FanFic.nl

All the one shots

De bloei van het leven

De trein kwam schokkend in beweging. Een jonge vrouw van begin twintig keek even uit het raam en zag hoe de Overijsselse hoofdstad plaats maakte voor wat velden en verdwaalde huizen. Ze pakte uit haar tas een notitieboekje en een pen. Streek haar warrige krullenbos uit haar gezicht en begon te schrijven.


Ik Geloof niet in de Bloei van het Leven.


Ik heb mensen van zestien horen zeggen dat ze in de bloei van hun leven waren. Enkel omdat ze nog geen kinderen hadden, geen lastige of enorme financiële, nog geen (enorme) verantwoordelijkheid hadden. Maar wel veel vrijheid, vriendjes of vriendinnetjes, ruime keuze aan kledingstukken, en het uitgaansleven. De enkele last die zij werkelijk dragen was die van school.

Eveneens heb ik mensen van zestig horen en zien zeggen dat ze nu pas in bloei kwamen. Maar, zeg ik je, bloei je als je geest rijker aan begrip en ervaring is, maar je vervolgens met de rollator of, nog erger de hypermoderne afgezaagde scootmobiel naar de buurtsupermarkt te gaan en er van je bijstand geld de Camel sigaretten, supervoordeel gekunstoffeerd vlees en drie pakken vloeibaar , drinkbaar suiker te halen? Is die zestig plusser in de bloei van het leven als elke dag uit dezelfde routine van opstaan, een vitamine-arm ontbijt naar binnen te werken, vervolgens kind lief over onbenulligheden van de afgelopen vierentwintig uur verteld en ophangt met; "We moeten snel weer eens afspreken, dan kunnen we eens goed bijpraten." En dat terwijl kind lief de dag ervoor nog met de kleindochter is langs geweest, bloeit deze dan?
Maar geachte lezer, nu je waarschijnlijk, "nee," hebt gezegd, zal ik je oordeel in twijfel moeten trekken.
Want is het niet zo, dat ieder individu is wie hij of zij kiest te zijn? Is niet ieder mens op zijn of haar eigen, al is het nog zo globaal, nog zo slopend, gelukkig?
En nu vraag ik je: Hangt de bloei van het leven samen met geluk?

Ik geloof niet in de bloei van het leven.

Simpelweg omdat we zijn wie we zelf kiezen te zijn.
Ook al lijkt de omgeving er de schuld aan te hebben. Ook al lijkt het soms door je passief op te stellen jij de onschuldige bent. Maar door niets te doen heeft je invloed een effect die daardoor veroorzaakt wordt.
Het is niet te overzien wat er zou gebeuren als je wél zou handelen. Om een van mijn persoonlijke heldinnen te citeren; "Uit onze keuzes blijkt wie we werkelijk zijn, veel meer dan uit onze ambities."
Iemand met de ambitie om piloot te worden, (zoals mijn mentor op de middelbare) maar hoogtevrees heeft kan alsnog twee dingen doen: Piloot worden door zijn hoogtevrees te overwinnen.
Of: Het te laten gaan en wat anders gaan doen.
En in dit geval koos die docent ervoor om docent te worden, aangezien ik meer dan vier jaar les van hem heb gehad.

Maar om terug te komen op mijn onderwerp.
Ik geloof niet in de bloei van het leven
Ik geloof namelijk wél dat het leven gestaag begint en eindigt. Wat er tussendoor gebeurt is aan jou.
De bloei opzich is in mijn ogen altijd aanwezig.
Maar dé bloei van het het leven, wanneer leef je niet (buiten het proces van sterven om)?
Dus ja, ik geloof in bloei, maar niet in dé bloei van het leven.
Sommige bloemen zijn talrijk en mooi, anderen niet. Mensen zijn niet anders.
En toch, bloeien we allemaal.
Niet op een bepaalde leeftijd, of een bepaald moment.
Maar altijd.
Zo geloof ik ook niet in 'de dag van je leven.'
Er zullen zeker dagen zijn dat je blij, gelukkig en hoteldebotel bent. Er zullen eveneens dagen zijn waarop je wenste niet geboren te zijn.
Maar je bloeit.
En zo denk ik ook: uit elke ervaring, uit elke beleving valt iets goeds te halen.
Zelfs uit pesterijen, kunnen zowel de pester als het slachtoffer iets goeds halen. Zo weet de pester hoe het is om iemand pijn te doen, en naderhand hoe het niet moet.
Het slachtoffer weet daarin tegen wat pesten met je doet.
En dan kom ik terug op mijn eerdere uitspraak: We kunnen altijd kiezen.
In beide gevallen kan men kiezen.
De pester kan kiezen om te stoppen of om door te gaan.
Het slachtoffer kan kiezen om anderen te gaan helpen of om terug te gaan pesten (wellicht zijn er nog meerdere mogelijkheden, maar dit is voor het zwart-wit beeld).
[center]Ik geloof in keuzes, ik geloof in leven.
Ik geloof in bloei. Ik geloof in ervaringen.
Ik geloof niet in de bloei van het leven.

En jij?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.