werden en sloten. Op bevel van de handen van de in mantel gehulde persoon.
Ook de deuren naar de verdere aangrenzende ruimtes werden met een luide klik, gesloten. Nu keek de vrouw op.
Blijkbaar herkende de vrouw de klederdracht van de gedaante voor haar, want ze neeg haar hoofd en bracht haar rechter wijs en ring vinger naar haar rechter wenkbrauw en raakte hem lichtjes aan. De man lachte spottend.
De vrouw schokte en keek de man vragend aan, er kwam echter geen woord over haar lippen.
De man liep naar een buffetkastje terwijl hij sprak.
"U leeft in een herinnering, die groet zou u het leven kunnen hebben gekost als, en ik zeg als, ik me anders had voorgedaan dan wie ik in werkelijkheid zou zijn." Hij draaide zich weer naar de vrouw toe en vervolgde.
"Echter ben ik bang dat de volgende keer u die groet uit voert, bij wie dan ook, u het leven wordt ontnomen. De keizer is een machtig man."
De vrouw haar houding veranderde van onderdanig naar verontwaardigd. Nu stond ze echter kil tegenover haar bezoeker.
"Ik snap nu het doel van uw komst, ik weet niet wie u bent en dat kan me ook niets schelen! Een ding weet ik wel, u verlaat NU deze woning."
Haar stem was zo beheerst en kil dat de man onwillekeurig een stap achteruit deed, alvorens hij haar grinnikend aankeek.
"Wel, madamme,"De spot droop ervan af. "ik ben bang dat ik uw woning niet kan verlaten, niet zonder u in ongekend gevaar te brengen." Nu was het de beurt van de vrouw om schamper te lachen.
"O, nu gaat mijnheer, o zo goed, o zo dapper, ineens de beschermer uithangen! Wel, Mijnheer, ik heb geen bescherming nodig!"
Bij die woorden sloeg ze haar purperen gewaad open en verscheen er een gespierd lijf, gekleed in een simpele en soepele broek en blouse. Echter kenmerkend was het dubbele lichtzwaard aan haar riem. De man was geschokt.
"Hoe kan dit?" Riep hij uit, totaal verrast. Zijn hard en koude houding verdween en bezorgdheid voor zijn misstap kwam naar boven.
"Weet u het niet?"
De man schudde zijn hoofd.
"Wel laten we het erop houden dat de kracht van het leven sterker was, dan mijn verdwenen wil om te leven. En me een jaar geleden terug bracht naar hier." Ze zweeg en sloeg het gewaad weer om zich heen. De man zuchtte diep en wreef met zijn linker duim en wijsvinger tussen zijn wenkbrauwen, van binnen naar buiten. Na een korte stilte sloeg hij plots de kap van zijn mantel terug. De vrouw die eerst een beetje had zitten mopperen zweeg stomverbaasd.
"H-hoe-?" Stamelde ze.
"De tijd had geen invloed op het afgelopen jaar."
De vrouw keek hem verward aan.
"Is er dan echt maar één jaar verstreken?"
De oude bekende knikte bevestigend. Toen zuchtte de vrouw.
"Een moment, dan ben ik klaar om me opnieuw in het avontuur te storten." Ze verdween achter kamerscherm. En kwam er na een paar minuten weer achter vandaan.
Haar vorige kledij had ze verruild voor een soepel donkerbruine broek, een beige kleurige blouse met erover een donkerrood soepel leren jack, haar lange haren droeg ze in een vlecht, die ze zo gedraaid had, dat het in een knot zat. Haar blote voeten waren verdwenen in zwarte laarzen tot aan de knie, met een kleine hak, waardoor ze ongeveer drie centimeter groter leek. Een goedkeurende blik van de man was voldoende, en gezamenlijk verlieten ze de ruimte. Op naar een strijd, voor de vrede, liefde en terugkeer, van de gerechtigheid.
Even later, slechts enkele minuten nadat het tweetal de flat had verlaten, vloog er een Starfighter over, en bleef er niks over van het gebouw.
Een mysterieuze verdwijning van een gebouw, dat nooit is opgehelderd.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.