FanFic.nl

All the one shots

Inprinting of a Stone

Hij rende, hij rende zo hard hij kon. De bomen suisde voorbij en werden een wazige streep. Kille woede verblinde hem. Hoe kon dit gebeurd zijn? Hij schudde woedend zijn hoofd.
Maanden achtereen had hij met Haar rond gereisd, en nu had ze hem plots verlaten voor een positie in een ander gezelschap. Maar hem hadden ze niet gewild. Als hij zou kúnnen huilen dan had hij dat nu zeker gedaan. Maar als Vampier zijnde was dat niet mogelijk. Nog steeds rende hij, en liet zijn instincten het overnemen. Dieren schoten voor hem opzij. Ze had gezegd dat ze van hem hield, maar dat bleek dus een hele grote leugen. De bomen maakte plaats voor torenhoge bergen, maar dat merkte hij nauwelijks. Hij bleef rennen. Gedachten aan Mia bleven door zijn hoofd spoken. Ze had hem gemaakt, Ze had hem 'opgevoed. Mia had elke dag gezorgd dat zijn honger gestild werd door bloed. Maar jagen mocht hij pas maanden en maanden later, toen zijn woeste instincten getemperd waren. Toen had hij leren jagen en geleerd welke mensen hij kon pakken en welke niet.
Nu stond hij boven op de bergen, die hij herkende van zijn aardrijkskunde lessen. Even schoten zijn vliegende gedachten naar zijn oude leven, Mia wou niet dat hij eraan dacht, maar hij kon er niks aan doen. Ze bleven komen, stekend met pijn, wanhoop en verdriet.
Nu stond hij op de hoogste berg van de Machu Picchu.
Toen rook hij het. Een andere geur dan de andere die hij zich herinnerde.
Mensen.
En, hoe kon dat? Andere vampiers.
Hij rilde en speurde de omgeving af, ze waren nog ver weg, de mensen waren bang, rook hij nu, en zette zich in beweging. Zijn woede was verdwenen, nu rende hij nog enkel.
Opnieuw schoot de omgeving aan hem voorbij.
Sidderend volgde hij de geur, ze wilde hem ontmoeten, hun vechtinstincten wakkerde aan.
Nog dertig kilometer. De helling werd steil, en hij liet zich bijna naar beneden vallen.
Nog twintig kilometer. De bomen keerde terug, zij het nog in geringe mate. Nog tien kilometer. Hij rook nu weer menselijk leven. Stank van steden, benzine van de auto's.
Nog vijf kilometer. Hij vermeed een dorp, ze waren vlakbij.
Nog twee kilometer. Hij zette de laatste kilometers in zijn snelste pas. De vampiers werden onrustig, deze snelheid kende ze nog niet. Op het moment dat hij hen aanviel klonk er een luid gejank.

