FanFic.nl

Fire & Ice

hoofdstuk 9

Uitgeput en gebroken zijn we als een uur later de deur van het bliksem trainingscentrum weer open gaat. We hebben het overleefd, maar het scheelde niet veel. Het traint niet makkelijk als de trainingsapperatuur je wil vermoorden. Een fout kan fataal zijn.

Ik heb niet eens genoeg kracht om mezelf te genezen, laat staan de rest van het team. Terwijl de rest van het team naar boven strompelt blijf ik liggen. Axel loopt naar me toe en probeert me overeind te helpen. Het verbaast me dat hij nog kan staan. Maar hij is dan ook de enige.

"Gaat het een beetje?" Vraagt hij.

Ik knik. "We moeten sterker worden als we Brainwashing jr. High willen verslaan. Ze kunnen de Vlammen Tornado doen én tegenhouden, dus wij zullen met iets anders moeten komen. Iets nieuws. En ik denk dat deze trainingen ons daarbij kunnen helpen."

"Ja, dat denk ik ook." Antwoordt Axel. Hij komt naast ,e op de grond zitten. "Maar toch... Je hoeft dit niet te doen. Dadelijk raak je nog echt gewond. Je hebt die machines gezien, ze zijn levensgevaarlijk en meedogenloos bij elke fout. Je hoeft niet met ons mee te trainen."

"Dat wil ik wel. Ik wil jullie zoveel mogelijk helpen. En bovendien, ik wil niet op je gaan achterlopen, dus ik train gewoon met je mee." Zeg ik. Ik weet dat hij me probeert te beschermen, maar ik kan prima voor mezelf zorgen. Ik glimlach. "Kom." Zeg ik. "Dan gaan we Julia vertellen wat er allemaal gebeurt is."

Zo gaat het nog drie dagen door. We trainen totdat we er letterlijk bij neervallen. 's Avonds eten we bij de noedelzaak en bespreken we waar we nog allemaal aan moeten werken. En 's nachts train ik met mijn krachten. Het gaat steeds beter in het bliksem trainingscentrum, maar we zijn nog steeds telkens nogal gehavend en moe na een training. Het gaat steeds beter. En ik begin er ook steeds meer plezier in te krijgen.

Vandaag is de wedstrijddag. We spelen op in een vreemd stadion, met enorme schotelantennes aan de zijkanten. Ik kijk goed om me heen. Axel heeft hier nog nooit gespeeld. En dan, heel even, in een flits... Ik zou durven zweren dat ik Jude Sharp zag. Maar dat is niet echt logisch. Ik heb het me vast maar verbeeld.

Even later zit ik langs de zijlijn. Ik heb mijn tenue aangetrokken, met mijn trainingspak eroverheen. Je weet maar nooit. Dit belooft een spannende wedstrijd te worden, dat is zeker.

De wedstrijd begint. Axel trapt af. Ik ben zenuwachtig. Ze hebben geen enkele nieuwe techniek weten te ontwikkelen. Ik vraag me af hoe ze dit gaan aanpakken...

Kevin schiet meteen naar voren. Hij passt naar Axel. Maar die is opeens compleet omsingeld. Alsof ze wisten wat Kevin van plan was...

Axel passt terug naar Kevin, en zijn Draken Poeier vliegt op het doel af. Maar Thomas Feldt, de keeper, vangt hem op alsof het een schot van een vijfjarige is, in plaats van een superschot.

Feldt gooit de bal naar Neil Turner, hun beste spits. Hij schiet naar voren, maar Nathan onderschept. Mooie tackle.

Maar als Nathan wil passen wordt de bal onderschept door Samuel Buster (ja, ik heb de namen ban onze tegenspelers uit mijn hoofd geleerd. Ik verveelde me.). Het gaat opeens razendsnel. Het lijkt of ze al onze bewegingen zien aankomen en zo kunnen ontwijken. Ze gaan in de aanval. Victor Kind speelt naar Jonathan Seller, de enige speler die even niet gedekt wordt. Hij schiet, maar Mark weet hem te stoppen. Maar hij liet me wel schrikken. Het scheelde niet veel.

Mark gooit de bal naar Nathan en die passt naar Axel. Ik kijk naar mijn broer. Dat wordt een Vlammen Tornado, 100% zeker. Ik ken mijn broer maar al te goed, en ik heb die move al zo vaak gezien dat ik zijn aanvalspatroon wel ken. Maar ik heb zo het vermoeden dat ik niet de enige ben.

En ja hoor, zijn Vlammen Tornado schiet op Feldt af, maar die weet deze met zijn Schotvanger te stoppen. We gaan meteen weet in de aanval. Draken Tornado. Maar met hetzelfde resultaat. Maar Thomas Feldt wordt wel naar achter geduwd. We gaan meteen weer in de aanval. Inazuma-Knal. Weer niets. De Raketvuist van Feldt weet hem te stoppen.

Nu gaat Brainwashing in de aanval. Seller schiet op doel, maar wacht.... Nee, het is helemaal geen schot op doel. Het is een Pass naar Neil Turner, die aan de andere kant komt aanrennen. Marks Vuurbal knokkel houdt hem tegen, maar niet voor lang: Seller weet hem er alsnog in te koppen. 1-0. Dit gaat niet goed.

We gaan weer door. Maar hun spel  is veranderd. Het is een grote verdedigingstechniek. Nu ze eenmaal gescoord hebben, hoeven ze de score alleen maar zo te houden. En dat weten ze maar al te goed. Er is niet tussen te komen.