Another POV
Hij snoof op de grond, wat was dat? Die geur kende hij!
Hij begon te draven. Oke, hij wist dat hij heel ver van huis was, maar deze vampiers moesten vervolgd worden. Hij rook nogmaals aan een nauwelijks zichtbare voetstap. Ze waren dichterbij dan hij eerst gedacht had. Hij begon harder te rennen.
"KOM TERUG!" de stem van de Roedel klonk in hem, hij schudde zijn kop, en begon nog sneller te rennen.
De roedel maakte zich zorgen.
Nog een voetstap, nog verser dan de andere. Hij begon nog sneller te rennen. Plots pikte hij nog een geur op, Nog een bloedzuiger! Maar deze bewoog zich voort. Hij fronste en snoof, deze had het zelfde doel als hij. Dit was niet goed, dit zorgde voor een complicatie. De twee vampiers die hij al een week volgde waren maar met z'n tweeën, nu kwam er een derde bij. Hij besloot toch door te rennen. Dan maar een risico, hij redde liever vier mensen.
Het bos begon dunner te worden en de grond begon te hellen.
Hij hijgde even ligt en spurtte verder, nog sneller.
De smerige geur van de bloedzuigers werd langzaam sterker. Hij merkte dat de andere bloedzuiger sneller was en recht op de twee andere vampiers af. Hij bleef rennen. De bladeren van de struiken bleven in zijn vacht hangen.
De vogels vlogen verschrikt op toen hij voorbij kwam stuiven.
De vampier was sneller, en hij schoot al op de vampiersvijanden af, de wolf jankte luid en schoot net toen de vampier de vampiers aanviel, de open plek op. De mensen gilden.
De wolf blafte, en duwde met zijn neus tegen hun benen zodat ze naar voren moesten lopen, terug naar het wandelpad.
Toen ze het pad opliepen met witte gezichten, stoof de wolf op een van de twee vampiers af, het was een vrouw met kort groen haar en knalrode ogen, ze droeg legerkleurig kleding van leer en siste woedend naar de wolf. De andere vampier die de wolf hielp nam de mannelijke vampier onderhanden, deze had korte blonde stekels en rode ogen, hij ging gekleed in ene grijs gestreept pak en grauwde toen de jonge vampier hem omver duwde met een kopstoot in zijn maag. De jonge vampier was razendsnel, iets wat de blonde vampier totaal niet had verwacht en probeerde de nieuweling van zich af te krijgen. Maar die had hem in de houtgreep en voordat de vrouw iets kon doen had de wolf haar aangevallen en haar ruw in de nek gebeten. De jongeling beet, raak. De man keek nog eenmaal woedend naar de jongeling en stierf toen definitief. De wolf danste om de vrouw heen die gek leek te worden van zijn geur.
"Ssssmerig Rotbeesst!" Siste ze woest en sprong op hem af, maar de wolf had het zien aankomen en leek te steigeren. Ze viel en hij doodde haar in haar sprong. Het hoofd rolde een eindje weg. De wolf hijgde van inspanning. Toen draaide hij zich om naar de jongeling die al een vuur aan het maken was. De wolf blafte kort en begon toen de dode lichamen van de vampiers naar het vuur te slepen.
Een korte tijd later steeg een smerige geur van rottend en brandend vlees de lucht in. Het vuur leek te gillen van het gif dat vampiers ooit in zich hadden gehad. De wolf trok zich even terug en veranderde in een mens, trok zijn broek, een zwarte korte broek met gaten, aan en keerde terug naar de jongeling.
"Dat ging snel." Constateerde hij terwijl hij nog een dikke tak op het vuur smeet.
"Vindt je?" De stem van de jongeling was warm, hees en tegelijkertijd afstandelijk.
De wolvenjongen grinnikte.
"Ik ben trouwens Jace, en jij?" De gedaanteveranderaar keek de vampier van opzij aan. Nu zuchtte de vampier.
"Mijn naam is Loki." Hij keek Jace recht aan, beide stonden plots doodstil. Hun ogen op elkaar gefocust. Hun lichamen stonden als standbeelden. Er trok een rilling over hun rug.
Beide dachten iets totaal anders. Jace probeerde het te negeren, het lukte hem niet.
"Nee!" Dacht hij. "Nee! Nee! Nee! Dit kan niet!"
Naast hem stond Loki als een verward standbeeld.
"Wat in godsnaam is Dit?" Dacht hij en probeerde het te begrijpen. Hij was nooit op jongens gevallen. Vroeger stond hij zelfs bekend als rokkenjager. Heel langzaam keerde de realiteit op de twee jongens terug.
"Wow," mompelde de vampier die totaal overdonderd naar het nu smeulende vuur keek.
"Het spijt me," mompelde de wolvenjongen.
"Voor wat?" vroeg de vampier hem opnieuw aankijkend.
"Voel." antwoordde Jace met neergeslagen ogen, ook hij viel normaliter niet voor jongens.
"Eh, wacht, wat betekent dit?" De vampier wees naar de plek waar normaal gesproken een kloppend hart zou zitten.
"Ik zal het uitleggen," Jace ging op een boomstam zitten, die net was omgetrokken door de vrouwelijke vampier.
"Graag, want ik snap niet wat er net gebeurde." Loki ging naast hem op de stam zitten.
Het was donker toen Jace klaar was met uitleggen en het beantwoorden van de vragen van Loki. Die nu stil naar de grond keek.
"Mag ik twee dingen doen?" Vroeg hij na een lange stilte waarin de nachtelijke dieren heel voorzichtig naar de open plek slopen om polshoogte te nemen, maar gelijk weer wegstoven toen Loki's stem door het donker fluisterde. "Welke twee?" vroeg Jace die net als Loki naar de omgewoelde bosgrond keek. "De eerste is dat ik graag wat afstand wil om dit te laten bezinken." Loki slaakte een opgeluchte zucht toen Jace begrijpend knikte.
"De ander is om te testen wat dit alles is..." voor het eerst aarzelde Loki, wilde hij dit wel?
"Mag..." Ging hij aarzelend verder, "ik...je..." Loki fronste, raar om dat te vragen.
"Kussen?" Loki was op dit moment heel blij dat hij vampier was, die konden niet blozen, zwetend of rood worden. Jace glimlachte op een vreemde manier, "Het mag, maar bedenk wel dat je alleen maar meer zal willen." Loki knikte, "Ja, dat snap ik, daarom." Jace glimlachte nu oprechter. Hij liet niet merken hoe zijn hart naar de keel schoot. Ze draaide zich als een soort mechanische poppen naar elkaar toe. Jace die uit een roedel van wolven kwam zette zijn verstand uit en liet zijn instinct begaan. Loki die altijd al op meiden gefocust was geweest sloot zijn ogen terwijl hij naar Jace toe boog, en verbeelde zich dat het gewoon een meisje was.
En veel te snel voor hen beiden raakte hun lippen elkaar.
Als twee krachtige magneten trokken hun lippen zich aan elkaar vast. Jace rilde toen de koude lippen de zijne raakte, niet een rilling van afschuw, maar van puur genot. Loki rilde licht toen zijn mond ineens werd bedenkt met hele zachte en warme lippen.
Toen was de kus voorbij en keken de jongens elkaar aan.
"Bizar" mompelde ze tegelijk.
Ze stonden op, omhelsde elkaar en Loki vergat zijn eerste vraag, gezamenlijk keerde ze terug naar het noorden.
Terug naar Washington.
Terug naar Seattle.
Terug naar Forks.
Terug naar het reservaat.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.