Het fluitsignaal klinkt. De eerste helft is voorbij. Mark stampt kwaad naar Feldt en begint een beetje tegen hem te schreeuwen. Zijn gebruikelijke toespraak over liefde  voor voetbal en plezier in het spel. Ik luister niet wat er allemaal gezegd wordt. Ik heb die toespraak al vaak genoeg gehoord.

Mijn blik kruist die van Axel, en ik weet dat hij hetzelfde denkt. We moeten iets verzinnen, en snel. Terwijl ik Axel aankijk schiet er een vreemd gevoel door me heen. Een voorgevoel. Een heel slecht voorgevoel. Wat zou het kunnen zijn?

De tweede helft gaat van start, en het lijkt erop dat ze dit net zo gaan spelen als aan het einde van de eerste helft. Verdedigen.

Opeens schiet Mark naar voren. Ik grinnik. Die is het duidelijk zat, en gaat nu laten zien hoe het wel moet. Dat wordt wat. Het lukt hem om de bal af te pakken en hij stormt naar voren. Hij schiet, maar Feldt stopt hem. Het scheelde niet veel. Dit kwam onverwacht voor hem, dat is duidelijk. En im denk dat we in een wedstrijd als deze met onverwachte acties meer kans maken. Goed gedaan, Mark.

Blij en hyperactief als altijd rent hij weer terug naar zijn eigen goal. Brainwashing gaat in de aanval. De toespraak van Mark heeft dus toch gewerkt. Mooi.

Jack onderschept (eh, nou ja... Soort van. Volgens mij ging het per ongeluk, maar het werkte wel.). De bal rolt naar Max, die ermee naar voren rent. Hij wil naar Axel passen, maar Neil onderschept. Hij gaat in de aanval, maar met enige moeite weet Mark zijn Patriotschot te stoppen.

Een corner voor Brainwashing jr. High, maar die loopt niet echt soepel. Er is chaos in dat team.

En daar gaat Mark weer, hoor, zo zijn doel uit. Gaat hij er nou een gewoonte van maken? Hij roept Axel, en ze rennen naar voren. Ik vraag me af wat zijn plan is. Axel ook, hij kijkt nogal verward. Neils Patriotschot schiet weer op het doel af. Maar Axel en Mark weten hem samen te stoppen. En dat niet alleen, ze hebben het veranderd in een nieuwe supertechniek, die sneller dan de bliksem op Feldt afschiet. Goal! 1-1. Pak aan, stelletje robots! Zo doe je dat! Dat zou ik wel willen schreeuwen, maar ik blijf rustig zitten. Dat rare voorgevoel is er nog steeds. De wedstrijd is niet afgelopen, ik mag niet te vroeg juichen.

Weer een aanval van Raimon. En ditmaal weet Schotvanger de Draken Tornado niet te stoppen. 1-2. Zouden we dan toch nog gaan winnen?

Het hele team van Brainwashing lijkt het te hebben opgegeven. Correctie, bijna het hele team: een iemand niet: Thomas. Hij stopt Kevins Draken Poeier en gooit de bal naar voren. Hij weet zijn team weer te motiveren. Opeens doet hij me zo aan Mark denken.

Het hele spel is veranderd. De bal vliegt het hele veld over. Mark gooit naar Axel. Kom op! Denk ik. Kom op, Axel, het is nu of nooit. Voor Julia!

Axel springt voor zijn Vlammen Tornado, maar hij is niet de enige. Neil Turner is ook omhoog gesprongen, en voert nu een een-op-een-strijd met mijn broer. Allebei vallen ze uit de lucht en blijven liggen. Ik spring overeind. Nu snap ik mijn voorgevoel. Ik kan niets doen. Niet tot het eindsignaal. Dus ik kijk hoe Neil met zijn laatste beetje kracht de bal naar Thomas kopt. Hoe Thomas naar voren rent (wauw, origineel zeg), en hij schiet. Maar Marks Hand van God houdt stand.

Het eindsignaal. Het is of alles om me heen wegvalt, het kan me niet meer schelen dat we gewonnen hebben. Ik pak mijn tas en sprint zo snel mogelijk naar mijn broer. Ik kniel naast hem neer.

"Axel?! Kun je me horen?!"

Hij knikt half. Ik wil mijn waterfles uit mijn tas pakken, maar hij houdt me tegen. "Kijk... Kijk eerst naar Neil." Zegt hij moeizaam. Ik zie aan hem dat hij het meent, dus ik knik en loop naar Neil, die ondersteunt wordt door zijn team. Ze vragen niets als ik mijn waterfles pak, het water om Neils been stuur en begin te helen. Volgens mij zijn ze daar veel te bezorgt voor op dit moment.

"Zwaar gekneusd, als het niet erger is. Dat was erg roekeloos van je. Maar ik moet toegeven, je hebt wel lef."

"Ik had voor het eerst sinds tijden weer plezier in voetbal, en dat was het waard. Bedankt. Jij, je broer en het hele team. Jullie hebben ons weer doen beseffen waarom we eigenlijk ooit zijn begonnen met voetbal: omdat we het leuk vinden. Daarvoor kunnen we jullie nooit genoeg bedanken."

"Dat zit wel goed." Ik kijk naar Axel, die wordt ondersteund door Kevin. "Ik bel het ziekenhuis. Jullie mogen de komen de tijd niet lopen, en al helemaal niet spelen, begrepen?"

Ze knikken (niet echt blij, maar ze snappen het in ieder geval). Ik glimlach. Ik ga met ze mee naar het ziekenhuis. Het wordt tijd dat ik Julia vertel wat er allemaal gebeurt is. En dat is veel, dus ik kan maar beter snel beginnen!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.